27.5 C
Tirana
E premte, 29 Gusht, 2025
type here...

Dilema e pafund te Real Madrid, të hyjë në merkato ose jo?

Pas dy humbjeve të fundit të Realit ndaj Barcelonës dhe Milanit, duket qartë se “Los Blancos” duhet të forcohen në janar, veçanërisht në mbrojtje. Shumë brenda klubit e shohin kështu, por ka edhe nga ata që hezitojnë.

Një debat që nuk është i ri, sepse brenda klubit ka muaj që po zhvillohet ky debat. Dëmtimi afatgjatë i Karvahalit rriti intensitetin e diskutimeve dhe dy humbjet e fundit e kanë bërë gati të domosdoshme. Ançeloti është i pari që dëshiron të paktën një përforcim në mbrojtje. Ai do të ishte në rregull me një mbrojtës të djathtë dhe një qendërmbrojtës dhe nuk do të ishte kundër një mesfushori fantazist.

Megjithatë, në një sektor të klubit ka dyshime, sepse e kuptojnë se në janar, figurat kryesore në pozicionet e kërkuara janë tashmë me skuadër dhe largimi i tyre do të ishte i ndërlikuar dhe mbi të gjitha i kushtueshëm.

Ajo që duket evidente është se vendimi përfundimtar nëse do të shkojë apo jo në merkato në janar do të varet nga ajo që do të ndodhë në ndeshjet e ardhshme, me Liverpulin në Champions League si një ngjarje kyçe. Një ekip ku luan një nga objektivat më të mëdhenj të Realit të Madridit për vitin e ardhshëm: Aleksandër Arnold.

Mungesa e hekurit çon në anemi dhe lodhje fizike, njihuni me ushqimet që ju ndihmojnë në rritjen e masës së këtij minerali në trup

Hekuri është një mineral themelor për shëndetin pasi ndihmon në transportin e oksigjenit përmes gjakut dhe mbështet energjinë dhe sistemin tonë imunitar. Mungesa e tij mund të çojë në anemi, dobësi dhe lodhje.

Njihuni me 5 ushqime që ndihmojnë në rritjen e hekurit në trup.

Portokallet dhe agrumet

Portokallet dhe limonët janë të pasura me vitaminë C, e cila rrit përthithjen e hekurit në trup. Duke shtuar këto fruta në dietë, thithja e hekurit mund të rritet deri në 67%.

Specat e kuq

Të pasura me vitaminë A dhe vitaminë C, specat e kuq veprojnë si katalizator për përthithjen e hekurit, veçanërisht kur kombinohen me burime bimore si bishtajoret ose perimet jeshile.

Brokoli

Brokoli është një burim i shkëlqyer i hekurit, i pasur me vitaminë C, e cila ndihmon në rritjen e përthithjes. Gjithashtu përmban acid folik, i rëndësishëm për krijimin e qelizave të reja të gjakut dhe për funksionimin e duhur të trupit.

Arra dhe fara kungulli

Të pasura me hekur dhe zink, arrat dhe farat e kungujve ndihmojnë në formimin e qelizave të reja. Yndyrat e tyre të shëndetshme kontribuojnë në ruajtjen e energjisë dhe funksionimin e mirë të trupit.

Spinaqi

Spinaqi, përveç hekurit, përmban vitaminë C dhe shumë antioksidantë që përmirësojnë përthithjen e hekurit. Mund të hahet i papërpunuar ose i gatuar në sallata dhe ushqime, duke ofruar përfitime të rëndësishme shëndetësore dhe imune.

Pasi nuk ia doli ta trysnojë, qeveria i vështirëson punën SPAK-ut, duke mos e mbështetur financiarisht

Nga Namir Lapardhaja

Ndërkohë që vijojnë teatrin parlamentar dhe gjasme ‘luftën’ pozitë-opozitë, është e qartë se qeveria Rama është po aq e interesuar për ta goditur Prokurorinë e Posaçme sa Berisha dhe Meta.
Në mos më shumë, për arsyen se dy të parët janë njohur me akuzat dhe me çështjet për të cilat po hetohen, ndërsa frika nga e panjohura për Edi Ramën, familjarët dhe rrethin e tij të ngushtë të interesave, është më e madhe.
Një ndër mënyrat që qeveria Rama përdor për të sabotuar dhe vështirësuar punën e SPAK-ut, është reduktimi i mbështetjes financiare.

Sipas deklaratave të zyrtarëve të Prokurorisë së Posaçme, këtë vit në buxhetin e shtetit për këtë institucion janë dhënë 1 milion euro më pak se një vit më parë, ndërkohë që vazhdimisht SPAK ka kërkuar mbështetje financiare.
Është e qartë se sa më shumë kohë kalon, aq më tepër politika mundohet t’ia vështirësojë punën institucionit të akuzës së Peshqëve të Mëdhenj.

Herë nëpërmjet Komisionit “Xhafaj”, herë duke bashkëpunuar për të liruar të hetuarit dhe dënuarit e SPAK për korrupsion (në bashkëpunim me Berishën dhe eunukët e tij), herë të tjera duke bërë gjithçka për të mbajtur në fushën e lojës hallexhinj të SPAK-ut si Berisha dhe Meta. Nga një anë, Rama e mbështet publikisht – në fakt, duke i dhënë ‘argument’ objekteve të Prokurorisë, që institucioni kontrollohet nga qeveria – ndërsa, nga ana tjetër, i alokon 1 milion euro më pak se viti i kaluar.

Gjithsesi, jemi mirë përsa kohë çdo goditje dhe çdo arritje e SPAK-ut nuk përshëndetet nga opozita e Berishës, e cila duhet ta shndëronte në kapital elektoral goditjen ndaj qeverisë, mirëpo ky nuk është rasti i Shqipërisë.

I vetmi përjashtim në politikën shqiptare, është Lulzim Basha dhe PD-Euroatlantike, e cila, nëpërmjet amendamenteve ligjore dhe propozimeve konkrete, ka kërkuar rritjen dhe mbështetjen e pakushtëzuar ndaj Prokurorisë së Posaçme, propozime të cilat jo vetëm kanë rënë të vesh të shurdhët, por mbahen qëllimisht sirtareve të Kuvendit, sepse mazhorancës i vjen për shtat teatri i gjasme-opozitës dhe jo propozimet konkrete që do shkonin në përmirësimin edhe më tej të institucionit të akuzës.

Socialistët strategjikë rrëmbejnë bregdetin/ Rama i fal ish kryetarit të bashkisë Vorë dhe vëllait të ish deputetit socalist 77 mijë metër katrorë tokë shtet në Lukovë

Nga Kapitali.al

Dy kompani në pronësi të Hekuran Brahimaj dhe Turjan Hysko do të marrin 77 mijë metër katrorë tokë shtetëtore falas në bregdetin e Lukovës për të ndërtuar aty hotele dhe një fshat të madh turistik. Komiteti i Investimeve Strategjike ka miratuar në mbledhjen e tij të fundit statusin “Investitor Strategjik, Proçedurë e Veçantë” për projektin e investimit Atara Resort & Villas.

