Bledi KASMI
Organizata kriminale imponoi dje vendimin e Gjykatës së Lartë për të liruar Elvis Roshin nga arresti shtëpiak. Vendimi është qesharak për nga argumentimi. I dënuari për përdhunim dhe një trafikant ndërkombëtar droge i dënuar si i tillë në Zvicër dhe në Gjermani u lirua nga gjykatat si “baba me fëmijë të mitur që duhet të kujdeset për edukimin e tij”.
Ky ka qenë edhe argumentimi qesharak i Gjykatës së Shkallës së Parë, që çuditërisht fshihet në mënyrë skrupuloze dhe është shpallur sekret nga Sekretaria e Gjykatës. Dhe çuditërisht, është nga të pakta vendime të gjykatave, i cili nuk është botuar asnjëherë në media.
Lirimi i Roshit u paralajmërua nga një raport i misionit të Bashkimit Europian, PAMECA, i cili është kthyer në një letër higjenike të Ramës dhe krimit të organizuar në vend, duke braktisur misionin e vërtetë policor për të cilin taksapaguesit europianë paguajnë miliona euro.
Vendimi për lirimin e njeriut me 5 emra përbën varrosjen e ligjit të dekriminalizimit dhe shërben për të kuptuar se pas kontrollit të gjykatave qëndron etja dhe babëzia e Ramës për të realizuar krimin elektoral të vitit 2017.
Nga dje ka nisur hapja e burgjeve. Në ditët dhe javët e ardhshme beteja do të përqendrohet tek individët e tjerë të krimit të organizuar në burgje, të cilët Rama po kërkon t’i ketë në krah të tij në fushatën elektorale të vitit të ardhshëm.
Po përse i duhen kaq shumë kriminelë Ramës? Njeriu që erdhi në pushtet përmes bashkimit të të gjitha qelbësirave, sot nuk ndjehet i sigurtë. Lirimi i Roshit, shfaqja me Tomën, kafet me Qifen, shpëtimi i Prengës, udhëtimet në Kinë me Tërmetin
janë vetëm disa shenja për të kuptuar gjendjen e Ramës jo si Kryeministër, por si një specie e një gjenerate të humbur në Tiranë prej shumë vitesh.
Kush e njeh Ramën e di se ai është një qen i rrahur. Ai ka një frustrim të hershëm. E mundon kompleksi i të “fortëve” të Tiranës të dikurshme. Që atëhere e ka pasur lepurin në bark dhe historitë që tregohen për të janë më shumë se qesharake për nga keqtrajtimi që ka pësuar prej tyre.
Denis Gina, një emër i hershëm i të fortëve të drogës në Tiranë e kishte bezdi kur ky që është sot Kryeministër i shkonte nga pas tek Rruga e “Durrësit”. Megjithëse Gina e poshtëronte, duke e lënë të priste me orë në tavolinën ngjitur ku ai qëndronte, Rama nuk e humbiste kurrë durimin për ta takuar. Jo vetëm për të marrë pak mall të mirë, por mbi të gjitha që të dukej se ishte shoku i Denisit.
Këto ishin kodet e rrugës së Tiranës së atëhershme. Statusi që Rama ëndërronte ishte të bëhej si Denisi. Aq i frustuar ishte pas tyre, sa pas vrasjes së Ginës, Rama nisi një marrëdhënie me ish të dashurën e tij. Sepse edhe e dashura e të fortëve ishte status në Tiranën e shumë viteve më parë dhe kjo e ndihmonte sado pak njeriun e frustuar që qoftë edhe për një kohë të shkurtër të hiqej sikur ai në të vërtetë ishte Denisi dhe jo Edi.
Vetëm duke njohur kodet e rrugës së Tiranës së dikurshme dhe frustimin që Rama ka pasur nga të fortët atëhere do të mund të kuptohet se pse sot ai kudo ku shkon si Kryeministër i merr të fortët me vete. Ai asnjëherë nuk është vetvetja. Nuk i pëlqen Elvis Roshit të qëndrojë me Ramën, por është Rama që do të duket si Elvis Rosh.
Ai bën çdo gjë të duket si i fortë, në komunikimin në Parlament, me ministrat, me drejtorët kudo ku gjendet, dhe vetëm kur ulet në tavolina me të fortët, apo kudo ku ai i has ata në variantin origjinal, ai rrin si pulë.
