Ata kanë braktisur tokat e tyre, shkojnë dhe punojnë rregullisht ose mbahen me punë sezonale në vendet fqinje, Itali dhe Greqi. Shqiptarët të cilët vazhdojnë të emigrojnë masivisht në vendet e BE-së punojnë kryesisht në bujqësi, në mirëmbajtjen e kulturave të ndryshme nga zarzavatet deri te fruta-perimet.
Një pjesë të mirë të të ardhurave i sjellin për të mbajtur familjen në Shqipëri. Ndër shpenzimet që u marrin gati gjysmën e buxhetit të shpenzimeve familjarëve shqiptarë janë ato që shkojnë për ushqimet.
Vendi ynë sipas të dhënave të fundit ka njohur një rritje të fortë të importit të fruta-perimeve gjatë këtij viti. Por nëse kafeja, bananet, apo qoftë edhe gruri për miell është e nevojshme të importohen nga jashtë, pse duhet të importohet molla, pjeshka, qershia, domatja, speci, qepa, fasulja dhe kështu me radhë?
Më keq akoma përse shqiptarët duhet ti prodhojnë në një vend tjetër, dhe me paratë që fitojnë t’i blejnë dhe t’i konsumojnë në Shqipëri?!
Të dhënat zyrtare tregojnë, se Shqipëria bleu rreth 70% më shumë prodhime se vitin e kaluar.
Tregu vendas, nga largimet masive në zonat rurale dhe pas rënies së prodhimeve bujqësore të vendit, po furnizohet gjithmonë e më shumë nga prodhime bujqësore të importit. Të dhënat e fundit nga tregtia e jashtme tregojnë se në 3-mujorin e parë, importet e zarzavateve u rritën me 70% dhe ato të frutave 50 % në krahasim me të njëjtën periudhë të vitit të kaluar. Nga ana tjetër, eksportet e perimeve, në sasi u rritën me 15% në tremujorin e parë të vitit.
Të dhënat tregojnë se rritja e importeve ishte më e fortë gjatë dhjetorit të vitit të kaluar dhe në janar 2024. Në dhjetor 2023, importet e zarzavateve u rritën me 80%.
Importet e ushqimeve janë rritur ndjeshëm këtë vit. Në periudhën janar-mars 2024, importet e ushqimeve në sasi u rritën me 22%, në krahasim me të njëjtën periudhë të një viti më parë. Gjatë 2023, importet e ushqimeve në sasi u rritën me 10 %. Kështu, një pjesë e prodhimit vendas po zëvendësohet me import. Situata e krijuar ka nxitur çmime më të larta në grupet u ushqimeve që nuk prodhohen në vend.
Kjo do të thotë konsumatori në Shqipëri detyrohet t’i blejë ato me një kosto shumë më të lartë, pasi kostos së prodhimi i shtohet ajo e transportit, e tarifave doganore, si dhe e kalimit në disa duar të tregut para konsumit.