Kompanitë zhvilluese të këtij projekti janë Lukova Bayside Hotel & SPA shpk si dhe TO 27 Construction. Kompania e parë zotërohet nga dy aksionerë. Hekuran Brahimaj, ish kryetari socialist i Bashkisë së Vorës zotëron 65 të aksioneve, ndërsa pjesa tjetër prej 35 për qind e aksioneve zotërohet nga Turjan Hysko, vëllai i ish deputetit socialist dhe kryetar i FRESSH, Eljo Hysko.

Kompania e dytë, TO 27 Construction zotërohen në masën 100 për qind nga Turjan Hysko, të cilin publiku e njeh si moderator në ekranet e televizioneve.

Tokë shtetërore e falur

Projekti i investimit parashikon ndërtimin e një resorti turistik luksoz me vlerë 50 milionë euro, i cili do shtrihet në një sipërfaqe prej rreth 158 mijë metrash katrorë truall.

Sipas vendimit të Komitetit të Investimeve Strategjike, projekti prek një sipërfaqe prej 41,915 m2 në pronësi private të subjekteve aplikuese dhe një sipërfaqe prej 76,950 m2 në pronësi shtet. Ndërkohë, subjektet për një sipërfaqe prej 39,009 m2 janë në fazë negociatash me subjekte private.

Komiteti i Investimeve Strategjike i kryesuar nga Edi Rama ka miratuar në parim dhënien falas të sipërfaqes prej 77 mijë metër katrorë tokë shtetërore për dy kompanitë.

“Miratohet në parim masa mbështetëse vënie në dispozicion të pasurisë së paluajtshme shtetërore me sipërfaqe prej 76,950 m2, në ZK. 2518, e zërit kadastral “ullishte” dhe “pemtore”, vetëm pasi të jenë kryer të gjitha verifikimet e nevojshme dhe konfirmimet nga Agjencia Shtetërore e Kadastrës përsa i përket saktësimit të vendndodhjes (parcelat e detajuara), sipërfaqes, statusit të tyre juridik dhe për aq kohë sa nuk ekzistojnë mosmarrëveshje administrative dhe/ose gjyqësore me shtetin në pasurinë objekt të investimit strategjik,” thuhet në vendimin e KIS.

Kompani pa kapital
Të dy kompanitë zhvilluese të projektit janë pa aktivitet ekonomik dhe pa mjete financiare. Kompania e parë ka një kapital total prej vetëm 355 mijë eurosh, ndërsa e dyta rezulton me kapital negativ prej 870 eurosh.

Qartazi këto janë dy kompani që nuk i kanë mundësitë financiare për të realizuar një investim në masën 50 milionë euro. Por Komiteti i Investimeve Strategjike thotë se investimi garantohet nga kompania tjetër e Brahimajt, që është Emante SHPK.
“Në bazë të kontratës me numër repertori 21834 dhe numër koleksioni 8946, ndërmjet shoqërive Lukova Bayside Hotel & Spa, TO27 Construction dhe shoqërisë Emante shpk, palët kanë rënë dakord që shoqëria Emante shpk do të jetë garantuese e financimit të projektit,” thuhet në vendimin e KIS.

Emante shpk është një kompani e themeluar në vitin 2006 me objekt aktiviteti import-eksport dhe tregti të materialeve të ndërtimit, e cila zotërohet tërësisht nga Hekuran Brahimaj. Vitin e kaluar kompania realizoi një xhiro prej rreth 9 milionë eurosh dhe regjistroi një fitim neto pas taksave prej 630 mijë eurosh.

Sipas të dhënave zyrtare, kompania rezulton të ketë rreth 12 milionë euro asete të regjistruara në bilancin e saj nga të cilat 7.5 milionë euro janë kapital dhe pjesa tjetër detyrime.

Kinë-SHBA dhe gara e teknologjisë/ The Economist: Vija e parë e “luftës” është në Azi!

Një përplasje teknologjike mes dy superfuqive është bërë tashmë një dukuri e zakonshme.

Së fundmi, Wall Street Journal raportoi se rrjetet amerikane të telekomunikacionit u thyen nga një grup hakerësh kinezë, të njohur me emrin “Salt Typhoon”. Grupi me sa duket donte të merrte njohuri rreth aktivitetit amerikan të përgjimeve.

Mosbesimi i thellë mes dy vendeve ka çuar në një politikë armiqësore ku secili ka shmangur infrastrukturën dixhitale të tjetrit. Qeveria amerikane ka ndalur kompaninë kineze Huawei që të instalojë në Amerikë pajisjet e saj të telekomunikacionit. Kina ka shkurajuar shitjen e serverëve dhe shërbimeve cloud të Silicon Valley, brenda kufijve të saj.

Sidoqoftë, në pjesën më të madhe të botës, infrastruktura amerikane dhe ajo kineze (qendrat e të dhënave, kabllot nënujore dhe telat që mundësojnë internetin), qëndrojnë krah për krah, ndërsa dy shtetet garojnë për pjesën e tregut, fitimet dhe ndikimin gjeopolitik. Gara më e ashpër po zhvillohet në Azi.

 

 

Atje, firmat kineze të infrastrukturës dixhitale kanë tashmë një prani domethënëse. Në katër vitet e fundit, rreth 18% e të gjitha kabllove të reja nënujore në mbarë botën janë ndërtuar nga një kompani e vetme kineze. Operacioni cloud i kompanisë Alibaba është aktiv në nëntë shtete aziatike dhe kompania Huawei ka ndërtuar shumë rrjete celulare.

Suksesi i Kinës pasqyron pjesërisht planin e saj qeveritar. Strategjia Dixhitale e Rrugës së Mëndafshit, një nismë e presidentit kinez Xi Jinping, synon mbizotërimin e Kinës në infrastrukturën e internetit në rajon.

Këtu ndihmon edhe fakti se kompanitë kineze janë inovative dhe më të lira se ato amerikane, edhe pse disa ndihmohen nga subvencionet e fshehta qeveritare. Sipas një vlerësimi, shërbimet kineze cloud, kushtojnë plot 40% më pak se ato amerikane.

Nëse Kina do të arrinte të mbizotëronte infrastrukturën dixhitale të Azisë, pasojat do të ishin të thella. Partia Komuniste në pushtet dëshiron të caktojë normat që rregullojnë të dhënat dhe internetin.

Kina ka reklamuar vizionin e “sovranitetit të të dhënave”, sipas të cilit, qeveritë duhet të kontrollojnë të dhënat dhe të sigurohen që ato të ruhen në nivel lokal, në mënyrë që asgjë të mos i shpëtojë zotërimit të shtetit.

Dilema dixhitale

Për më tepër, një infrastrukturë dixhitale e mbizotëruar nga Kina, mund t’i bëjë vendet aziatike të prekshme ndaj rreziqeve të përgjimit dhe sabotimit.

Disa qeveri janë shpërfillëse ndaj këtyre rreziqeve. Por nuk duhet të jenë. Hakerët kinezë kanë vjedhur inteligjencë nga Filipinet në Detin e Kinës Jugore dhe kanë shënjestruar fushën e gazit Kasawari të Malajzisë, e cila ndodhet në ujëra të pretenduara nga Kina.

