Shtetet e Bashkuara rikonfirmojnë mbështetjen e tyre të plotë për një tranzicion politik të udhëhequr nga Siria. Ky proces tranzicioni duhet të çojë në qeverisje të besueshme dhe gjithëpërfshirëse dhe jo të ndarë në sekte që plotëson standardet ndërkombëtare të transparencës dhe llogaridhënies, në përputhje me parimet e Rezolutës 2254 të Këshillit të Sigurimit të Kombeve të Bashkuara.
Procesi i tranzicionit dhe qeveria e re duhet gjithashtu të mbështesin angazhimet e qarta për të respektuar plotësisht të drejtat e pakicave, për të lehtësuar ndihmën humanitare për të gjithë në nevojë, për të parandaluar përdorimin e Sirisë si bazë për terrorizmin ose për të paraqitur një kërcënim për fqinjët e saj. Ky tranzicion shërben gjithashtu që çdo rezervë armësh kimike ose biologjike të jetë e sigurt.
Ndikimi i SHBA është me rëndësi pasi HTS është një organizatë autoritare që nuk do të tolerojë lehtësisht konkurrencën politike. Në krye të ofensivës në Siri ishte Abu Mohammed al-Julani, i cili qëndron në krye të grupit Hayat Tahrir al-Sham (HTS), e cila është forca më e madhe e armatosur e opozitës në Siri.
Kurdët, turqit dhe amerikanët
Kurdët e Sirisë paraqesin një problem kryesor për Shtetet e Bashkuara. Amerikanët janë mbështetur në Forcat Demokratike Siriane (SDF) të udhëhequra nga kurdët në luftën kundër Shtetit Islamik. Kurdët e janë të lidhur me Partinë e Punëtorëve të Kurdistanit (PKK). Si SHBA, ashtu edhe Turqia e kanë cilësuar PKK-në si grup terrorist.
Turqia dëshiron që PKK-ja të tërhiqet në jug të paktën 30-40 kilometra nga kufiri dhe marrjen e masave ushtarake në mënyrë që ajo të mos kthehet më. Forcat e mbështetura nga Turqia të quajtura Ushtria Kombëtare Siriane po e shtyjnë SDF-në në ato drejtime. Kurdët kanë humbur bastionin e tyre të fundit në perëndim të Eufratit (në Minbij). Ata kanë frikë se forcat e mbështetura nga Turqia po synojnë Kobanin. Kurdët kryen një sulm të përgjakshëm në Kobani kundër shtetit islamik në vitet 2014 dhe 2015.
Ndërkohë, HTS dhe kurdët nuk janë kaq të ashpër në sulme. HTS ka dërguar mesazhe paqeje ndërsa kurdët kanë rënë dakord të përdorin flamurin e opozitës siriane në territorin që ata kontrollojnë. Por HTS ka shumë ndikim nga turqit. Amerikanët nuk janë edhe aq mbështetës të besueshëm pasi kanë përdorur kurdët kundër ISIS-it, por nuk duan të përplasen me aleatin e NATO-s, Turqinë. Rezultati i kësaj menage a trois nuk është ende i qartë. Koha po ikën, pasi Presidenti i ardhshëm Trump ka thënë se dëshiron që Siria t’u lihet sirianëve. Kështu që, kurdët do të jenë në mëshirën e turqve.
Krisja e marrëdhënies së Turqisë me Iranin dhe forcimi i lidhjes me Rusinë
Suksesi i HTS në rrëzimin e regjimit të Asadit ishte një humbje e madhe për Rusinë dhe Iranin. Rusia ka nisur një evakuim të shpejtë të bazës së saj ajrore në veri të Damaskut, pas disa ditë negociatash intensive me grupin rebel HTS (Hayat Tahrir al-Sham), që aktualisht kontrollon rajonin.
Irani shpreson se suksesi i HTS do të jetë i përkohshëm. Teherani pa dyshim po bën gjithçka që mundet për realizuar këtë. HTS nuk do të lejojë që iranianët të kthehen në Siri. Ata mund të kenë rregulla që do të duhet të respektohen, por Damasku nuk do të mirëpresë Korpusin e Gardës Revolucionare Islamike, Hezbollahun libanez, apo forcat e tjera përfaqësuese iraniane.
Këndi i Rusisë është më i paqartë. HTS do të dojë që forcat ajrore ruse të largohen, por mund të dëshirojë të mbajë marinën ruse brenda. Kjo do të forconte pozicionin e saj negociues me Perëndimin. SHBA dhe Evropa do të duan që rusët të largohen plotësisht, por çlirimi mund të jetë pjesë e çmimit.
Por ka shanse të larta për një jetë më të mirë për sirianët pas rrëzimit të Assad.
