Nga Myzafer Elezi
Zgjedhjet e 11 majit 2025 shënuan një humbje të thellë për opozitën shqiptare, përballë një fitore të theksuar të Partisë Socialiste me 83 mandate. Kjo disfatë nuk është e rastësishme. Ajo është pasojë e një krize të shumëanshme: politike, organizative dhe të besueshmërisë. Reflekton një realitet të dhimbshëm që nuk mund të mbulohet më me justifikime të zakonshme.
Pse humbi opozita?
Sipas meje, disa nga arsyet kryesore mund të përmblidhen si më poshtë:
1. Përçarja dhe mungesa e unitetit
Opozita dështoi të paraqitej si një front i bashkuar. Përçarjet brenda opozitës dhe mes aleatëve krijuan kaos, pasiguri dhe zhgënjim te qytetarët. Në shumë qarqe, opozita garoi kundër vetes, – një vetëvrasje politike që zhbëri çdo shpresë për fitore.
2. Mungesa e një alternative reale
Në vend të një programi bindës, Partia Demokratike u përqendrua në sulme personale dhe retorikë të konsumuar. Shqiptarët nuk panë vizion, por hakmarrje. Nuk dëgjuan zgjidhje, por thirrje të zbrazëta. Në një kohë kur vendi përballet me papunësi, emigracion dhe pasiguri ekonomike, PD nuk ofroi rrugëdalje të besueshme.
3. Dobësi organizative dhe në terren
Strukturat bazë ishin të paralizuara. Komisionerë të papërgatitur, fushatë e çorganizuar, mobilizim i dobët. Ndërkohë që mazhoranca veproi si një makineri e mirëvajisur, opozita ngjau si një trup pa komandë, pa drejtim dhe pa energji.
4. Shkëputja nga qytetarët
Opozita nuk i dëgjoi njerëzit. Nuk ndërtoi ura me të rinjtë, me shtresat e pambrojtura, me fermerët e me punëtorët. Nuk preku realitetin e përditshëm të qytetarëve. Mesazhet e saj nuk ngjallën as emocion, as shpresë.
5. Lidership i konsumuar, mungesë rigjenerimi
Disa nga drejtuesit aktualë të PD janë të lidhur me të shkuarën problematike, me qeverisje të dështuara, akuza për korrupsion e lidhje klienteliste. Mungoi hapja ndaj figurave të reja, me integritet dhe vizion. Në shumë qarqe u ricikluan të njëjtat emra, pa asnjë ndryshim kuptimplotë.
6. Paqartësi në qëndrime politike
Në tema të rëndësishme si integrimi europian, reforma në drejtësi apo marrëdhëniet me aleatët strategjikë, opozita dha sinjale kontradiktore. Kjo krijoi pasiguri dhe mosbesim, brenda dhe jashtë vendit.
7. Fragmentimi i votës opozitare
Forca të reja si “Koalicioni Euroatlantik”, “Djathtas 1912”, “Mundësia”, “Shqipëria Bëhet”, e të tjera, tërhoqën pjesë të rëndësishme të elektoratit opozitar. Mungesa e një koalicioni të qartë dhe vizionar bëri që vota opozitare të shpërndahej, duke humbur mandate në disa qarqe, edhe për shkak të kodit të ri zgjedhor.
8. Avantazhi strukturor i mazhorancës
Partia në pushtet përdori në maksimum mjetet në dispozicion: administratën, fondet publike, median dhe presionin. Por kjo nuk është e re. Ajo që i mungoi opozitës ishte forca për ta përballuar këtë me organizim, integritet dhe besueshmëri. Demokracia nuk rrezikohet vetëm nga abuzimi i pushtetit, por edhe nga dobësia e alternativës.
Çfarë duhet bërë tani?
Kjo humbje nuk duhet të jetë fundi, por nisja e një reformimi të thellë. Opozita ka dy rrugë përpara:
1. Të vijojë me status quo-në që sjell vetëm humbje, zhgënjim dhe mbyllje në vetvete; ose
2. Të ndërmarrë një reformë të thellë politike, morale dhe organizative, për të rindërtuar besimin dhe për të ofruar një alternativë serioze.
Ky reformim duhet të bazohet në tre shtylla kryesore:
• Ndryshim lidershipi, me figura të reja, me integritet, ide dhe energji;
• Platformë kombëtare dialogu me qytetarët, për të ndërtuar një program qeverisës të ndershëm, realist dhe të besueshëm;
• Marrëveshje e re opozitare, mbi parime dhe jo mbi inate personale apo pazare politike.
Apeli im është i thjeshtë:
Mjaft me justifikime.
Mjaft me përçarje dhe vetëshkatërrim.
Koha është tani për të ndërtuar një opozitë që fiton me ide, jo me iluzione.
Që udhëheq me vizion, jo me hakmarrje.
Që i shërben Shqipërisë, jo interesave personale.
Shqipëria ka nevojë për një opozitë të re, të bashkuar, të përgjegjshme dhe të besueshme.
Partia Demkratike, si forca më e madhe opozitare, ka përgjegjësinë historike për të udhëhequr procesin e bashkimit të të gjithë faktorëve opozitarë. Vetëm e bashkuar, dhe me një lidership të ri (pa probleme me drejtësinë), opozita mund të rikthehet si shpresë dhe alternativë për qytetarët.
Është koha për reflektim dhe reformim.
Reformimi le të nisë sot.
Ju faleminderit.