Kur po ndërtoheshin rrjetet e telekomunikacionit celular në vitet 2000, dy kompani kineze, Huawei dhe ZTE, mposhtën rivalët e tyre amerikanë dhe europianë në Azi. Por kjo nuk do të thotë se kompanitë kineze do të fitojnë betejën për infrastrukturën dixhitale në të ardhmen. Cikli i investimeve ka filluar me vështirësi.

Kompanitë e teknologjisë do të investojnë vetëm disa dhjetëra miliarda dollarë çdo vit në qendrat e të dhënave në Azi. Një studim ka zbuluar se Kina mbizotëron në qendrat kompjuterike cloud në 5 nga 12 shtete aziatike, Amerika kryeson në 5 prej tyre dhe janë kokë më kokë në dy. Disa shtete, përfshirë Indinë, kohët e fundit janë bërë më të kujdesshme ndaj rrezikut të sigurisë që paraqesin firmat kineze.

Për të dalë fitimtare, Amerika duhet të përqendrohet në tri përparësi. Së pari, duhet të tregohet më e ashpër me aleatët e traktatit, të cilët janë bërë tërësisht të varur nga Kina, në veçanti Tajlanda dhe Filipinet.

Kjo e fundit po forcon lidhjet ushtarake me Amerikën, edhe pse infrastruktura e saj dixhitale është e cenueshme. Disa shtete, si Pakistani dhe Kamboxhia i kanë dorëzuar Kinës sovranitetin e tyre dixhital, kështu që janë bërë kauza të humbura.

Së dyti, Amerika duhet të ndërtojë një aleancë aziatike për sigurinë kibernetike dhe Inteligjencën Artificiale. Në vitin 2017, Donald Trump braktisi një marrëveshje tregtare rajonale, Aleancën Trans-Paqësore, e cila, ndër të tjerash, do të kishte rregulluar tregtinë dixhitale.

Rigjallërimi i kësaj marrëveshjeje do të jetë i pamundur, për shkak të kthesës proteksioniste që ka marrë politika amerikane, por gjithsesi mund të arrihet një marrëveshje më e ngushtë me disa vende, duke u dhënë atyre qasje në teknologjinë amerikane, në këmbim të garancive për mbrojtjen nga infiltrimet kineze.

Së treti, agjencitë e inteligjencës amerikane duhet të hedhin më shumë dritë mbi sulmet kibernetike kineze. Njohuritë e publikut për shkallën e përgjimit dhe hakerimit të Kinës janë të kufizuara. Është koha për të rritur ndërgjegjësimin se infrastruktura e lirë dixhitale kineze, është një problem për ndikimin e Amerikës./Monitor

Frikë nga pezullimet, zbardhet plani kuqezi! Ja si luan Kombëtarja kundër Çekisë

Rei Manaj, Keidi Bare dhe Marash Kumbulla nuk do të jenë të gatshëm për klubet e tyre në ndeshjet e kësaj fundjave. Por, nga ana tjetër ata janë përfshirë nga Silvinjo në listën e ekipit kombëtar për ndeshjet e muajit nëntor.

Nëse disa nga titullarët e tjerë rrezikojnë të humbasin takimin e dytë me Çekinë për shkak kartonësh, trajneri shpreson që të paktën të rikuperojë ndonjërin prej tyre dhe t’i ketë të gatshëm për Ukrainën. Sipas rregullit të UEFA-s që në Ligën e Kombeve një lojtar i cili grumbullon dy kartonë të verdhë, do të mungojë në takimin e radhës. Kështu, deri tani këtë numër e ka plotësuar Mirlind Daku i cili është i pezulluar për ndeshjen me Çekinë.

Ndërkohë, në ndeshjet që Shqipëria ka luajtur, futbollistët që janë ndëshkuar me një karton të verdhë dhe rrezikojnë përballjen e radhës me Ukrainën nëse marrin një karton tjetër janë: Tomas Strakosha, Mario Mitaj, Qazim Laçi, Jasir Asani dhe Myrto Uzuni.55FORMACIONI- Pas mungesës së përkohshme të Etrit Berishës, numri një i portës së Shqipërisë është Tomas Strakosha. Në dy ndeshjet e radhës ai do të mbrojë kuadratin kuqezi. Sa i përket qendrës së mbrojtjes, rikthehet kapiten Berat Gjimshiti, i cili së bashku me Ardian Ismajlin, do të formojnë dyshen. Të dy lojtarët po kalojnë një moment të mirë dhe diçka e tillë jep garanci në prapavijë. Në krahun e majtë, të gjithë tashme jemi mësuar me Mario Mitajn, një pozicion që vështirë ta konkurrojë dikush.

Në krahun tjetër, Elseid Hysaj mund të penalizohet për shkak të situatës që po kalon te Lacio dhe Silvinjo mund të zgjedhë Balliun i cili zhvilloi paraqitje të mirë në fitoren me Gjeorgjinë. Për të kaluar në mesfushë, nuk mendohet të ketë ndryshime. Braziliani është besnik i treshes: Asllani-Ramadani dhe Laçi, të cilët tashmë janë kolauduar bashkë në mesfushë.

Histori nuk ka as nga krahët e sulmit, ku Jasir Asani djathtas dhe Nedim Bajrami në të majtë pritet të luajnë në këto dy ndeshje. Ndërkohë për majën e sulmit, nëse Manaj nuk ia del që ka shumë mundësi, Tuci pritet të jetë titullar në ndeshjen e parë, ndërsa për Ukrainën gati është edhe Daku dhe mund të ketë një alternim.33

A ka vërtet nevojë për patriotizëm në epokën e globalizmit?

NGA ADRI NURELLARI 

Shpesh kur diskutoj ose sh kruaj për nevojën e ringjalljes së patriotizmit shqiptar, përballem me komente tallëse që e konsiderojnë atë si një ndjenjë të tejkaluar, si një relike të panevojshme në epokën e shekullit të 21…

Në globalizmin e sotshëm, patriotizmi shpesh trajtohet si një emocion i dalë mode, që s’ka vend në një botë që përpiqet të sheshojë kufijtë kombëtarë dhe të promovojë një identitet më të gjerë kozmopolitan, duke e eklipsuar përkatësinë kombëtare. Këtu ngrihen dy pyetje thelbësore që kërkojnë një analizë të thelluar dhe serioze: në rrafshin më universal, a ka vend për patriotizëm në epokën e globalizmit; në rastin e vendit tonë, a po kërcënohet edhe identiteti kombëtar shqiptar nga kozmopolitanizmi i tepërt i epokës ku po jetojmë?

