8.5 C
Tirana
E mërkurë, 30 Prill, 2025
type here...

Ambasadori i BE-së në Tiranë: Nuk është SPAK, por korrupsioni problemi i madh për Shqipërinë

Ambasadori i BE-së, Silvio Gonzato, nga Shkodra tha se Prokuroria e Posaçme duhet të lejohet të bëjë punën e saj. Diplomati i BE-së vlerësoi reformën në drejtësi, ndërsa theksoi se rezultatet e punës së SPAK, janë ato që janë pritur edhe nga BE.

Sipas ambasadorit, korrupsioni është pengesa kryesore e Shqipërisë në rrugën drejt BE-së.

“Ne nuk flasim për hetime që po zhvillohen, por mund të them se ajo që po ndodh është ajo që ne kemi pritur. Dhe natyrisht se Reforma në Drejtësi e vitit 2016 është duke funksionuar. Ne duhet të lejojmë SPAK të bëjë punën e vet, të krijojmë hapësirën qe ta bëjnë këtë. Në të njëjtën kohë mund të them se ndoshta ajo reforme siguron se sistemi gjyqësor është i pavarur, i pavarur nga ndikimi politik. Dhe problemi që të gjithë e dimë që është pengesa kryesore e Shqipërisë në rrugën drejt BE është korrupsioni. Mendoj se është sinjal i mirë, unë besoj dhe shpresoj se SPAK do bëjë punën e tij. Por ne nuk duam të shikojmë aspektin ndëshkues, por edhe strukturën, atë mjedis që krijon këtë mundësi për korrupsion të adresohet”, u shpreh ai.

Deklarata e ambasadorit Gonzato është bërë në fund të një takimi të organizuara në Shkodër, në kuadër të programit “BE për bashkitë”, ku u analizuan arritjet e tre viteve të fundit në bashkitë ku u zbatua.

Kalemaj: Protestës së PD i mungon objekti. Duhet frymë rezistence kundër skandalokracisë

Politologu Ilir Kalemaj duke folur në MCN Live mbi protestën e thirrur sot nga opozita, theksoi se mungon një objekt i qartë i saj. Kalemaj thotë se protesta të tilla zakonisht bëhen për kalkulime politike. Ai vë në dukje se problemi s’është se kush do të sjellë njerëz me autobus, por që të ketë një frymë rezistence kundër skandalokracisë.

“Po shikoja ftesat që kishin shpërndarë Bardhi dhe Noka, këto bëhen zakonisht në rast programi elektoral. Të lajmërosh popullin në rrugë se pse duhet të protestojë, me duket e tepëruar në rastin më të mirë. Kushdo që e ndjen se duhet të protestojë, nuk pret një ditë në vit, por proteston në forma të ndryshme. Kemi pasur protestën për Onkologjikun.

Problemi është që këto protesta zakonisht bëhen për kalkulime politike, jo për hallin e qytetarëve. Ne s’e dimë cili është objekti i protestës. Të rrëzojë Ramën? Po e kanë bërë disa herë, në forma të ndryshme. Protestat më radikale i ka bërë z.Basha. Kemi parë forma të ndryshme proteste. Këtu problemi s’është kush sjellë njerëz me autobus në protestë. Problemi është a ka frymë rezistence ndaj akteve arbitrare qeveritare dhe ndaj skandalokracisë apo jo? A duhet të jenë njerëzit të revolutar, për ilaçet, tenderat e bashkisë, ajrin e ndotur dhe shumëçka që nuk shkon në këtë vend.

Nëse gjysma e opozitës del me bluzat ‘lironi liderin e opozitës’, dhe gjysma tjetër del për mandatin e radhës, s’kemi një protestë kohezive. E para është objekti i protestës, dhe më pas strategjia e protestës. Kush është objekti? Del një thotë të rrëzojmë Ramën, tjetri të rrëzojmë Veliajn, tjetri qeveri teknike, tjetri zgjedhje të parakohshme. Këto janë 4 objektiva të ndryshme. A ka një objektiv madhor? Ti mund të thuash të largoj Ramën, t’i s’ke asnjë instrument kushtetues për ta bërë”.

