Demografia e Shqipërisë monitorohet nga Instituti i Statistikave të Shqipërisë (INSTAT).
Instituti ka kryer regjistrime demografike që nga viti 1924.
Regjistrimi i fundit në Shqipëri u krye në 2023, ku rezultojnë 2.4 milionë, rreth 400 mijë më pak nga censusi i parafundit.
Statistikat e para zyrtare të popullsisë për Shqipërinë ishin regjistrimi i vitit 1923, kur vendi kishte gjithsej 823,000 banorë. Regjistrimet e mëparshme të kryera nga Perandoria Osmane, ende nuk janë në dispozicion. Një ndryshim në kufijtë administrativë në vitin 1913 bëri krahasime të ndërlikuara të periudhave të ndryshme.
“Maddisoni” nga 2001, vlerëson se në Shqipëri rreth 200,000 njerëz jetuan deri në vitin 1600 dhe popullsia u rrit në 300,000 nga 1700, duke nënkuptuar një normë mesatare vjetore rritjeje prej 0.4% në atë periudhë. Megjithatë, rritja e popullsisë u përshpejtua nga shpallja e pavarësisë në vitet 1912-1944 në 0.7% në vit. Kjo ishte pjesërisht për shkak se Shqipëria kishte nivelin më të lartë të lindjeve dhe shkallën më të ulët të vdekjeve në Evropë në atë kohë.
Pas Luftës së Dytë Botërore, politikat e rritjes së popullsisë të ndjekur nga qeveria komuniste dhe një jetëgjatësi e madhe, nxitën një rritje vjetore prej 2.5 përqind për 45 vitet e ardhshme. Rritja e tensionuar burimet ekonomike gjatë komunizmit në një mënyrë Malthusianizëm që çoi në rënien e regjimit dhe emigrimit të rreth 20-25 për qind të popullsisë në dy dekadat e ardhshme.
Shqipëria përjetoi një tranzicion demografik nga vitet 1960, kur normat e lindjeve të papërpunuara filluan të ngadalësonin, pavarësisht nga një politikë qeveritare që kërkoi rritjen e popullsisë. Pas viteve 1990, popullsia tregoi një rënie mesatare prej rreth 0.3 për qind në vit, shkaktuar nga emigrimi.
Në regjistrimin e vitit 2001, popullsia u zvogëlua në 3.023.000 nga afërsisht 3.3 milion në vitin 1990.
Popullsia e përhershme e Shqipërisë në regjistrimin e vitit 2023 kishte arritur në 2.41 milion.
Dendësia e popullsisë ishte 105 banorë për kilometër katrorë dhe jetëgjatësia e përgjithshme në Shqipëri në lindje ishte 78 vjet në vitin 2011.
Për herë të parë në historinë e regjistrimit të popullsisë në Shqipëri, popullsia në zonat urbane ishte (53.7%) ishte më e madhe se popullsia e zonave rurale (46.3%).
Gjuha shqipe është gjuha zyrtare, por gjuhët e pakicave përdoren zyrtarisht në disa njësi të qeverisjes vendore. Shqipëria shpallet si gjuhë amtare me 98.76% të popullsisë. Populli shqiptar konsiderohet populli më poliglot në Evropë.
Në përgjithësi Shqiptarët flasin më shumë se dy gjuhë, të cilat janë frëngjisht, greqisht, italisht dhe anglisht, të cilat po rriten për shkak të kthimit të migracionit dhe komuniteteve të reja greke dhe italiane në vend.
Sipas Censit të 2023, të kryer nga INSTAT, 1,101,718 (45.86%) e banorëve në Shqipëri janë myslimanë, 201,530 (8.38%) katolikë, 173,645 (7.22%) ortodoksë, 115,644 (4.81%) bektashinj, 9,658 (0.4%) ungjillorë, 3,670 (0.15%) besimtarë që i perkasin besimeve të tjera, 332,155 (13.82%) besimtarë pa denominim, 85,311 (3.55%) ateistë dhe 378,782 (15.76%) të padeklaruar.
Shqipëria ka një Indeks të lartë të Zhvillimit Njerëzor prej 0.764, duke u renditur i 75 në botë në vitin 2016.
Në vitin 2016, Shqipëria kishte një popullsi totale prej 2,886,026 milion, 1,461,326 milionë janë meshkuj dhe 1,424,700 femra. Përndryshe, 42,922 banorë janë larguar nga Shqipëria dhe në të njëjtin vit numri i emigrantëve në vend ishte 25,846.
Nga viti në vit, numri i lindjeve zvogëlohet, në vitin 2017, vendi regjistroi 30.869 lindje, rreth 1.000 më pak se në vitin 2016, dhe 5,000 më pak se në vitin 2014.
Ky është niveli më i ulët prej nga fillimi i regjistrimit të statistikave të lindjeve, që nga viti 1930.
Në këtë mënyrë edhe plakja e popullsisë shqiptare është përshpejtuar. /Alfapress