Në rastin e parë, pra a mund të bashkëjetojë patriotizmi me vlera universale si liria e demokracia, Zhan Zhak Ruso, që prej shekullit të 18-të, e konsideronte patriotizmin si një forcë të domosdoshme për stabilitetin e shoqërisë dhe funksionimin e demokracisë duke lënë të kuptohet se bashkëjetesa ishte e mundur. Në kryeveprën e tij “Kontrata Sociale”, ai shpjegon se lidhja mes qytetarëve dhe atdheut të tyre ndihmon në ndërtimin e një demosi të përbashkët, duke krijuar një bazë për unitet dhe legjitimitet. Madje, ai argumentonte se patriotizmi jo vetëm që është i përputhshëm me lirinë, pluralizmin dhe paqen, por është thelbësor për t’i garantuar ato. Mirëpo njëherazi na paralajmëron për rrezikun e tij nëse merr forma ekstreme dhe nuk ruhet ekuilibri midis dashurisë për atdheun dhe respektit për të tjerët. Kanti gjithashtu e trajtonte patriotizmin si një detyrë morale, por ishte kritik ndaj formave të skajshme të patriotizmit, duke predikuar për një “patriot kozmopolitan” që përqafon vlera universale dhe nuk është i kufizuar vetëm te kombi.

Debate të ngjashme vazhdojnë të bëhen edhe sot me filozofë bashkëkohorë si Alasdair MacIntyre. Ai mendon se patriotizmi ngelet një virtyt që i ka rrënjët në ndjenjën e komunitetit dhe historisë së përbashkët, por paralajmëron kundër ekstremit të tij sikurse. Richard Rorty propozon një formë të patriotizmit progresiv që mund të bashkëjetojë me kozmopolitanizmin. Për Rortyn, një angazhim i tillë patriotik nuk e pengon bashkëpunimin ndërkombëtar, por e inkurajon atë, duke i bërë qytetarët të kontribuojnë jo vetëm për vendin e tyre, por edhe për një botë më të mirë. Kuptohet që ka edhe filozofë që mendojnë ndryshe, sikurse është Martha Nussbaum, e cila mendon se patriotizmi bie ndesh me vlerat liberale dhe solidaritetit njerëzor.

Megjithatë, unë bashkohem plotësisht me ata që besojnë se një bashkëjetesë mes patriotizmit dhe liberalizmit jo vetëm që është e mundur, por është edhe e domosdoshme. Në fund të fundit, një paralelizëm të ngjashëm mund ta bëjmë edhe midis patriotizmit dhe demokracisë duke pasur parasysh se demokracia gjithashtu e ka të mundur bashkëjetesën me liberalizmin, pavarësisht tensioneve të natyrshme që kanë mes tyre. Në një demokraci, vendimet mund të merren nga shumica, ndërsa liberalizmi kërkon mbrojtjen e të drejtave dhe lirive individuale, edhe nëse kjo mund të jetë kundër vullnetit të shumicës. Ashtu si patriotizmi ekstrem mund të çojë në ksenofobi apo agresion, edhe demokracia e pakontrolluar mund të shndërrohet në “tiraninë e shumicës”.

Mirëpo, për t’iu përgjigjur pyetjes së dytë, në rastin e shqiptarëve nuk bëhet fjalë për një lëvizje avancuese prej identitetit kombëtar drejt një identiteti global kozmopolitan, por për një regres nga identiteti kombëtar drejt identiteteve sektariane, fetare, krahinore apo fisnore që janë tipike për shoqëritë proto-moderne. Para modernizmit dhe ngritjes së shtetit kombëtar, identitetet në gjithë Evropën, ishin shpesh të lidhura me komunitete, rajone, përkatësi fetare ose pozitat brenda sistemit të rregulluar të klasave shoqërore. Sistemet feudale dhe dinastike ishin gjithashtu të rëndësishme, me njerëz që shpesh identifikoheshin me lordin feudal (bujkrobë apo vasalë të të cilëve ishin) apo dinastinë sunduese sesa me tipare kulturore. Shto këtu që një tjetër burim i rëndësishëm i identitetit ishin shoqatat profesionale, gildet apo esnafet. Të gjitha këto u eklipsuan me formimin e identitetit kombëtar dhe lindjen e shtet-kombit. Këtu padyshim që ka një debat të madh mes studiuesve për burimin e identitetit kombëtar, ku Anthony Smith argumenton se identiteti kombëtar buron nga rrënjët etnike dhe trashëgimia historike; Ernest Gellner e sheh nacionalizmin si një konstrukt modern që shërben për unifikimin kulturor në shoqëritë industriale; Benedict Anderson e përkufizon kombin si një “komunitet të imagjinuar” të krijuar nga media dhe arsimi; Clifford Geertz fokusohet te roli i kulturës dhe simboleve që ndërtojnë një identitet të përbashkët kombëtar, ndërsa psikologët Henri Tajfel dhe John Turner mendojnë se identiteti kombëtar buron nga tendenca e individëve për të kategorizuar veten dhe të tjerët në grupe sociale, si “ne” dhe “ata.”

Pavarësisht këtyre debateve akademike, pak a shumë të gjithë pajtohen se me ngjizjen e identiteteve kombëtare, shoqëritë pësuan një evolucion të mirëfilltë. Pra, në vend të ndarjeve të ngurta të klasave, besimit, rajonit dhe pushtetit të trashëguar, shoqëritë moderne filluan të mbështeteshin në një koncept të përbashkët të identitetit kombëtar dhe patriotizmit, ku individët ndjeheshin të lidhur përmes territorit, gjuhës, kulturës dhe traditave të përbashkëta. Ndërkohë që autoriteti kalonte nga monarkia dhe kisha te shteti kombëtar, individët filluan të përqafonin një ndjenjë të re të përkatësisë që përcaktohet nga kombi dhe jo thjesht nga pozita sociale, feja, trashëgimia familjare apo elementët e tjerë sektarianë.

Sot që flasim, identiteti kombëtar dhe patriotizmi është duke u zbehur në shumë vende perëndimore kryesisht për shkak të kalimit në post-modernizëm, i cili sjell edhe rritjen e tendencës kozmopolitane. Post-modernizmi, duke kritikuar dhe dekonstruar narrativat e mëdha dhe homogjenitetin kulturor, promovon një qasje pluraliste dhe të larmishme ndaj identitetit, që tejkalon kufijtë kombëtarë dhe favorizon lidhjet globale dhe diversitetin kulturor. Kjo tendencë nxjerr në pah përfshirjen në vlera universale dhe përqafimin e një identiteti më fleksibël dhe të hapur, duke u larguar nga uniformiteti kulturor kombëtar dhe duke vendosur fokusin te solidariteti, ndërlidhja dhe ndërvarësia ndërkombëtare.

Mirëpo kjo nuk vlen për ne. Thënë ndryshe, shqiptarët nuk janë duke evoluar prej një identiteti kombëtar drejt një identiteti kozmopolitan global, por janë duke bërë regres prapa në kthim tek përçarja, sektarizmi apo atomizimi i shoqërisë. Këtë gjë më së miri e dëshmojnë të dhënat e Anketës së Vlerave Botërore, të cilat e rendisin Shqipërinë të fundit në Evropë dhe të dytën në botë, për nivelin e besimit ndërpersonal. Me vetëm 2.8% që i përgjigjen pozitivisht pyetjes “A mendoni se shumica e njerëzve mund të jenë të besueshëm?”, Shqipëria është në kontrast të mprehtë me vendet nordike si Finlanda (69.8%), Danimarka (74.1%) apo Norvegjia (72.8%), ku qytetarët masivisht besojnë te njëri-tjetri dhe njëherazi kanë të përqafuara si pak të tjerë vlerat universale dhe tiparet kozmopolitane. Kjo temë meriton shtjellim më vete, por vlen të përmendet si ilustrim i copëzimit të shoqërisë sonë, gjë që ka qenë një sfidë historike që prej Rilindjes Kombëtare. Me pak fjalë, për shqiptarët, uniteti kombëtar është më shumë se një ideal është mburoja e vetme përballë ndikimeve përçarëse.