ANALIZA nga ish-kryeministri britanik/ Tërbimi ndaj Putinit që bombardon një spital për fëmijë në Kiev, por dijeni se ka një mënyrë për ta gjykuar për krimet e tij

Nga Gordon Brown

Bombardimi i kësaj jave në spitalin kryesor të fëmijëve në zemër të Kievit është kujtimi i fundit dhe më i tmerrshëm i krimeve të luftës të Vladimir Putin. Ata nuk mund të mbeten pa u ndëshkuar. Samiti i NATO-s në Uashington DC është momenti i duhur jo vetëm për të ripërkushtuar mbrojtjen e Ukrainës, por edhe për të thelluar dhe përshpejtuar hetimin e Gjykatës Ndërkombëtare Penale (ICC) për mizoritë ruse.

Viktimat nga sulmi që rrafshoi pjesën më të madhe të spitalit Okhmatdyt përfshijnë fëmijë që i nënshtrohen transplanteve dhe ata që kanë kancer dhe sëmundje të veshkave. Pamjet televizive kanë treguar fëmijë të sëmurë mes rrënojave, në pritje të evakuimit. Vuajtjet e tyre erdhën në një ditë brutale të sulmeve të shumta në të gjithë Ukrainën, në të cilat të paktën 41 persona u vranë dhe 166 u plagosën.

“Ne po i dërgojmë të gjitha informacionet dhe provat në lidhje me sulmet në Kiev dhe qytete të tjera të Ukrainës në zyrën e prokurorit të ICC-së”, tha prokurori i përgjithshëm ukrainas, Andriy Kostin, pasi diskutoi sulmin në spitalin e fëmijëve me prokurorin kryesor të ICC-së, Karim Khan.

Këto bombardime tregojnë se sa pa dallim janë bërë sulmet ruse me raketa. Numri i fëmijëve të vrarë anembanë Ukrainës është rritur në mënyrë dramatike – me 40% këtë vit në krahasim me të kaluarën – dhe masakra e kësaj jave e sjell numrin total të vdekjeve të fëmijëve që nga fillimi i luftës në më shumë se 600 dhe e çon numrin e djemve dhe vajzave të plagosur afër 1400.

Askush i shqetësuar për të drejtat e më të cenuarve nuk mund të heshtë kur ne jemi dëshmitarë të vrasjes dhe gjymtimit të fëmijëve të pafajshëm dhe sulmeve pa dallim në shkolla dhe spitale në Ukrainë dhe gjetkë. Por të drejtat e fëmijëve në zonat e konfliktit harrohen shumë shpesh, siç e argumentova kur shkruajta për Gazën kohët e fundit.

Në të vërtetë, Rusia tashmë ka tentuar ta mbulojë- duke mohuar se ka shënjestruar spitalin e Kievit dhe duke pretenduar se fëmijët janë goditur nga fragmente të një rakete të mbrojtjes ajrore ukrainase. Ata mund të përpiqen të fshehin të vërtetën, por jo për shumë kohë. Autoritetet e Kievit thonë se kanë gjetur mbetje të një rakete ruse.

Tashmë, Gjykata Ndërkombëtare Penale ka lëshuar një urdhër arresti për Putinin dhe Maria Lvova-Belova, komisionere ruse për të drejtat e fëmijëve, për dëbimin dhe rrëmbimin e paligjshëm të fëmijëve ukrainas në Rusi. Muajin e kaluar, ICC lëshoi ​​urdhër-arreste për ish-ministrin rus të mbrojtjes dhe shefin e saj ushtarak për fajësinë e tyre në sulmet ndaj infrastrukturës elektrike të Ukrainës.

Dhe tani ka edhe prova të pakundërshtueshme që ushtarët rusë kanë qenë të përfshirë në zhdukjen me forcë të njerëzve dhe në dhunë seksuale, torturë, keqtrajtime dhe vrasje, duke përfshirë të burgosurit e luftës ukrainas.

Përdorimi i paligjshëm i armëve kimike dhe bombave thërrmuese është gjithashtu një çështje për hetim dhe, nëse zbulohet se është e vërtetë, mund të jetë një shkelje tjetër e kategorizuar si krim lufte dhe krim kundër njerëzimit.

