Drejtuesit e televizionit “Vizion Plus” njoftuan se, ata e nuk lejojnë transmetimin e episodit të tretë të “Publicus”, të titullur “Kodrina e vdekjes”, sipas programimit (të dielën, dt. 09.10.2016, ora 20:10)!
Njëkohësisht, kanë tërhequr mbështetjen financiare për programin, për stafin e përfshirë për realizimin e tij dhe se kanë larguar të gjitha njoftimet publicitare për këtë program nga faqja zyrtare online e televizionit.
Natyrisht që kjo është një tjetër ngjarje e rëndë në fushën e medias e të raportimit. Një goditje agresive, e beftë, në mënyrë që dëmi apo përfitimi të jetë sa më i lartë. Kjo sjellje e paprecedent ndaj bashkëpunëtorëve, në radhë të parë; kjo censurë ndaj gazetarëve, ndaj një programi dhe një ekipi televiziv; ky veprim kundër raportit të lirë, fsheh frikën e pronarëve të televizionit, por edhe synimin për të fituar padrejtësisht e jondershmërisht, me qëllim plotësimin e interesave klienteliste, në dëm të tërë shoqërisë.
Frustrimi që sjell heqja e një maske shkaktohet prej asaj ç’ka zbulon rënia e saj.
Televizioni “Vizion Plus” sapo ka hequr maskën e tij dhe është rreshtuar në anën e mediave-biznese, por që kërkon ta përdorë produktin televiziv për influencë të pandershme në treg e jo për të raportuar të vërtetën.
Kur e nisëm këtë projekt, dy muaj më parë, “Publicus” premtoi se do të fokusohej mbi çështjet e menaxhimit e të kontrollit të pasurisë publike; do të siguronte transparencë mbi shkëmbimet financiare, mbi përdorimin e burimeve e të pasurive natyrore të vendit. Premtoi të luftonte inkompetencën në ekspertizë dhe neglizhencën ndaj përgjegjësive publike të administratës shtetërore. Dhe se e gjitha kjo do të kishte për qëllim, – nxitjen e kapaciteteve reaguese nga ana e shoqërisë. Por duke i hequr mbështetjen këtij programi, pronarët e këtij televizioni kontribuojnë që këto çështje të nëpërkëmben dhe se keqmenaxhimi i pasurive kombëtare të mos jetë në fokus të publikut e të qëndrojë larg investigimit gazetaresk. Në këtë mënyrë ata veprojnë kundër e në dëm të interesit publik. Duke i hequr mbështetjen këtij programi, ata nuk ju mbështesin, ju lënë në baltën e traumës, në baltën e paligjshmërisë, në baltën e krimit e të trafikut.
Kështu, lënë në baltë maturantët e mbetur pa shkollë dhe punëtorët e flakur në rrugë. Lënë në baltë kujtimin e Arditit të gjorë që punonte në kushte pasigurie në Sharrë; baltosin përpjekjet e ambientistëve kundër grabitqarëve të plehrave, kundër grabitqarëve të mjedisit, të cilët janë prezentë, përmes HEC-eve në Valbonë, Librazhd e Vjosë, shumica e cilave, të ndërtuara pa ndonjë studim teknik paraprak. Në vend të saj, kanë zgjedhur të shushasin publikun duke angazhuar në ekran gjithfarësoj dordolecësh plot ngjyra e shkëlqim, duke ju detyruar të duartrokisni, nën petkun e gjoja një të vërtete, një realitet të rrejshëm.
Të dielën në mbrëmje, “Publicus”, nuk u lejua të transmetojë një raport mbi vdekjen tragjike të një të riu që banonte në rrethinat e ish-Kombinatit e që punonte në kushte pasigurie në landfillin e Sharrës, pronë e Bashkisë së Tiranës e që e bashkadministronte me një kompani private riciklimi. Bëhet fjalë për Ardit Gjoklajn, 17-vjeçarin që u nda nga jeta në rrethana dramatike. Ne shkuam në Sharrë, takuam njerëz e folëm me familjarët e viktimës dhe regjistruam dëshmi. Zbuluam dokumente, të cilat nëpunësit kërkojnë t’i fshehin, pasi nuk duam të zbulohen përgjegjësitë. E të gjitha këto i përgatitëm për t’i publikuar. Por nuk na lanë.
Dy muaj pasi nisëm të punojmë, kuptuam se hajdutët e pasurisë publike dhe frikacakët po na sulmojnë përmes të njëjtave mënyra që ata u tremben më shumë. Ata kanë frikë prej nesh! Shqipëria është një vend me ekonomi të vogël. Biznesi do të jetë gjithmonë i varur prej fondeve publike. Ju e dini, se fondet publike janë paratë tuaja, se rrugët, stadiumet, sallat e teatrove, sheshet publike, transporti publik, gjithçka publike, ndërtohen me kontributet tuaja. Ju nuk duhet të heshtni!
Raporti me të vërtetën kushtëzohet gjithashtu, nga sjellja apo qëndrimi i tërë shoqërisë, nga vullneti e nevoja për të qenë bashkë. Por beteja për të vërtetën nuk është vetëm një përpjekje kolektive, por, së pari, detyrë dhe një qëndrim moral. Kujt i shërben ajo? Cila është dobishmëria dhe nevoja që shoqëria jonë ka? A mund të lartësohet njeriu prej saj? A duhet të shndërrohet përpjekja për të, në një betejë frontale? Natyrisht, mes nesh, ka një shumicë shpërfillëse ndaj këtij qëndrimi! Dhe kjo është një fatkeqësi! Por jo e vetmja! Mjerimi që përherë e kërcënon këtë vend nuk duket vetëm tek skamja, as te plehrat, por tek rrënimi moral. Ndaj dhe sfida është, se si mund ta fitojë njeriu pavarësinë, ndërsa varet gjithnjë e më shumë nga paraja?
Për këdo që lexon këto radhë, le ta ndalet për një çast e të pyesë veten, se çfarë e detyron administratën e një televizioni të largojë një grup gazetarësh të rinj e të përkushtuar; të mos pranojë njerëz me mendje të kthjellët e me zemër të pastër; të ketë frikë nga e vërteta? Përgjigjja: kjo tregon përkatësi me aferat dhe me influencën për të përfituar pandershmërisht në kurriz të interesit publik! Ata kanë bërë zgjedhjet e tyre. Ndërkaq, ne besojmë se jemi në anën e duhur.
Në fund, po u drejtohemi kolegëve, shokëve tanë! – Ktheni sytë nga pronarët tuaj, nga administratorët, nga muret që keni përballë… Shihni e depërtoni thellë, përtej… dhe vetëm pasi të keni kuptuar atë çka shihni, vetëm atëherë, me kurajo e guxim, do të mund të raportoni të vërtetën!