Në këtë kontekst, Shqipëria ka një histori të gjatë të pushtimeve dhe ndikimeve të shumta të huaja, gjë që ka çuar në një fragmentizim të identitetit, në një pluralizëm të theksuar kulturor dhe në forcimin e identiteteve lokale. Një tjetër element sektarian ka qenë organizimi fisnor dhe kanunet si themele të organizimit shoqëror në zona malore të izoluara të Shqipërisë si Dukagjini, Labëria, Dibra, Luma, Malësia e Madhe etj. Ky organizim i fortë dhe lojaliteti i ngushtë ndaj fisit e bëri të vështirë krijimin e një identiteti të gjerë kombëtar, pasi individët ndiheshin më të lidhur me fisin sesa me një ide më abstrakte të kombit. E njëjta vlen edhe për lidhjet me bejlerët lokalë apo të parët e zonës. Këto identitete krahinore janë krijuar edhe për shkak të diversitetit të madh gjeografik me terrene të vështira malore e lumenj të rrëmbyeshëm që vështirësonin komunikimin mes zonave të ndryshme.

Identiteti i fragmentuar fetar gjithashtu ka qenë dhe vazhdon të jetë një rrezik për kohezionin identitar kombëtar shqiptar. Institucionet fetare dhe kleri në shumë raste u instrumentalizuan nga interesat e vendeve të huaja, duke u përdorur për të ndikuar dhe kontrolluar komunitetet fetare brenda Shqipërisë, një praktikë që deri diku, fatkeqësisht, vazhdon edhe sot. Këto ndërhyrje i shërbejnë interesave të jashtme dhe sfidojnë unitetin kombëtar, duke krijuar ndasi të theksuara midis komuniteteve fetare dhe identitetit kombëtar. Këtu nuk duhen harruar edhe politikat dashakeqe të asimilimit që po vazhdojnë ende sot me helenizimin e ortodoksëve të jugut apo boshnjakëzimin e shqiptarëve të Plavës, Gucisë dhe Rozhajes. Për më tepër, gjatë gjithë historisë, shqiptarët janë përballur me politikat e asimilimit nga fqinjët tanë dhe rajone të tëra janë asimiluar pothuajse totalisht, sikurse janë shqiptarët ortodoksë të ish-Jugosllavisë dhe Greqisë si dhe shqiptarët e ish-Sanxhakut të Pazarit të Ri në Serbi.

Gjatë fundit të shekullit të XIX e fillimit të atij të XX, etërit themelues të kombit tonë u përpoqën të kapërcenin këto ndasi sektariane dhe ia dolën të promovonin idenë e një identiteti kombëtar të përbashkët si ombrellë e të gjitha identiteteve periferike. Pra, lëvizja jonë rilindëse, ndryshe nga popujt e tjerë të rajonit që u bazuan te kisha kombëtare (dhe eliminuan komshinjtë që kishin fe tjetër, por traditat dhe gjuhën e njëjtë), përqendrohej te bashkimi i shqiptarëve përtej krahinave, feve dhe fiseve dhe përpjekja për të krijuar një ndjenjë të përbashkët të shqiptarisë. Kjo lëvizje pati sukses në mobilizimin e shqiptarëve rreth flamurit, gjuhës dhe identitetit kombëtar, duke krijuar themelet e shtetit modern shqiptar. Megjithatë, ndasitë e thella vazhduan të ishin pengesë dhe përpjekjet për të bashkuar vendin përballeshin shpesh me ndjenjën e fortë të lidhjes ndaj grupeve sektariane. Sot fatkeqësisht nuk po kërcënohemi nga globalizimi por nga të njëjtat sfida që ballafaquan rilindasit.

Prandaj, mund të thuhet se patriotizmi shqiptar mbetet një komponent jetik për të ruajtur unitetin kombëtar në një kohë kur po sfidohet më shumë nga sektarianizmi sesa nga globalizmi. Në një botë që gjithnjë e më shumë promovon një identitet të larmishëm dhe kozmopolitan, mbetet thelbësore që ne shqiptarët ta pasurojmë këtë festival ngjyrash me identitetin tonë unik. Patriotizëm sot, nuk do të thotë të refuzojmë vlerat universale apo të ndërtojmë mure ndaj botës së jashtme. Përkundrazi, është një thirrje për të përqafuar botën duke ruajtur njëkohësisht atë që na bën shqiptarë si dhe për të konsoliduar një shtet-komb modern që kapërcen ndasitë sektariane e krahinore dhe integrohet e ndërvepron me dinjitet në orkestrën e shteteve. Na duhet të rizbulojmë dhe të kultivojmë atë ndjenjë të përbashkët që mbizotëronte në zemrat e rilindësve tanë, atë dashuri të pastër për tokën, gjuhën dhe kulturën tonë, një dashuri që mund të përballet me çdo kërcënim apo tundim përçarës. Kjo përkatësi nuk është kundër lidhjeve globale, por është baza që na jep vlerë dhe forcë për t’u hapur me krenari ndaj botës, pa humbur veten në këtë proces. Vetëm kështu, duke qëndruar të bashkuar dhe duke kujtuar rrënjët tona, mund të ndërtojmë një të ardhme të begatë e një shtet funksional, ku shqiptarët ndihen krenarë për atë që janë dhe e shohin. /Gazeta Panorama

Shpërbërja e qeverisë gjermane, çfarë pritet të ndodhë! Zgjedhjet e reja dhe skenaret, a do të ndikojë kriza politike në angazhimin e vendit në botë?

Koalicioni qeveritar në Gjermani me SPD-Të-Gjelbrit- FDP tani i përket historisë. Ky koalicion u shpërbë të mërkurën (06.11.), për shkak të mosmarrëveshjes për politikën e duhur ekonomike për ta rigjallëruar ekonominë gjermane. 

Kancelari Olaf Scholz kishte paraqitur të mërkurën për miratim, në një mbledhje të komisionit të koalicionit, një dokument me vendime. Dokumenti kërkonte të pranohej se Gjermania po përjeton një situatë emergjente. Kjo do të justifikonte juridikisht marrjen e një borxhi dyshifror miliardash nga qeveria. Në situata emergjente frena kushtetuese për borxhin lejohet të shkelet. (Tre miliardë euro nga borxhi 15 miliardë euro u tha se do të përdoreshin për të shtuar ndihmën për Ukrainën).