Këto krime janë të gjitha rezultat i krimit origjinal të Putinit – krime të agresionit. Idealisht, do të ekzistonin mekanizmat ndërkombëtarë që do të lejonin ndjekjen penale të liderëve politikë dhe ushtarakë rusë përgjegjës për akte të paligjshme si pushtimi i Ukrainës. Por juridiksioni i GJNP-së është i kufizuar në pretendimet për krime lufte, krime kundër njerëzimit dhe gjenocid, pas vetë-referimit të Ukrainës në vitin 2013.

Ajo nuk mund të ketë juridiksion mbi krimin e agresionit nëse shteti agresor dhe shteti viktimë nuk kanë aderuar në pjesët përkatëse të statutit të saj (GJNP-së); Rusia, natyrisht, nuk ka nënshkruar. Deri më tani, nuk ka pasur një marrëveshje për një mekanizëm alternativ të përshtatshëm për ta mbajtur Putinin përgjegjës për këtë krim themelor.

Për fat të mirë, Këshilli i Evropës (KE) ka marrë në konsideratë se çfarë veprimi mund të ndërmarrë. Në maj, komiteti i ministrave i KiE-së ngarkoi sekretarin e përgjithshëm të tij që të krijonte një projekt-marrëveshje të mundshme midis KiE dhe Ukrainës për krijimin e një tribunali të posaçëm dhe statutit të një tribunali të tillë. Kjo marrëveshje, thotë këshilli, mund të mbështetet nga një marrëveshje e zgjeruar për shtetet e tjera që nuk janë anëtare të Këshillit të Evropës, si dhe për organizata të tjera ndërkombëtare.

KiE citon raporte të vazhdueshme, të shumta, për mizori, shkelje të të drejtave të njeriut dhe ligjit ndërkombëtar humanitar të kryera nga forcat ushtarake ruse dhe përfaqësuesit e tyre në Ukrainë. Në ndjekjen penale të krimit të agresionit, një gjykatë gjithashtu do të jetë në gjendje të gjurmojë procesin me të cilin janë marrë vendimet brenda rrethit të brendshëm të Putinit për ta kryer atë.

Konsultimet midis mbi 40 shteteve të mundshme anëtare dhe shteteve dhe partnerëve të tjerë të interesuar janë ende në vazhdim – por më në fund, sipas planit të Këshillit të Evropës për t’u bashkuar me Ukrainën, Putini mund të mbahet përgjegjës.

Të gjitha vendet duhet të kenë interes të parandalojnë Putinin dhe rrethin e tij që të veprojnë pa u ndëshkuar, dhe kjo është arsyeja pse është skandaloze që kryeministri i Hungarisë, Viktor Orbán, vendi i të cilit ka marrë së fundmi presidencën e Këshillit të Bashkimit Evropian, duhet të jetë duke i ofruar legjitimitet regjimit të Putinit duke vizituar Moskën.

Unë besoj se qeveria e re e Mbretërisë së Bashkuar, kryeministri dhe sekretari i jashtëm i së cilës kanë mbështetur tashmë thirrjen për veprim ndaj krimit të agresionit, do të shtojë urgjencën e daljes në gjyq të udhëheqjes ruse, për tërësinë e dëmit që ka shkaktuar. Ai do të dërgojë një mesazh se nuk ka vend për t’u fshehur nga ndjekja penale për agresorët – dhe nuk ka imunitet për kriminelët e luftës, qofshin presidentë apo jo. Zemërimi nuk mjafton. Tani është koha për veprim kundër Putinit.

