Hamit TAKA

Në parantezë të këtij shkrimi duhet thënë se, ata apo pinjollët e atyre që dje anatemonin dhe mallkonin Shtetet e Bashkuara të Amerikës, si “xhandari ndërkomëtar” dhe presidentët e saj, si xhelatët e njerëzimit, ndërsa sot bëjnë sikur e duartrokasin, sikur e bekojnë për kapital politik dhe u lëpihen e u përgjërohen ambasadorëve të qeverisë amerikane për një vizitë në Tokën e Premtuar e për një foto me presidentët, nuk i rezistuan dot instinktit të tyre për të aplikuar edhe atje luftën e klasave. Media shqiptare në shërbim të qeverisë, reagoi ndaj fushatës së kandidatit për Presidentin e dyzetepestë të Shteteve të Bashkuara të Amerikës, sot ligjërisht e zyrtarisht President në Shtëpinë e Bardhë, zotit Trump, ashtu siç sillej qeveria shqiptare dhe televizioni i vetëm shqiptar, TVSH, në kohën e regjimit të Hoxhës, i cili SHBA-në e quante “xhandari ndërkombëtar” i botës dhe presidentët e saj i quante xhelatë. Dhe aq entuziast ishin për punën e tyre pa sens me një zell e dashuri pasionante, sa drejtori i departamentit të informacionit të “Top Channel” shkoi me bujë e entuziazëm në Uashington, në pritje për të na dhënë sihariqin e madh të fitores së kundërshtares së Presidentit fitues, zonjës Hillari Klinton. Tashmë duket se qeveria dhe mediat shërbëtore të saj, ashtu si minjtë tërmetin, e kishin nuhatur se po shfaqej një lëvizje e fuqishme dhe tronditëse kundër establishmentit të politikave dhe mediave në shërbim të milionerëve dhe jo për qytetarët, që me gjasa do të ndryshojë botën. Por, nëse ndien elefanti frymën e miut, aq e ndien Amerika shfryrjen e mediave shqiptare.
Ndërkohë që mediat në shërbim të qytetarëve shqiptarë duhet të uronin: “Ardhsh i bardhë zoti Trump!” dhe të presim sa më parë në vizitën tuaj në Shqipëri.
Ajo që mendojnë shumë politikanë dhe analistë botërorë se lëvizja Trump mund të japë efektin “domino” në shumë vende të globit, duket se filloi të japë efektet e veta së mbari edhe në Shqipërinë tonë të vogël e të trazuar, në zemër të Ballkanit e të Europës. Ato kanë filluar të ndihen kudo tek ne, diku me drithërima paniku e diku me entuziazmin e ndryshimeve të nevojshme e të domosdoshme. Por ajo që i ndjeu e para lëkundjet sizmike të tërmetit me qendër në Uashington, është media.
Dikujt iu duk si rrufe në qiell të hapur, kur Prokuroria e Përgjithshme njoftoi një “të premte të zezë” se kishte nisur një hetim penal nën dyshimin e pastrimit të parave ndaj ish-gazetarit, sot deputet i Rilindjes, pas publikimit në media të një kontrate të vitit 2015, në të cilën bashkëshortja e Pezës ka blerë aksione me vlerë 113 milionë lekë në Bankën Credins. Mirëpo kjo ndodhi, mesa duket ua hoqi garzat plagëve të medias, nga shpërtheu qelbëzimi i pakënaqësive të gazetarëve ndaj padronëve të tyre, të cilët janë bërë me kioska, me firma ndërtimi, me akses emërimesh të miqve në administratën e shtetit, si shefat e kuadrit në kohën e diktaturës hoxhiste, politikanë e çfarë nuk janë bërë. Por dolën përsipër edhe mëritë, zilitë e xhelozitë mes gazetarëve elitarë e të mesëm, të cilët nxorën zbuluar makutërinë, hipokrizitë e pabesitë, mungesën e profesionalizmit e dhunimin e misionit të mediave. Me këtë rast gjetën kurajon edhe armata e gazetarëve të ndershëm apo pa kurajo, nga frika e humbjes së vendit të punës, të keqpaguarit, për të shprehur, ku me zë e ku pa zë, protestën e tyre të drejtë kundër oligarkëve të mediave, siç ishte edhe një zonjë, dikur studente dhe më pas punonjëse në televizionin e zotit Peza, ku pagat paguheshin pas tri muajve me thërrimet e mbetura nga orgjitë e padronit të saj.