Dokumenti i kancelarit ishte përgjigje ndaj kërkesave të së premtes së kaluar (01.11.) të ministrit të Financave, Christian Lindner, kur me një dokument 18 faqesh Lindneri kërkoi papritur një kthesë radikale ekonomike: shkurtime masive të shpenzimeve dhe ulje taksash.

Por Lindneri, nga partia më e vogël liberale FDP, nuk i pranoi të mërkurën propozimet e kancelarit. Kjo megjithë katër përpjekjet për kompromis nga kancelari që prej së hënës, në takime treshe edhe me përfaqësuesin e Të Gjelbërve, Robert Habeck. Linderi nguli këmbë në përgatitje të përbashkëta për të shkuar „me rregull e dinjitet” në zgjedhje të parakohshme në janar.

Motivimi dhe kronologjia e ngjarjes

Refuzimi i fundit i ministrit të Financave e bëri “të patolerueshme” situatën për kancelarin Scholz. Olaf Scholzi vendosi të jetë ai që ta kontrollojë procesin. Ai i kërkoi Presidentit të Gjermanisë lirimin nga detyra të ministrit të Financave, Christian Lindner.

Në një deklaratë para medieve të mërkurën në mbrëmje Scholzi tha se Lindneri e “kishte shkelur shumë herë besimin e tij”.  Ai kishte “bllokuar ligjet për shkaqe që nuk kishin të bënin me përmbajtjen”.  Dhe kishte ndjekur “shumë shpesh një politikë të ngushtë partiake”. Kancelari tha se “kushdo që në një situatë të tillë refuzon…një ofertë kompromisi, vepron në mënyrë të papërgjegjshme”. Në vazhdim, qeverinë e braktisën edhe dy ministra të tjerë liberalë të FDP-së.

Tronditje dhe lehtësim në Gjermani

Të premten (08.11.) shumë gjermanë shprehen në medie të lehtësuar, që mori fund ajo që përjetohej si një ecje e frenuar, apo edhe si paralizë në qeverinë në Berlin. Kështu janë shprehur edhe përfaqësues të socialdemokratëve dhe të liberalëve të FDP. Në sondazhe të ndryshme të fundit, SPD mbetet stabile te 16%, FDP luhatet midis 3-5%. Llogaria e mundshme e Linderit, që partia e tij, e rrezikuar të mos hyjë në Bundestagun e ri (pragu është 5%), të shihet nga njerëzit si çliruese nga një koalicion qeveritar jo popullor, deri tani nuk shpërblehet në sondazhe.

Të mërkurën në mbrëmje dhe pjesërisht të enjten mbizotëronin, megjithatë, opinione të tronditura. Kjo kishte të bënte me ditën kur u shpërbë qeveria: e mërkura ishte dita kur Donald Trumpi u rizgjodh qartë President i SHBA. Rizgjedhja e Trumpit ka shkaktuar pasiguri në BE dhe veçanërisht në Gjermani: për politikat ekonomike dhe të sigurisë që do të ndjekë Trumpi. Në një deklaratë të posaçme dje (07.11.) Presidenti i Gjermanisë, Frank-Walter Steinmeier u ndje i detyruar të kujtojë se “fundi i një koalicioni nuk është fundi i botës…”. Ai foli njëkohësisht për „orë dramatike” për Gjermaninë.

Koalicioni qeveritar në Gjermani ishte jo shumë popullor, për shkak të fërkimeve publike. Dramatikën e solli përkimi i zhvillimeve në SHBA me ngjarjen e rrallë për Gjermaninë: rënien e qeverisë para fundit të legjislaturës, pasi kancelari Scholz shkarkoi në mënyrë spektakolare ministrin liberal të Financave.

Zgjedhjet e parakohshme – të rralla në historinë e RFGJ

Zgjedhjet e parakohshme nuk janë të pazakonta në vende të tjera evropiane. Por Gjermania ka qenë gjithë këto vite simbol i stabilitetit politik. Presidenti Steinmeier kujtoi se në 75 vjet Republikë Federale të Gjermanisë janë shumë të pakta rastet, kur një qeveri gjermane e ka humbur shumicën parlamentare ende pa mbaruar legjislatura.

Në mendje na vjen rasti i mbi 40 vjetëve më parë: kur socialdemokratët e kancelarit Helmut Schmidt e humbën shumicën gjatë legjislaturës. Sepse liberalët e FDP-së me Hans-Dietrich Genscher dhe Otto Graf Lambsdorff, braktisën, po për arsye ideologjike, qeverinë socialdemokrate.  Ata vendosën t’i bashkohen CDU-së së Helmut Kohlit. Prej vitit 1982,  CDU-ja me Helmut Kohlin dhe liberalët e FDP-së e qeverisën Gjermaninë për 16 vjet rresht.

Në vitin 2005, kancelari socialdemokrat Gerhard Schröder, kërkoi votëbesimin pa nevojë, për të imponuar zgjedhje të parakohshme. Zgjedhjet e parakohshme erdhën, por Schröderi nuk përfitoi prej tyre, gjë për të cilën u nis. Në pushtet erdhi CDU me Angela Merkelin, e cila në koalicione të ndryshme e qeverisi Gjermaninë gjithashtu 16 vjet rresht.

Ndryshimi i situatës gjeopolitike solli presion mbi fondet

Krizat në botë, lufta në Ukrainë, inflacioni, çmimi i lartë i energjisë e shtuan presionin mbi fondet në Gjermani. Edhe mbi fondet që mund të ndaheshin nga qeveria Scholz.  Fondet në dispozicion për klientelat e ndryshme të secilës parti nuk mjaftuan më për të mbuluar dallimet ideologjike.

Kjo i rëndoi ndarjet ideologjike. Socialdemokratët e Të Gjelbrit flasin për kohë të jashtëzakonshme dhe kërkojnë më shumë borxhe. Aq më tepër kur Gjermania është një shtet me borxhin më të ulët në Evropë : 63,7% (2023). Ndërsa liberalët e FDP-së duan që shteti të shpenzojë vetëm aq para sa merr nga taksat: siç e kërkon frena kushtetuese e Gjermanisë.

Të Gjelbrit, e pjesërisht edhe socialdemokratët, kërkojnë që shteti të ndërhyjë për zbatimin e politikave sociale dhe ekologjike. Ndërsa liberalët e FDP-së janë për tregun si rregullator ekonomik dhe për konkurrencën e lirë.

Zgjedhjet e reja dhe skenaret

Kancelari Scholz deklaroi të mërkurën në mbrëmje se do të kërkojë votëbesimin në 15 janar. Meqenëse pritet që ai ta humbë këtë votëbesim në Bundestag, Bundestagu do të shpërndahet, me dekret të Presidentit të Gjermanisë.

Brenda 60 ditësh, pra deri në fund të marsit, Gjermania duhet të mbajë zgjedhje të reja parlamentare. Deri atëherë, kancelari Scholz tha se do të përpiqet të zbatojë disa projekte ligjore, si reformën e pensioneve apo miratimin e rregullave evropiane të azilit, me mbështetje nga parti të tjera për to.

