Lulzim BASHA
25 vite më parë regjimi komunist në grahmat e fundit vrau pabesisht këtu në Shkodër katër djem të rinj plot me ideale dhe ëndrra të mëdha për Shqipërinë si gjithë Europa. Nderim përjetë Arben Brocit, Bujar Bishanakut, Besnik Cekës, Nazmi Kryeziut. Emrat e tyre kumbuan sot e kumbojnë përherë me jehonë të madhe në këtë shesh të tragjedisë. Ata i kujtojnë Shkodrës masakrën e 2 Prillit. Ata na kujtojnë të gjithëve çmimin e lartë që ka paguar deri në fund ky qytet për të qenë, përveçse djep i kulturës dhe krenarisë kombëtare, edhe pararojë e bastion i demokracisë shqiptare. Shkodra është frymëzimi ynë, është guximi ynë, është vendosmëria jonë! 4 heronjtë e 2 Prillit dhe qindra qytetarë të plagosur e të dhunuar egërsisht atë ditë të kobshme nga shteti policor janë prova monumentale se demokracia në Shqipëri erdhi me përballje të guximshme, me trimëri qytetare të nivelit më të lartë, me mençuri, me sakrifica, me flijim. Nderim dhe mirënjohje të gjithë atyre që luftuan dhe luftojnë, punuan dhe punojnë, sakrifikuan dhe sakrifikojnë pa u kursyer, për lirinë, për demokracinë, për integrimin në familjen e kombeve të lira, për ligjin dhe Kushtetutën, për zhvillimin dhe përparimin.
Nderim dhe mirënjohje
përjetë dëshmorëve
të demokracisë
Nderim dhe mirënjohje përjetë martirëve, heronjve, dëshmorëve të demokracisë. Sot e dimë mirë se vrasja e Arbenit Brocit, Bujar Bishanakut, Besnik Cekës dhe Nazmi Kryeziut nuk ishte një aksident, por një shfrim hakmarrës i partisë-shtet dhe instrumenteve të saj të dhunës- Sigurimit famëkeq dhe policisë së politizuar deri në palcë – për humbjen e thellë këtu në Shkodër të zgjedhjeve të para shumëpartiake më 31 mars 1991.
Ishte një shpërthim i vetvetishëm dhe njëkohësisht i programuar i dhunës kriminale që buron nga vetë natyra e regjimeve shtypëse, nga shpirti i prishur në gjen i drejtuesve me mendësi sundimtari. Pushteti i çon tek dhuna, i çon tek hakmarrja, i çon tek krimi. Kjo ka ndodhur në Shkodër më 2 Prill 1991. I përzgjodhën më të mirët, më të vendosurit, më të guximshmit mes nesh sepse sundimtarët e dinin mirë se fundi do t’u vinte prej tyre. Por i bënë hesapet gabim. Gjaku i tyre ngriti një popull të tërë, sakrifica i tyre është frymëzimi i lirisë dhe krenarisë sonë sot. Furia e plumbave që u derdh pamëshirshëm nga selia e krimit dhe e çmendurisë 45-vjeçare i ndërpreu në lulen e moshës jetët e katër dëshmorëve, por nuk i vrau dot idealet e tyre të pastra, nuk e ndali dot fluturimin e ëndrrave të tyre rinore.
Këto ideale dhe ëndrra kanë udhëtuar dhe udhëtojnë sot e përherë me Partinë Demokratike, me rininë shqiptare, me Shkodrën e lirë të njerëzve të lirë, me Shqipërinë euroatlantike, me synimet dhe vendosmërinë tonë për të hapur kapitullin e demokracisë së re në jetën e Shqipërisë dhe qytetarëve të saj. Asnjëherë më parë Arben Broci, studenti i dhjetorit, themelues i Partisë Demokratike dhe tre shokët e tij të përjetësisë nuk kanë mbledhur këtu në Shkodër kaq shumë vajza dhe djem të rinj. Ky i sotmi është pelegrinazh i vërtetë bekimi dhe frymëzimi për gjithë rininë në këtë panteon të demokracisë tonë. Prania masive e të rinjve në këtë pelegrinazh është përgjigjja e tyre, përgjigjja juaj miqtë e mi të brezit të ri, ndaj kumteve dhe mësimeve që na vijnë nga historia, nga plagët, nga dhembjet, nga libri i sakrificave dhe i lavdisë.