Shkarkimet e fundit të disa gazetarëve, të njohur si kritikë me qeverinë, nga pronarët e mediave ku punonin, nuk duhet të jetë gjë tjetër, veçse lufta në frontin mediatik që qeveria ka shpallur, në kuadër të luftës së madhe të fushatës zgjedhore. Duke lënë mënjanë pajtimet e mospajtimet e analistëve që kanë folur për këtë gjëmë, që i bëhet medias së lirë në vendin tonë, në këtë pikë besoj se të gjithë duhet të biem dakord: në rrethana normale, besoj se edhe për çdo qeveri diktatoriale apo të korruptuar, kjo do të dukej tepër, por gjithë halli është te zgjedhjet, që po afrojnë. Dëshira dhe dëshpërimi për pushtetin, për ta mbajtur atë, është e papërmbajtur. Vendimi është marrë tani dhe për të ia vlen çdo çmim e çdo kosto, edhe çmimi i madh, si qeveri armike e medias së lirë. Është kjo arsyeja, se pse nuk ua ndien, si qeverisë ashtu edhe oligarkëve mediatikë, për ç’ka ndodh këtë kohë me mediat. Ata janë të vetëdijshëm për pasojat, por aq u bën.
Jo vetëm që janë të vendosur për kontrollin total të mediave, por e bëjnë këtë në mënyrë spektakolare e të bujshme, që të ketë efekt maksimal tek opinioni publik. Teksti është i qartë: ne kontrollojmë gjithçka; pushteti ynë është shumë i fuqishëm, është absolut, prandaj shpresa se mund të na e heqin atë me anë të votës, është iluzion; askush të mos guxojë të na e marrë pushtetin me votë.
Për qytetarët mendjeçelur e syhapur, që edhe kanë ca njohuri nga bota e qytetëruar e demokratike, lindin pyetje të tilla, si, ç’kuptim ka, kur thuhet për gazetarin: “e shkarkoi pronari”? Në botën demokratike ka filtra midis pronarit dhe gazetarëve, që do të thotë borde, të cilët bëjnë politika editorale, nuk ka pronar që të deklarojë publikisht, pa i bërë syri tërr, se politikat editoriale i bën ai vetë. Nuk duhet të ketë universitete private që të kenë gazeta të përditshme e televizione që bëjnë politikë, pasi e kupton gjithkush se ka konflikt interesi për pronarët e mediave. Një pyetje tjetër, që lind fare natyrshëm, mund t’i drejtohet Autoritetit të Mediave Audiovizive: si ka mundësi që askush nuk kujtohet t’u thotë mediave të mëdha në vend, se frekuencat kombëtare janë pronë publike, jo private, dhe nuk u janë dhënë për t’i keqpërdorur, duke dizinformuar publikun, por për ta informuar sa më drejt atë.
Fitorja e Donald Trump kundër gjithë dinozaurëve mediatikë dhe politikës që i ushqen, vetëm me komunikimin në Twitter, e ka bërë të vetëdijshme politikën globale se populli nuk u beson më mediave tradicionale që janë palë me këtë politikë si prostituta me tutorin, duke këmbyer rolet. Edhe në Shqipëri, ku ndodh e njëjta gjë me mediat e mëdha, nuk beson njeri. Kryeministri dhe qeveria e dinë këtë dhe kanë filluar të sulmojnë mediat on line. Kërkojnë t’i censurojnë se e kuptuan që ato janë përçuese të mendimit popullor. Pra, është çështje e politikës aktuale, e cila ka shkëputje nga interesat popullore, domethënë nuk përfaqëson më popullin dhe dëshiron t’u mbyllë gojën mediave on line, të cilat nuk mund t’i blejë.