*Gordon Brown është ambasador global i OKB-së për arsimin dhe ishte kryeministër i Mbretërisë së Bashkuar nga 2007 deri në 2010*

Xhevair Lleshi: Hafiz Ali Korça – një metaforë

1

Ndërkohë, edhe pas disa ngjarjeve që shënonin kufi të ri në sistem, garat edhe në letërsi vazhdonin. Ndahej çmimi KADARE dhe ne bëheshim gati për të udhëtuar drejt Kavajës, për të njohur pak më tepër jetën e Hafiz Ali Korçës, shkrimtarit, përkthyesit, islamistit, intelektualit dhe pedagogut të njohur dhe të panjohur shqiptar që erdhi në jetë tridhjetë vitet e fundit të shek. XIX (1873) në qytetin e Korçës dhe i mbylli sytë në mes të shek. XX (1956), në qytetin e Kavajës që e ka vajin e jetës gati për ata që atdheu kërkon t’i mbulojë me pluhurin e harresës. Dhe ne do të mësonim plot të reja nga ajo jetë e harruar, që na e bëri të mundur deputeti humanist Flamur Hoxha dhe Shtëpia Botuese «Klubi i Poezisë» e cila drejtohet prej poetit të njohur Rexhep Shahu. Ne do ta shihnim me sytë tanë se vetë Kavaja do ta vinte buzën në gaz, duke pranuar me hare shumë shkrimtarë, artistë dhe intelektualë nga gjithë vendi…

Mirëpo shiu, furtuna e datës 27 qershor, bllokoi trafikun dhe ua prishi humorin shkrimtarëve që do të ishin të pranishëm në Kavajë. Një bllokim total, që s’është dhe aq i rrallë në këtë Shqipërinë tonë, përndryshe do të habisnim edhe Hafiz Ali Korça. Ndërkaq edhe Prof. Dr. Ramiz Zekaj bëhej gati për të ligjëruar… Por shiu, shiu i egër vjeshtor i këtij 27 qershori që diti bukur mirë të bllokonte trafikun dhe dëshirat.

E dini mirë, besoj, që Kavaja, ku kaloi dhjetë vitet e fundit Hafiz Ali Korça, është qyteti më me nerv në Shqipëri. Ndoshta shprehja “më me nerv” është jo aq e plotë… Se, në atë çast, që ai shpërthen, hapi rrugën, ndihet më i gjallëruar, merr pjesë në pritje organizuar në qiell të hapur, madje hahet e pihet kudo. Të duket sikur je në një vitrinë librash të ftohtë, mes një rrëmuje ngjyrash me dritë, që dalin nga duart e të ardhurve në këmbë, që kërcasin me një zhurmë të butë, që e merr era; ku shakatë ndjekin njëra-tjetrën, zhurma e gotave që takohen ose thyhen krijojnë ca nota krisjeje dhe një hare nervoze. I tillë m’u duk edhe sot dhe kjo më pëlqeu.

Ata, pjesëmarrësit në këtë takim, shkrimtarë të moshave të ndryshme, ardhur edhe nga diaspora, po bënin një pushim serioz dhe ku tjetër përveçse në kafene. Në lëndinë, tha dikush, shumë shpejt do të jetë një turmë tjetër si ne, duke qëndruar në këmbë mes gjithë njerëzve që përshëndesnin, duke u munduar të imitonin zërat që dënesin:

– Tani u prish futbolli, zotninj, edhe ai humbjet po i kthen në festa, në fasadë… Tash ejani e lagni i fije gurmazin… Ka i pikë raki….

– Boll, miku im, futbolli do fuqi, gjunjë, del kallaji shpejt.

Takimit tonë i dukej vetja vërtet zbavitës, ndaj po kënaqej pa masë, edhe pse futbolli s’kishte vend mes nesh. Befas pat shkrepur një ide se përse njerëzit dukeshin të mërzitur për vdekje, ngaqë s’po argëtoheshin me asgjë; ata do kishin dashur ndonjë grindje, fjala vjen të mbaheshin ca fjalime në një rrugicë dhe të hidhnin aty-këtu romuze, të cilave u trembeshin shumë. Nervi i qytetit me to fillon. Shiko Shkodrën, a nuk tallet me të gjithë, duke tredhur edhe gastrolet? Atëherë kushdo ka etje dhe kjo i detyron të pinë ca pika verë. Është nxehtë.

– Hafiz Ali Korça prehet në varrezë!… – vazhdonte një nga pjesëmarrësit, me sa duket, ardhur nga pushimet verore.

“Klubi i Poezisë” e ndërpreu duke klithur menjëherë.

