Nga Rigels Seliman
Pensionistët janë një nga shtresat më të rrezikuara të shoqërisë, një kategori e cila ka punuar gjithë jetën për të kontribuar në zhvillimin e vendit dhe që tani, në moshën e pensionit, meritojnë respekt dhe siguri financiare. Por a po e trajton qeveria si duhet këtë kategori? A po ofrohen ato ndihma dhe mbështetje reale, apo po tallen me ta? A është ajo që ofrohet sot mjaftueshëm për të siguruar një jetesë dinjitoze për pensionistët dhe ata që janë në nevojë?
Këto janë disa ndihma që ngrihen natyrshëm dhe duan përgjigje.
Në çdo vit, qeveria shpall “indeksime” të pensioneve, ndoshta një rritje që nuk mbulon asnjëherë ngritjen e çmimeve të produkteve themelore. Rritjet e pensioneve janë shpesh të pamjaftueshme dhe përkundrazi, nën atë që do të ishte një rritje e vërtetë për të siguruar një jetesë më të mirë. A është ky një vlerësim i drejtë për punën dhe sakrificat e pensionistëve gjatë jetës së tyre? A është kjo një formë ndihme e vërtetë, apo një lloj talljeje me ata që kanë sakrifikuar dhe kontribuar gjithë jetën për të ndihmuar zhvillimin e vendit?
Pensionistët nuk kërkojnë lëmoshë. Ata nuk kërkojnë vetëm një “bonus” një herë në vit apo një filxhan kafe që u rritet disa lekë për të mbuluar rritjen e çmimeve. A nuk është kjo një fyerje ndaj tyre, një tallje me ata që i shërbyen këtij vendi në kohë të vështira? Pse qeveritarët dhe deputetët vazhdojnë të marrin rroga dhe dieta që shpesh janë të barabarta me ato të 30 pensionistëve së bashku? A është kjo e drejtë?
Këto pyetje duan përgjigje.
Ndërkohë që pensionistët përballen me varfëri dhe vështirësi të përditshme për të mbajtur veten dhe familjet e tyre, qeveritarët e politikanët gëzojnë privilegje të tjera. Ata shpenzojnë shuma të mëdha për diçka që për pensionistët do të ishte një ndihmë e madhe, por që për ata është thjesht një shpenzim i pakuptimtë. A nuk është ky një kontrast i thellë mes luksit të atyre që udhëhojnë dhe realitetit të hidhur të pensionistëve? Pse ndodhi kjo? A ka ndonjë mundësi që ky sistem të ndryshojë, që qeveria të tregojë më shumë ndjeshmëri dhe angazhim për ata që kanë nevojë më shumë?
Edhe për këto pyetje duhen përgjigje, të cilat duhet të jepen nga pushtetarët dhe politikanët.
Kur flasim për mbështetje për pensionistët dhe shtresat në nevojë, a do të mjaftojnë disa rritje të vogla të pensioneve dhe disa bonusë për të dhënë një zgjidhje të vërtetë? Pse nuk ekzistojnë programe më të gjera dhe më të thella për të siguruar që këta njerëz të jetojnë me dinjitet? A ka mundësi që qeveria të ofrojë mbështetje të drejtpërdrejtë dhe afatgjatë për ta, për të adresuar vështirësitë e përditshme që ata përballen, dhe jo vetëm t’u ofrojë shpresa të kota përmes një rritjeje që nuk ka asnjë ndikim të vërtetë në jetën e tyre?
Për më tepër, a mund të ketë një zgjidhje për këtë padrejtësi që është krijuar mes një qeverie e klase politike që merr paga të larta dhe pensionistëve që shpesh janë të detyruar të jetojnë me një të ardhur që nuk është e mjaftueshme për t’u siguruar atyre as nevojat bazike? A mund të ketë një sistem të ri të ndihmës sociale që t’i japë mundësi pensionistëve dhe shtresave të tjera në nevojë për një jetë më të mirë dhe më të sigurt?
Përgjigjuni o pushtetarë e politikanë!
Në fund, a do të vijë një ditë kur shteti të trajtojë pensionistët siç duhet? A do të ndodhë një ndryshim real, apo do të vazhdojmë të shohim fyerje të tilla dhe ndihma të pamjaftueshme që as nuk i zgjidhin problemet dhe as nuk i japin dinjitet atyre që meritojnë më shumë? A do të mbetet kjo një çështje e papërgjegjshme për qeveritarët, apo do të jetë një çështje që do të gjejë zgjidhje të shpejtë dhe të qëndrueshme për mirëqenien e pensionistëve dhe të shtresave të tjera në nevojë? Të shohim…
