Nga Gazment Koduzi
Janar 2020 – Janar 2025, 5 vite prej identifikimit të covid – 19!
Një lloj i ri virusi u izolua në 7 Janar 2020 i cili në 11 Shkurt 2020 u emërtua si “Coronary Disease-2019 (COVID-19) nga OBSH. Në Shqipëri rasti i parë me COVID-19 u raportua në 8 Mars 2020, i cili ishte një qytetar që vinte nga Italia.
Cfarë tregoi epidemia e COVID-19 në Shqipëri?
1- Sistemi shëndetësor publik i papërgatitur në të gjitha hallkat e tij për të përballuar epideminë,
2- Paaftësia e institucioneve për të testuar në kohë – Shqipëria një nga vendet me numrin më të vogël të testimeve për 100,000 banorë, përgjijga e testimit shpesh vinte pasi qytetari kishte humbur jetën,
3- Paaftësia e institucioneve për të diagnostikuar dhe trajtuar pacientët me komplikacione – pritje e gjatë për të kryer analiza apo ekzaminime imazherike, spitalet me numër të kufizuar shtretërish, spitalet rajonale me 50% të standarteve për të trajtuar persona me komplikacione nga Covid-19,
4- Qytetarët shqiptarë paguan nga xhepi shpenzimet për testim, analiza, mjekim dhe trajtim spitalor ( brenda vendit apo jashtë vendit në spitale private),
5- Sektori i shëndetit publik pa infrastrukturën logjistike, laboratorike dhe të burimeve njerëzore për të kryer detyrat që i dilnin nga ligji i sëmundjeve infective,
6- Shqipëria një nga vendet me numrin më të lartë të vdekjeve shtesë (excess deaths) për shkak të Covid-19,
7- Paaftësia e politikës që të trajtojë sistemin shëndetësor si një të tërë, por duke e ndarë në “privat” dhe “publik”.
Po sot pas 5 vjetësh a ka ndryshuar ndonjë gjë në sistemin shëndetësor shqiptar?
Një nga problem më të mëdha të politikës sonë është mungesa e politikave bazuar në fakte ( evidencë based policy), si rrjedhojë asgjë nuk ka ndryshuar në shëndetësinë tonë, përvec shpalljes si gjithnjë të “grupeve armiqësore” që janë mjekët.
Cfarë propozojnë Demokratët Euroatlantikë për shëndetësinë?
1. Reformim i sistemit shëndetësor duke vendosur në qendër pacientin, dhe rreth tij operojnë institucionet politikbërëse, financuese dhe ofruese të kujdesit shëndetësor,
2. Unifikimin e sistemit të sigurimeve, ku qytetari zgjedh ku të kryejë sigurimin e detyrueshëm shëndetësor,
3. Parimi “paraja ndjek pacientin” – qytetari zgjedh mjekun apo spitalin ku do të vizitohet, dhe sigurimi shëndetësore paguan faturën ( modeli Gjerman),
4. Reformim të Institutit të Shëndetit Publik sipas modelit të Qendrës Europiane për Kontrollin e Sëmundjeve ( ECDC),
5. Investimin në burime njerëzore në shëndet publik dhe në kujdesin shëndetësor,
6. Investimi në logjistikë në spitale dhe shëndet publik.
#ShqipëriaMeritonMëShumë