– Eh! Ja edhe ky na duhet! Ka shprehur dëshirën t’i bëhet barrë Kavajës!

Në të vërtetë, ai shëtit me duart prapa shpinës, me një kapelë të cilën dielli ia kishte ndryshkur dhe me xhaketën verore të gjerë, me tegela të shndritshëm, ende i egër, që e shpërndan mjerimin e vet tek të tjerët, madje edhe tek të pasurit, me forcën e një njeriu që është i gatshëm për të rrëmbyer fatin, ngado që të dalë.

– Oh! Ç’elegancë! – tha Rexhep Shahu, kur një nga ne i zgjati dorën për ta takuar.

Rexhepi fliste me një zë që të këpuste shpirtin. Pastaj u ndal, duke mërmëritur, se, tek e fundit, ishte i lumtur që na takonte, sepse kjo shenjë është jo vetëm ngushëllim, por edhe ilaç për zemrën e tij, vetëm për të bërë këtë takim peng për shkrimtarin, intelektualin, përkthyesin e njohur, klerikun me zemër të madhe, burrin që s’iu drodh qerpiku, njeriun e mirë, Hafiz Ali Korça…

Pak e nga pak, lëndina po mbushej me njerëz. Aty ku zbrazej nervi i qytetit.

2

Ai i hidhte secilit nga një buzëqeshje, nga një shaka. Grupet e dashamirëve ndilleshin, afroheshin, e gjithë fjala e shpërndarë, majtas e djathtas, bëri të grumbullohej një turmë jo e vogël rrotull nesh, plot zhurmë dhe hare, kurse ajo që thuhej për bolshevizmin e Hafiz Ali Korçës mbretëronte përmbi fjalët e thëna që zgjateshin në drejtimin tonë dhe që përhapeshin e hidheshin përpjetë, në ajër, me një fytyrë prej dëbore, te larë me dielli dhe shiu i fortë.

Në kulmin e gjetjes sonë artistike, një hare e vërtetë, si për t’ua plasur shpirtin atyre që s’e përtypnin dot triumfin e qëllimit të këtij pelegrinazhi shkrimtarësh, dikush ngriti gotën me ujë të mbushur plot, për të uruar në atë pozën e dikurshme përherë fitimtare. Si kish mundur, me çfarë intuite i kishte gjetur shkaqet e vërteta të bolshevizmës, përhapjes së saj, frymës që ngjallte, përmbysjes mendje-krisur, farës që mbillte dhe të korrat e tmerrshme, sikur ta dinte se ato do të binin mbi kokën e tij si rrufetë e perëndive pagane.

Mirëpo të gjithë e ndjenë se me siguri Rexhep Shahu e kishte bërë gati për ribotim, pajisur me shënime të veçanta, këtë broshurkë, e barabitur me një jetë në vuajtje dhe përplot kërcënimesh. Dhe kur e rilexon origjinalin e sheh qartë se çfarë shije ka gjuha, teksa e prek të folmen, fjalët e rralla, sintaksën e bukur dhe fondin e lartë të fjalëve, duke ngelur i habitur kur ulesh menjëherë pranë argumenteve të zgjuara tërë aktualitet zemër-dhënës, pasi e kupton se ke ardhur të komunikosh diçka serioze. Hafiz Ali Korça e bën qesharake bolshevizmën me mërinë e saj kundrejt gjithçkaje. Ne ia kuptojmë atij se e gjitha kjo duket një budallallëk me brirë. Siç edhe jeta e nxori.

– Qenka e lezetshme e gjitha kjo… Ah! Bolshevizma! E si, historia e saj të ngre nervat… Kështu që do të qeshim ca.

Ai nuk u ndal, as u frikësua se mos kishte folur më shumë se ç’duhet. Ndërsa bolshevizma, nga ana e saj thoshte me zë të lartë se patjetër që nuk do shkonte të shpëtonte këdo që halli që e kish zënë. Por Hafëz Ali Korça ngulte këmbë, duke u hakmarrë, me një seriozitet, teksa përpiqej të bindte njerëzinë, të vërtetat e padiskutueshme të këtij përbindëshi që kërkonte as më shumë e as më pak ta gllabëronte atë.