Kancelari Scholz mund të përpiqet edhe të krijojë një koalicion të ri qeveritar, pa kaluar në zgjedhje. Por kryetari i grupit parlamentar CDU/CSU në Bundestag, Friedrich Merz, e përjashtoi publikisht pjesëmarrjen në një qeveri me socialdemokratët e Të Gjelbrit.

19 orë pas largimit të liberalëve të FDP-së, Scholzi i plotësoi postet vakante ministrore: ngarkoi për të mbuluar dy dikastere njëherësh ministrat socialdemokratë dhe Të Gjelbër në qeveri. I vetmi ministër i ri, është ministri i Financave, Jörg Kookies, që ka qenë këshilltari ekonomik i kancelarit.

Presion për zgjedhje më të hershme parlamentare

Opozita CDU/CSU dhe disa parti kërkojnë që Scholz ta kërkojë menjëherë votëbesimin dhe që zgjedhjet të mbahen në janar. Sipas një sondazhi, edhe 65% e gjermanëve duan zgjedhje më të hershme. Kancelari Scholz sinjalizoi të premten (08.11.) se për datën e zgjedhjeve me të mund të diskutohet. Por kjo do të varej nga një dakordim me partitë e tjera “se cilat ligje ende mund të vendosen këtë vit”, tha Scholzi që nga Budapesti.

Po të mos dojë kancelari vetë, nuk e detyron dot askush për zgjedhje më të hershme. Në Gjermani nuk është e lehtë të imponosh zgjedhje të parakohshme. Për arsye të destabilizimit të Republikës së Weimar-it, në vitet 1930 nga nazistët e Hitlerit, në kushtetutën e Gjermanisë u fut pas luftës një element i veçantë. Neni 67, përmban të ashtuquajturin “mocion konstruktiv mosbesimi”.

Në të thuhet se nuk mjafton që parlamentarët ta shkarkojnë me shumicë 2/3 kancelarin. Por njëkohësisht ata duhet të zgjedhin, me shumicë absolute, edhe një kancelar të ri. Kështu ndodhi në vitin 1982.

Por në Bundestagun aktual, raportet aktuale përjashtojnë që deputetët e tjerë, jashtë partive ende në qeveri, të arrijnë shumicë për një kancelar të ri. Ata kanë gjithsej 325 mandate, nga 733 deputetë në Bundestag.

A do të ndikojë kriza politike në angazhimin gjerman në botë?

Situata e papritur në Gjermani përpin shumë burime njerëzore: tani shkruhen me shpejtësi programe partiake për zgjedhjet; politikanët duhet të vendosin papritur për karrierat e tyre, p.sh. a duan të rikandidojnë apo jo, e kështu me radhë.

Por për politikën e jashtme, si ministrja e Gjelbër e Jashtme Analena Baerbock, ashtu edhe kancelari janë edhe për disa muaj (apo për disa javë) në post.

Gjermania ka rregulla edhe për situata të tilla pezull, që zakonisht janë pas zgjedhjeve parlamentare në Gjermani. Parimi drejtues është që të gjitha masat, tashmë të miratuara nga qeveria, është e detyrueshme të zbatohen. Edhe kur bie qeveria.

Kjo ka të bëjë në radhë të parë me financimin e masave. Për mbështetjen e Ukrainës, p.sh. shumë fonde janë miratuar.

Por edhe në politikën e brendshme: shteti nuk kërcënon të bllokohet, si në SHBA. Edhe po të mos miratohet buxheti i vitit 2025, një shkak tjetër i kolapsit të koalicionit qeveritar në Gjermani.

Rregullat gjermane përcaktojnë që edhe në këtë fazë, shteti të shpenzojë aq sa ka shpenzuar në të njëjtin muaj, një vit më parë. Pra financimi p.sh. i pagave dhe i sektorëve të ekonomisë vazhdon normalisht. /DW

Shtohen kullat në ish-Bllok, 14-katëshi në pritje të lejes

Nga Erblin Vukaj

Një pallat 14-katësh pritet të ngrihet në kryqëzimin e rrugëve “Vaso Pasha” dhe “Ismail Qemali” në ish-Bllok duke vijuar tjetërsimin urban të hapësirave të kësaj zone.

Projektuar nga arkitekti italian Stefano Boeri, kulla parashikohet t’i zërë vendin godinës trekatëshe ku aktualisht ka një filial Banka Kombëtare Tregtare. Ajo është konceptuar si godinë banimi dhe shërbimesh ku dy katet e para do të jenë me fasadë xhami për biznese.

Kulla parashikon 5 kate parking nëntokë dhe dy katet e fundit apartament të tipit “attic-duplex”. Projekti ka marrë lejen e zhvillimit në tetor të vitit 2023 dhe pritet të kalojë për leje ndërtimi.

Porositës dhe zhvillues paraqitet kompania “Domus Group” e Adrian Hajros, i cili me profesion është arkitekt.

“Domus Group” po zhvillon në krahun tjetër të së njëjtit kryqëzim “binjakun” e “Cube of Blloku” – godinë 10-katëshe e projektuar gjithashtu nga Boeri, – që quhet “Domus Cube”.

Google/Vendi ku do te ndertohet kulla 14 kateshe e projektuar nga S.Boeri.

Versioni i parë i “Cube of Blloku” u zhvillua në periudhën 2017-2023 nga “Invest Society” e sipërmarrësve Dajlan Avdia, Glendi Abdi dhe Edison Hatellari, të cilët e quajtën “Godina Polifunksionale Evropiane Blloku”. Koncepti fillestar që mori lejen e zhvillimit parashikonte 8 kate lartësi.

“Cube of Blloku” aktualisht quhet “Rainbow Center”. Kjo godinë u ngrit mbi lokalin e njohur “Bar Rovena”, trualli i të cilit në vitin 2015 u ble në mënyrë të diskutueshme nga ish-deputetët sipërmarrës Tom Doshi e Ndriçim Babasi.

Asokohe artistja Rovena Dilo ngriti pretendimet se ish-ligjvënësit e përfituan pronën “me ndërhyrje” dhe “dokumente të falsifikuara”.

Rruga “Ismail Qemali” në ish-Bllok, njihet për vilat dhe ndërtesat historike si për shembull vilat “Nr.11” dhe “Nr.31” ku pas Luftës së Dytë Botërore u vendos diktatori Enver Hoxha.

Ngjashëm me vlera arkitektonike dhe historike janë dhe të ashtuquajturat “Pallatet e Xhenios” një bllok me të paktën katër ndërtesa tre-katër katëshe ngritur fillim-viteve 40-të.

Citizens.al/Projekti dhe vendi ku po ndërtohet “Domus Cube” binjak i “Rainbow Center”.

Historiku i zonës ku po ndërtohet

Zona – e njohur sot si ish-blloku, – u zhvillua kryesisht në periudhën 1925-1943 nën ndikimin e arkitekturës italiane.

Mbi 30 vila dhe blloqe rezidenciale dy-trekatëshe u ndërtuan gjatë kësaj kohe sipas konceptit urbanistik të parcelizimit me oborre dhe lulishte duke i dhënë qytetit një zonë të re me stil modern.