Thellë-thellë, nga reminishencat e së shkuarës, kur s’i besonim as vetes, arsyeja jonë mosbesuese dyshon se disa prej këtyre oligarkëve e gazetarëve të pompuar në krye të mediave apo departamenteve të tyre, mund të jenë zgjedhur me kujdes në sitën e sigurimit më famëkeq, që mund të mburret sot se ”ka mundur popullin e tij”, për t’u çliruar nga diktatura edhe pse u ndihmua nga amerikanët dhe europianët. Unë nuk ndalem të analizoj konkretisht se çfarë kanë thënë e çfarë thonë, sepse këto janë aq të trasha sa edhe hienave do t’u vinte pështirë, por asnjë nga këta gazetarë të shumëpaguar e të promovuar nëpër panaire libri, me praninë e qeveritarëve e biznesmenëve më në zë, si korifejtë e letrave dhe mendimit për avancimin e demokracisë, ”trima me popullin e tyre”, s’është parë në ndonjë front lufte kundër korrupsionit galopant, kundër shkeljes së lirive e të drejtave të njeriut apo kundër krimit të organizuar, siç është kanabizimi i vendit, si gjithë gazetarët e botës, por i sheh kafeneve, në hijet e palmave të Rilindjes apo në resortet e pronave të vjedhura, ku mendueshëm, sipas modelit të ”kaut kuqalash”, që andej-këndej i thonë “kau balash”, flasin për ”shtetin ligjor”’ që po ndërton qeveria e Rilindjes.

Naim HASANI

Ditën e dielë 22  janar 2017 u zhvilluan zgjedhjet për kryetarin e degës së Partisë Demokratike në Londër, nën kujdesin e veçantë të liderit të Partisë Demokratike të Shqipërisë zotit Lulzim Basha. Puna për riorganizimin e degës së PD ka filluar që nga nëntori i vitit 2015, kur u ngrit një grup i posaçëm pune për organizimin e zgjedhjeve për kryetarin e degës në Londër.
Pas një pune 14 mujore dhe orientimit dhe përkujdesjes së veçantë të selisë qendrore të PD në Tiranë, të dielën u kurorëzua me sukses procesi e zgjedhjes së kryetarit të Degës së PD-së Londër. Fryma perëndimore që ka sjellë lideri i Partisë Demokratike është reflektuar gjerë në këto zgjedhje.
Shumë anëtarë të Partisë Demokratike ju drejtuan qendrës së votimit dhe kanë pritur në rradhë për orë të tëra në entuziazëm të paparë, për të hedhur votën e tyre në mënyrën më demokratike, siç ndodh gjithmonë në Britani, tempullin e demokracisë.
Gara për postin e kryetarit të PD ka qenë e gjatë dhe kam takuar shumë demokratë ose jo, të cilët jetojnë në Britani dhe në çdo rast na kanë përgëzuar PD për iniciativën e marrë për ngritjen dhe funksionimin e strukturave të saj në diasporë.
Unë e kam ndjerë veten mjaft të privilegjuar për kandidimin tim në emër të Partisë Demokratike, si forca e vetme me orientim të plotë europian, progresist dhe gjithpërfshirës.
Zgjedhjet u zhvilluan në mënyrë perfekte. Përshëndetjet e rastit nga unë dhe kandidati rival zoti Naim Hajdarmataj dhe shtrëngimi i duarve para nisjes së procesit të votimit në prezencën e Sekretarit të Përgjithshëm të Partisë Demokratike zoti Arben Ristani, i cili mbajti fjalën përshëndetëse, procesi mjaft i qetë i votimit, atmosfera e festës dhe vëllazërimit ku mbështetësit e të dy kandidatëve bisedonin me njëri-tjetrin dhe prisnin me durim në rradhë për të votuar, votimi individual dhe i pavarur i çdo anëtari që hidhte fletën e votimit me mjaft kënaqesi dhe pa asnjë lloj presioni, padyshim ishin arsyeja kryesore pse ky proces mund të quhet me plot gojë, një ndër proceset zgjedhore më demokratike, edhe pse i mbajtuar në diasporë.
Numërimi i votave ka përfunduar në kohë reale dhe me konsensusin e të gjithë anëtarëve të Komisionit Zgjedhor, të përbërë nga të dy palët kundërshtare është bërë shpallja e rezultatit nga zoti Arben Ristani.
Ndjehem mjaft i prvilegjuar që pas një procesi të tillë shumë transparent dhe të regjistruar në kamera televizive në çdo moment, unë u shpalla fitues i këtyre zgjedhjeve dhe Kryetar i Degës së Partisë Demokratike në Londër.
Ky proces historik që e nge lart emrin dhe vlerat e Partisë Demokratike, pranimi i rezulatit nga kundërshtari dhe urimi për fitoren, besoj se ishin veprime mjaft demokratike dhe qytetare që rradhë ndodhin në politikën shqiptare.