Ne, sigurisht, e dimë se ç’ndodhi me jetën e Hafëz Ali Korçës. Kishte hyrë, pas njëzet vjetësh prej publikimit të “Bolshevizmës”, vetë ajo si një përbindësh që do të gllabëronte gjithçka, duke shkatërruar së pari njeriun, i cili në ato gjurmë vijon edhe sot e kësaj dite. Ndoshta, po të jetonte tani do ta rishkruante sërish Bolshevizmën e tij dhe ndoshta e kishte radhën që të heshtte. Ndërkaq, nuk ishte e nevojshme që të mendonte me zë të lartë. Më në fund, gjendje e ditëve tona lë përshtypjen se po hyn tek mendimet e popullit, që ta heqë qafe atë (popullin) dhe, meqë ai i këshillonte nënshtrim ndaj autoritarizmit, për shembull, në formën e një vizite të shkurtër në fushën e tenderëve, përpara të gjithëve, do t’iu përgjigjej se do ta shikonte këtë variant, do ta mendonte njëherë. Dhe arrin në përfundimin se e djeshmja vijon në forma e rrugë të tjera. Është e njëjta gjë…

3

Nëpër këtë kohë unë u enda në jetën e tij, shkruan Prof. Dr. Ramiz Zekaj, një studiues me emër, drejtor i IETT (Institutit të Edukimit, Trashëgimisë dhe Turizmit) dhe i Kolegjit Universitar Kanadez të Teknologjisë, duke i lënë pa përmendur disa nga ofiqet e tjera. Hafëz Ali Korça pak qëndroi në shtëpi se ishte i larguar. Stamboll. Student. Atje zuri brumët e një malli të ngrysur, e udhëve vetmitare në kalldrëmet e plasaritura, i vinte veshin kallëzimeve, si shqiptoheshin, ç’lezet u kish akcila fjalë, se edhe fjala kishte shpirt dhe shpirti i saj duhej kuptuar, po  me vuajtje e durim, veç ngaherë me dëshirë e punë që të pajtohej kallëpi i shpirtit me fjalën e rrugës, sokakut. Dhe lexoi pa fund. U bë njësh me leximet e tij, me klasikët aq të njohur arabë, persë e turq: Ibn Ruzhdiu – sociolog, Ibn Sina – filozof e mjek, Ibn Rumì poet e filozof, Omer Khajami poet e mjek, Sheh Sadiu – poet. Këtë bëri dhe fare s’u ndje gjer në mbyllje të qepallës. Kështu shkollimi universitar i Hafiz Aliut në Stamboll ishte me rëndësi historike, për arsye se qysh student ai u aktivizua në Lëvizjen Kombëtare. Mirëpo në një ditë të vitit 1946 u klasifikua: “Hafiz Ali Korça, klerik reaksionar, gjatë gjithë jetës luftoi kundër ideve përparimtare…” Kaq do të mjaftonte për t’u bërë armik i popullit! Mirëpo jeta dhe vepra e tij shkëlqen si dielli. Sikur asgjë të mos kish shkruar, asgjë të mos kish bërë – do të mjaftonin Shtat’ Ëndrat për Shqipërinë! Ai i shikon e u thotë ta përsëritin atë fjalë që shqiptuan, me një zë të ëmbël e miklues. Flasin e flasin të gjitha veprat e tij për të dhe ende s’e kuptojnë si ai djalë aq i pashëm e i urtë, u vë veshin çdo fjale për fenë dhe Shqipërinë, sesi i shkëlqejnë sytë e flet fjalën e kulluar në Shqip. Se ai s’kërkonte atë që të tjerët pandehnin, jo si peng i mbetur hidhur prej motmotit, po luste fjalën e tyre, atë rrëfimin popullor, thurur me penj të artë. Fjalëve u jepte një guaskë që e mbante në pëllëmbë të dorës dhe kur ato mbaronin ai mbyllte kapakët e asaj guaske vezulluese e shkonte, ikte më tej nëpër Shqipërinë e vuajtur. Po s’qe si të tjerët, jo, qe ndryshe, kudo vilte fjalën, atë që vlente aq shumë. Se populli zemrën e paskësh pasur te fjala. Ai kish ndërtuar shtëpitë me fjalë dhe të gjitha ato me sokakët ku dilnin nënat veshur me të zeza. Dhe këtë e tha fort. S’kish si të mos e thoshte. E pse të mos e thoshte kur ia kaloi gjithkujt. Se ai e pati atë, Shqipërinë, kryefjalë! Asaj do t’i qeshte me gaz e s’do të pushonte së qeshuri, se s’do t’i besohej të harronte se qe më e madhja gjë që zotëronin, se aty ke brenda jetën e tjetrit treguar nga një tjetër, se aty ke sokakët dhe baltën në ndajnatë ndanë maleve, liqeneve, deteve, lumenjve, se aty bënte këmbë nga goja e mëmave, e çupkave të bardha borë, të plota, me naze e zjarr të ndezur, krejt të pa vëna dorë, si ato kukullat e mbyllura në kuti. Në kuti mbyllur edhe Shqipëria! Art i pa situr, krunde plot, guriçka e barishte, po ama miell, miell nga ai lloj që bëhen ato bukët me zemër brenda e që me siguri i jepeshin gjithkujt…