Fillimisht atje u vendosën familje oficerësh italianë, më tej nëpunës, zyrtarë dhe sipërmarrës të kohës së monarkisë.

Gjatë diktaturës vilat u konfiskuan dhe zona u konceptua si bllok ku u vendos udhëheqja politike.

Asaj iu shtuan disa pallate 5-katëshe, ndërsa pas viteve 90-të – dhe veçanërisht dhjetëvjeçarin e fundit – zhvillimi i paplanifikuar mirë tjetërsoi vilat dhe hapësirat e gjelbra në komplekse pallatesh shumëkatëshe./Citizens.al

BANDAT E DURRËSIT: “Marrim 4 mijë vota Shijak, Rromanat, Arapaj, Maskuri zonat tona janë për “Jurin” (Çyrbja). “Ed Lala” s’ka punë politike tek lokali…”

Deputeti i Partisë Socialiste në Durrës, Jurgis Çyrbja, ishte vendosur në listën e kandidatëve të PS për zgjedhjet Parlamentare të Prillit 2021, duke lobuar 4 grupe kriminale që veprojnë në Durrës dhe Shijak.

Në dosjen hetimore që gazetari i “Ora News”, Elton Qyno, e ka siguruar jepet një tablo e qartë se si grupet me të forta kriminale në Durrës, kanë lidhje deri lart, duke arritur të përcaktojnë dhe emrat e kandidatëve fitues në Zgjedhjet Parlamentare të Republikës së Shqipërisë.

Një realitet i dhimbshëm, por në fakt kjo situatë është provuar përmes bisedave të zhvilluara në aplikacionin “Sky”, komunikime këto që tashmë kanë rënë në dorë të prokurorisë së posaçme SPAK.

Rasti i deputetit të PS-së, Jurgis Çyrbja, është zbuluar nga prokurori i SPAK, Adnand Xholi, i cili në kuadër të hetimeve që po kryen për trafik droge ndaj grupit të Altin Hajrit dhe Plaurent Dervishaj në Durrës, ka zbuluar dhe protagonizmin e deputetit të PS, Çyrbja në veprimtari kriminale.

Deputeti Çyrbja shfaqet protagonist në disa episode kriminale, pasi rezulton përdoruesi i kodit “BFLSII”, i cili nga komunikuesit e tjerë thirret vetëm “J”, “Jur” dhe “Juri”.

Çyrbja bisedon me një person tjetër ende të paidentifikuar nga SPAK, ku gjatë datave 17 dhjetor 2020 deri në 7 mars 2021, ata diskutojnë për renditjen e kandidatëve në listat për deputet në zgjedhjet parlamentare të radhës që korrespondojnë me zgjedhjet e datës 25 Prill 2021).

Nga këto komunikime del se 4 grupe kriminale, si Altin Hajri, Plauret Dervishaj, Farrukët e Durrësit dhe Mond Çekiçi, janë angazhuar për të zgjedhur Jurin deputet, në këmbim që edhe ky i fundit t’i ndihmojë me informacion dhe mbylljen e problemeve që këta persona kanë.

Kështu në datën 22 shkurt 2021 dhe në vijim diskutohet për numrin e votave në favor të kandidatit Jurgis Çyrbja që mund të merren në Bashkinë Shijak dhe njësitë administrative në përbërje të saj.

Në këtë bisedë i premton Jurgis Çyrbjas numrin e votive që Altin Hajri, do japi në interes të Jurgys Çyrbja, duke bërë llogaritë sipas njësive administrative të bashkisë Shijak.

Si më poshtë vijon personi i thotë, Çyrbjas:

“…3 mijë do ti jap unë, maje men. Thash Rromanat, Arapaj, Maskuri Zonat tona janë për “J” (Jurin) i thash. Po futem vet tha ma mirë hahaha Mond Ç (Mond Çekiçi). Gjithë grupet i thashë, po del mirë e burrë. Ne marim 4 mijë vota Bashkinë Shijak, gjithë bashkë. Po e burr Xhavzotën E kena blindu Gjepalen po Shijak…”.

Ndërkohë në bisedat në bisedën e datës 1 Mars 2021 personi nën hetim Altin Hajri, i dërgon të hetuarit Jurgis Çyrbja numrin e një shtetasi të zonës, dhe i thotë bashkëbiseduesit të shkojnë të takojnë atë person, duke ju referuar numrit të dërguar një ditë më parë, si dhe ka folur e dakordësuar me shtetas të tjerë.

“…Po fola pak me Nikun dhe ai nm që të pruna jan këto dibronet…. Plus do fol dhe me Lentin. Çekiçi është ok…”-i shkruan Altin Hajri, zyrtarit të PS.

Gjithashtu në 7 mars 2021 personi nën hetim Altin Hajri, i bën me dije të hetuarit Jurgis Çyrbja, se kishte qenë në shoqërinë e një personi që edhe Jurgisi e njeh dhe e informon se “liri” do jetë kandidati i vendosur në listën për deputet i katërti ose i pesti, duke nënkuptuar kandidatin tjetër të Qarkut të Durrësit për zgjedhjet parlamentare të vitit 2021, dhe pak më vonë i dërgon një foto ku dallohet qartë lista për kandidatë për deputet e Partisë Socialiste edhe se në pikën shtatë dallohet emri Jurgis Çyrbja.

Nisur nga kjo situatë SPAK thotë se personi nën hetim Jurgis Çyrbja, deputet në Kuvendin e Shqipërisë, në periudhën e kryerjes së krimit kishte një marrëdhënie të ngushtë miqësore me personin nën hetim Altin Hajri, të shpallur në kërkim ndërkombëtar për kryerjen e veprave shumë të rënda penale.

I hetuari Jurgis Çyrbja për shkak të funksionit të tij si deputet i ofronte të hetuarit tjetër personit në kërkim ndërkombëtar Altin Hajri, favorizime të ndryshme duke ndërhyrë në agjenci të ndryshme të zbatimit të ligjit në Shqipëri si polici apo prokurori me qëllim favorizimin e tij dhe të lidhjeve të ngushta shoqërore, e për rrjedhojë, sipas Prokurorisë së Posaçme konkludohet se është konsumuar vepra penale “Korrupsioni aktiv në zgjedhje”.

Nga ana tjetër Altin Hajri, në këmbim të këtyre favoreve të siguruara nga shtetasi Jurgis Çyrbja i ofronte këtij të fundit që të votonte si dhe të siguronte votues në funksion të mbështetjes së tij.

Më konkretisht i hetuari Altin Hajri, pasi sinjalizohet nga i hetuari se përfaqësues të një partie politike kishin bërë fushatë tek lokali i “Ed Lalës” e siguron Jurgisin, se do t’i thoshte “Ed Lalës” që të mos shikonte punë politike tek lokali, e për rrjedhojë, konkludojmë se është konsumuar vepra penale “Korrupsioni pasiv në zgjedhje”.OraNews

1...652653654...8 382Faqja 653 nga 8 382

Kryesore

Continue to the category
Më shumë
© 2024 Rilindja Demokratike Euroatlantike