Fito, bind dhe dëfre. Arrigo Saki nuk ka ndër mend të heqë dorë nga tri parimet e tij mbi futbollin, edhe tani që nuk stërvit më, ide loje të cilat i ka ndarë gjithmonë me Silvio Berluskonin. “Mund të fitosh edhe duke luajtur futboll, duke u mëshuar më shumë ideve sesa cilësisë. Por sot nuk ndodh gjithmonë kështu. Madje, unë do të thosha se kjo është një sëmundje e trashëguar prej shumë kohësh, nga e cila kemi frikë që të shkëputemi, vazhdon ish-trajneri i Milanit. Një ditë, shkova të shihja një ndeshje të 12- vjeçarëve, Inter-Milan, në të cilën pashë më shumë krosime të gjata sesa pasime, gjëra që në Spanjë do të ofendonin edhe prindërit e atyre fëmijëve. Ndërsa ne mendojmë vetëm që të mbijetojmë. Nuk guxojmë ende të ndryshojmë, të mësojmë, të sulmojmë. Duam gjithmonë të fitojmë, duke i rënë gjithmonë nga rruga më e shkurtër”.
Dhe “rregullat” e Sakit nuk pasqyrohen te Juventusi, i cili sipas Arrigos nuk fiton në Europë, sepse ka vetëm një parim: “Historikisht Juventusi ka ecur mbi një parim dhe nuk ka dalë jashtë tij: Fito! Edhe pse ky mentalitet vlen gjithmonë në futboll, ka gjithmonë kohë dhe vend për të ndryshuar sadopak. Shihni Bajernin, Barcelonën, tanimë edhe Mançester Sitin, skuadra që e kanë larguar nga mentaliteti i tyre takticizmin.
Gjithsesi, së fundmi edhe Juventusi po ndryshon shumë mbi këtë aspekt dhe më pëlqen ky fakt. Ata janë një klub madhështor, shumë përpara të gjithëve në Itali, dhe tashmë e kanë rritur edhe piacën, duke arritur që të shpenzojnë. Më bëhet shumë qejfi për Juven.
Madje, një ditë, mikut tim Marota i thashë: ‘Bepe, përveçse të fitoni, ju mungojnë ende dy parime që duhej të ndiqni: bind dhe dëfre. Nëse do i fusni edhe këto në ‘fjalorin’ tuaj është e sigurt se do të keni më shumë mundësi për të fituar Champions-in. Higuain te Juventusi? Bënë shumë mirë që e blenë, përderisa kishin për ta bërë këtë, pse jo”.
Në fund, ish-trajneri i Italisë e mbyll me kombëtaren. “Rikthimi i Verratit? Edhe ai është një nga lojtarët që ia kam propozuar Milanit në të kaluarën, por as aty nuk më dëgjuan. Marko është një lojtar i madh, por në kombëtare duhet të mbështetet nga disa lojtarë të tjerë në mesfushë, jo si ata që i vuri Ventura në ndeshjen ndaj Maqedonisë.
Kur unë e mora te Milani (po flet për Karleton në kohën që ai ishte futbollit), Ançeloti ishte edhe më i ngadaltë se unë me topin në fushë, por përkrah tij luanin njerëzit e duhur dhe Ançeloti më dhuronte gjëra fantastike në fushë”.