Procesi zgjedhor ishte padyshim një leksion demokracie që vjen nga shqiptarët e Britanisë. Ajo që është shumë domethënëse është fakti se pas festimeve të rastit për këtë proces unik dhe historik, të gjithë votuesit vazhduan jetën normale ditën tjetër, duke shkuar në punët e përditshme, siç ndodh gjithmonë këtu në Britani.
Partia Demokratike dhe lideri i saj zoti Lulzim Basha, i cili ka ndjekur hap pas hapi të gjithë procesin parazgjedhor dhe ka përshëndetur demokratët në ditën e votimit, kanë kaluar një provë të suksesshme të hapjes dhe gjithpërfshirjes dhe kanë dëshmuar se angazhimi është maksimal për t’u përgatitur dhe dalë fitues për zgjedhjet e ardhshme parlamentare që do të zhvillohen në Shqipëri.
Falënderoj zotin Lulzim Basha për gjithë kontributin e tij personal dhe të drejtpërdrejtë në ngritjen e degës së Partisë Demokratike në Londër dhe për rolin e tij udhërrëfyes dhe inspirues.
Patjetër, që ky proces nuk mund të ishte i suksesshëm pa punën e përditshme dhe të palodhshme të Sekretarit Organizativ të Partisë Demokratike të Shqipërisë zoti Eno Bozdo. Përkushtimi i tij në zbatim të orientimeve të liderit të Partisë Demokratike dhe rrjedha që mori ky proces, si rezultat i punës së tij të pamohueshme ka qenë unik dhe meriton vlerësimin maksimal dhe mirënjohjen e të gjithë Partisë Demokratike në Shqipëri e më gjerë.
E them me bindje se orientimi i qartë i zotit Basha dhe aftësia menazhuese e zotit Bozdo kanë qenë arsyeja kryesore e suksesit kaq unikal në zgjedhjet e organizuara në Londër të dielën e kaluar, duke përfshirë këtu edhe kontributin si katalizues i procesit të votimit nga zoti Arben Ristani.
Këto zgjedhje kanë pasur një jehonë të gjerë mes shqiptarëve në Britani dhe unë kam marrë falënderime dhe përgëzime të shumta me rastin e zgjedhjes time si Kryetar i Partisë Demokratike në Londër, mes të cilëve edhe kryetari i Partisë Socialiste, Dega Londër dhe eksponentë të tjerë të së djathtës e së majtës shqiptare, ku theksi kryesor është vënë tek procesi transparent dhe historik i votimit dhe zgjedhjes së Kryetarit të degës së PD.
Unë kam punuar dhe vazhdoj të punoj për një kohë të gjatë, duke përfaqësuar interesat e shqiptarëve në Britani, si avokat i Gjykatës Supreme të Anglisë dhe Wellsit, i specializuar në çështjet e azilit dhe emigracionit dhe të së drejtës publike dhe vlerësimi i demokratëve të Londrës më bën të ndjehem krenar që do të vazhdoj tju shërbej atyre dhe gjithë komunitetit shqiptar në Britani edhe në nivel politik.
Këtë sukses dua ta ndaj edhe me mikun tim të nderuar, ish-ambasadorin e Shqipërisë në Britani zotin Mal Berisha, të cilin e falënderoj për mbështetjen dhe inkurajimin e vazhdueshëm deri në fund të procesit.
Falënderoj miqtë e mi të cilët më kanë mbështetur hapur gjatë kandidimit tim dhe në veçanti Lutfi Vata, Artur Alia dhe Fatmir Terziu, të cilët vazhdimisht kanë ndarë me mua emocionet e kësaj gare dhe më kanë nxitur gjatë gjithë procesit, në një fushatë elektorale të emancipuar dhe thellësisht qytetare.
Dua të përshëndes drejtpërdrejtë rivalin tim në këto zgjedhje zoti Naim Hajdaramtaj për qytetarinë e treguar në vlerësimin e këtyre zgjedhjeve dhe urimin për fitore, e shtrëngimin e duarve në fund të procesit të votimit, çka ishte një sinjal i qartë edhe për gjithë politikën shqiptare, se mund të garohet e të pranohet rezultati demokratik, larg konfliktualitetit dhe me kulturë qytetare.
Falenderoj komisionerët për punën e tyre korrekte dhe integritetin e treguar gjatë procesit të votimit dhe në veçanti Kryetarin e Komisionit të Votimit zotin Shkëlzen Rrustemaj për organizimin dhe korrektësinë e treguar edhe për nxjerrjen e rezultatit në kohë reale.