Kjo prani kaq domethënëse është shprehja e një zgjimi dhe ndërgjegjësimi të ri të rinisë shqiptare për detyrat dhe përgjegjësitë e saj në udhëkryqin e sotëm të demokracisë. 4 dëshmorët 20-vjeçarë na kanë lënë ne të gjithëve e në veçanti rinisë një sprovë të përjetshme. Sprovën e kurajos dhe guximit të tyre për t’i dhënë vendit një drejtim tjetër, për të bërë një kthesë të madhe. Sprovën për të thyer brenda vetes pajtimin me të keqen. Sprovën për t’i dalë përpara të keqes që njësoj si 25 vite më parë i ka zënë rrugën vendit, kanë bllokuar aspiratën për liri dhe mirëqenie.
2 prilli i vitit 1991 na mori të gjithëve 4 jetë të pakthyeshme, por na la ndërkohë një dëshmi të pashlyeshme të shkruar me gjakun e tyre të kulluar: Për pushtetin e tyre, trashëgimtarët politikë të diktaturës heqin çdo maskë dhe kthehen në fis, kthehen tek dhuna, kthehen tek urrejtja, kthehen tek krimi, tek shtypja, tek korrupsioni, kthehen tek luksi për vete, tek pashpirtësia ndaj të tjerëve, kthehen tek diskriminimi politik dhe ekonomik, kthehen tek sundimi. Kjo dëshmi është sot më aktuale se kurrë. Është realiteti trevjeçar i qeverisjes Rama-Meta. Ata duan pushtet me çdo kusht e me çdo çmim. Dhe ashtu si 25 vite më parë vjedhin votën, shkelmojnë ligjin, dhunojnë qytetarët e pasurohen për vete.
Modeli i tyre është e shkuara, është krimi që vrau në mes të Shkodrës katër djem të rinj, janë antivlerat, trafikantët, kriminelët që kanë futur deri në Parlament. Modeli i tyre është pasurimi i qeveritarëve dhe varfërimi i qytetarëve. Një miliard e dyqind milion euro është shuma e abuzimeve dhe vjedhjeve vetëm në harkun kohor të një viti me tendera e koncesione korruptivë që nuk i ka parë as Europa e as bota.
Protestat ndaj krimit
në pushtet nuk
do ndalen
Janë vjedhje, abuzime dhe dështime qeveritare të shkruara si plagë në lëkurën e qytetarëve shqiptarë, në vështrimin e tyre të mbushur me dramë dhe revoltë. Qindra herë i kemi denoncuar e s’do të pushojmë së denoncuari, kemi protestuar e s’do të pushojmë së protestuari, për krimin e ngritur në pushtet dhe pushtetin e ngritur në krim, për aleancën e pashembullt të qeverisë me kriminelë me damkë që sot terrorizojnë qytetarët dhe kanë marrë peng pushtetin e shtetin kudo, si ortakë dhe mëkëmbës të Edi Ramës.
Ky është regjimi i sundimit të një grushti njerëzish që punojnë vetëm për një qëllim: të pasurohen për vete, të sundojnë përmes dhunës, demagogjisë, trushpëlarjes propagandistike, gënjeshtrave dhe mashtrimeve pa doganë. Sot është më e qartë se dje dhe jam i bindur se nesër do të bëhet e qartë për të gjithë:
Shqiptarët nuk kanë, shqiptarët varfërohen sepse abuzon, shpërdoron dhe vjedh banda në krye të qeverisë.
Shqiptarët ikin sepse abuzon, shpërdoron, vjedh, diskriminon dhe nuk jep më asnjë shpresë banda në krye të qeverisë.
