Nga Azgan Haklaj
Sali Berisha që është qënia grabiqtare e përpunuar nga regjimi komunist për vjedhjen e kauzave të pastra studentore të vitit 1990, këtë vetëm një miop politik e konteston dhe nuk e pranon.
Ky fenomen nuk është okazion i sotëm por një rrugë e mbrapshtë sistematike e tij në krye të Partisë Demokratike.
Ai e përjetësoi hap pas hapi strategjinë e vet me veprime konkrete e skandale që nga marsi i vitit 1992 kur bashkoi në qeverinë e tij ish-komuniste- vullnetarë të Hysni Milloshit të tipit Ridvan Bode.
Studentët liberatorë, jo vetëm u tradhëtuan por nën pushtetin e Sali zullumqarit të gjithë u anashkaluan biles dhe u larguan e emigruan rrugëve të botës.
Të përndjekurit politikë si palca e konservatorizmit dhe qëndresës antikomuniste jo vetëm u injoruan por u arrit deri aty sa në korrik të vitit 1994 i rrethoi ata në selitë e tyre me hordhitë e policisë dhe shik-ut duke i gjakosur si në rastin e Kurt Kolës e Elez Allçit.
Pronat e ish pronarëve ua kaloi biznesmenëve të rinj, ish komunistëve dhe oficerëve të sigurimit të shtetit duke lenë me gisht në gojë ata që u sekuestruan e u përsekutuan për më shumë se 4 dekada.
Edhe sot buçasin lëngimet e tyre të pas vitit ’90-të të udhëhequra nga Rrapo Hajredin Danushi.
Kursimet e remitancat e emigracionit i mblodhi në fondacionet fajdexhije të sudeve për të arritur në kalljen e vendit në vitin 1997-të.
Biografia e zezë e Sali zullumqarit nuk ka të sosur për t’u kthyer në kohët e sotme ku ai me hordhi e banda rrethoi e shkatërroi selinë e simbolet e demokratëve duke i rrëmbyer ato haptazi me dhunë, me mbeshtetjen e Edi Ramës me të cilin realizoë ujdinë e burgosjes së demokracisë me asgjesimin e votës së lirë.
Euro-Atlantizmi si baza e aspiratave tona demokratike u shpërfytyrua duke e futur këtë forcë politike perëndimore në armiqësi deri “non grata” me SHBA-në, aleatin e pazëvendësueshëm për mbijetesën e progresin e Kombit tonë.
Ditari i zi i Sali Berishës ka shumë faqe që tejkalojnë edhe triologjitë Balzakjane për të arritur me dt 1 mars ku e vulosi me primaret e famshme në të cilat demokratët e vertetë e qëndrestarë që ende i besojnë u ndjenë sërish të zhgënjyer e tradhëtuar dhe me të drejtë po i nominojnë si pri-marre(turp)!
Po a ka zgjidhje kjo panoramë e zymtë të cilën e pikturoi dora e mendja djallëzore e Sali Berishës duke vijuar përjetësimin e çimentosjen e autokraturës e kripto-diktaturës së Edi Ramës dhe pinjollëve të komunizmit?
Natyrisht që po.
Zgjidhje në demokraci nuk janë pseudo-revolucionet e klithmat gënjeshtare të Berishës por vota e 11-të majit.
Sot demokratët edhe ligjërisht e juridikisht kanë shtëpinë e tyre politike demokratike e EuroAtlantike.
Eshtë koha të mbidhemi të gjithë sa jemi demokratë e demokrate qëndrestarë shqiptarë të zhgënjyer e të papërfaqësuar opozitarë rreth koalicionit EuroAtlantik për t’i kthyer frymën e shpresën vendit e Kombit tonë në rrezik po aq sa edhe në vitin 1913-të kur u copëtua barbarisht.
Sot është koha dhe apeli i fundëm për të dalë mbi veten e egoizmin e sëmurë për hir të lirisë, demokracisë dhe shqiptarisë.
Vonesa e mosorientimi i drejtë do na bëjë të përlotemi si Zelenski por atëherë do të jetë vonë.