Regjimi i Edi Ramës mbjell ndasi, urrejtje, diskriminim. Shkodra e ka provuar dhe po e provon hakmarrjen primitive të Edi Ramës, i cili edhe fondet e shtetit i ndan në bazë të ngjyrës që përfaqëson kryetari i bashkisë. A thua se nuk janë njësoj shqiptarë si ata që votuan për Partinë Demokratike e ata që votuan për Partinë Socialiste?
Ky është vetëm një shembull në morinë e shembujve të arbitraritetit, arrogancës, urrejtjes politike, shpirtvogëlsisë dhe paligjshmërisë që manifeston ditë për ditë dyshja Rama-Meta.
Këtë mendje kanë patur paraardhësit e tyre politikë. Këtë mendje kanë dhe këta sot:
Se pushteti është mbi ligjin, mbi Kushtetutën, mbi liritë e të drejtat, mbi vetë individin e lirë.
Se pushteti është dhuna dhe dajaku, shtypja dhe poshtërimi, shfrytëzimi dhe lëmosha për të tjerët, luksi dhe pasurimi për vete.
Se nuk janë për të shërbyer, por për t’u shërbyer, për të sunduar.
Janë jashtë sistemit demokratik që Shkodra dhe mbarë Shqipëria përqafoi 25 vite më parë.
Oligarkia kriminale
s’do mund të ndalë
ëndrrën e 4 heronjve
Por ne, jemi gati e të vendosur të mos e lëmë ëndrrën dhe projektin e 4 heronjve tanë të ndryshket nga një oligarki kriminale, me ADN të njëjtë si ajo e para 25 viteve.
Ne, Partia Demokratike, opozita demokratike, rinia demokratike, Shqipëria demokratike jemi në këmbë përballë tyre, më të bashkuar se dje, më të shumtë se dje, më të mbështetur se kurrë në përpjekjen dhe misionin tonë për të çliruar Shqipërinë një orë e më parë nga kthetrat e oligarkisë Rama-Meta.
Për të rivendosur një orë e më parë sundimin e ligjit demokratik dhe standardet e demokracisë normale në vend, për të zbatuar një orë e më parë ligjin e dekriminalizimit si një arritje madhore për Shqipërinë, Reformën në Drejtësi që jep drejtësi dhe nuk mbron kriminelë e të korruptuar. Për të përfunduar një orë e më parë reformën zgjedhore dhe për të garantuar me mbështetjen e miqve tanë amerikanë dhe europianë zgjedhje të lira dhe të ndershme. Për t’i hapur rrugë dhe për të sjellë në pushtet me votë të lirë projektin tonë të demokracisë së re pjesëmarrëse, projektin tonë të zhvillimit të sigurt, për më shumë punë dhe punësim, për rroga dhe pensione më të larta, për standarde dinjitoze jetese, për siguri të nivelit të lartë për të gjithë qytetarët shqiptarë.
Ky është modeli ynë. Modeli i vlerave, modeli i punës, modeli i qëndresës dhe vendosmërisë. Frymëzimi ynë është Arben Broci, Bujar Bishanaku, Besnik Ceka, Nazmi Kryeziu, është Pjetër Arbnori, Azem Hajdari, Gramoz Pashko, është Sali Berisha, janë studentët e dhjetorit, të rinjtë dhe të rejat, burrat dhe gratë që me guximin e tyre sollën lirinë dhe demokracinë.
Për këto vlera qëndrojmë, për këto qëllime ekzistojmë, luftojmë dhe do të fitojmë. Ashtu si 25 vite më parë, Shkodra është besimi dhe optimizmi, profecia dhe paralajmërimi, pararoja dhe siguria se dita e re e lirisë dhe demokracisë është më afër se dje dhe po ndriçon tashmë horizontin e shpresës për mbarë Shqipërinë tonë nga Jugu në Veri, nga Lindja në Perëndim. Dëshmorët e 2 Prillit janë bekimi dhe frymëzimi ynë!