4

Atë nuk e lanë as të përkthente thanë me zë të lartë, se “le të ruante besimin e tij fetar dhe urdhri i pashpallur për të mos shkruar e botuar libra origjinalë”! Proza e tij shkëlqente në sënduk, shkruan më tej Prof. Dr. Ramiz Zekaj në fjalën e tij për Hafëz Ali Korça, ai ishte i vetëdijshëm se prej librave që kishte botuar para çlirimit po ushqehej një aradhe e tërë shkrimtarësh. Heshtja për këtej nga vetja, pak zhurmë andej e këtej, si për t’iu thënë njerëzve se kush qe i vërteti se aty ishte pikërisht ai. Filloi të vihej në jetë akti i fundit i tragjedisë. I vdiqën njëri pas tjetrit dy djemtë në moshë ende të papjekur. Gjysma reale e sëndukut u mbyll me kyç dhe kyçi humbi diku. A do të hapej ndonjë ditë? Ndoshta do të hapej dhe me kujdes, shumë gjëra ndoshta nuk janë thënë mirë, kanë nevojë për… Unë e di si po iki pa i parë vetë… po jam i sëmurë… dhe… Këtë të fundit nuk ia tha. Po veç miqve me një gjysmë zëri. Ai ishte vërtet shumë i sëmurë, më tepër prej heshtjes e harrimit. I përkorë dhe skrupuloz si për vete dhe në përkthim; e shumë e shumë të tjerë për të siguruar bukën e gojës në një vetmi e izolim prej murgu. Nuk duhej as të shfaqej. Në një kohë kur asgjë s’po ecte në familjen e tij, po vetëm pengesa e kufizime pafund, ai e kuptoi me intuitën e shkrimtarit të hollë, që ia kish paraparë Shtatë Ëndrrat Shqipërisë se qenia e tij ende e gjallë, ishte pengesë e pakapërcyeshme për më tej. Merreni me mend çfarë tragjedie; një njeri kaq i ditur, një shkrimtar si ai, një poet i hollë, një shpirt i ndjeshëm dhe i vuajtur njeriu, i detyruar të jetojë në harrim dhe i pëshpëritur të ikte e të humbte në harrim të harrimit, pra, i përfolur kaq shumë për ekzistencën e tij fizike, merrte sinjale e mbushej me parandjenja se në këmbim të familjes, të një dritëze për ta, duhej të sakrifikohej përfundimisht. A mund të besohet? Kurrsesi. Po sigurisht që besohet. Ky antagonizëm i përçudshëm ishte vetë koha. Dhe që ai sënduk me veprat e Hafiz Ali Korçës të mos hupte rrugëve të harresës IETT që drejtoj e bleu dhe e ruan në arkivin e tij këtë amanet… Amanet ndaj Atdheut. Them se kjo është gjë e bukur.

Hafiz Ali Korça është shkrimtari, patrioti, përkthyesi që më vjen më pranë, e ndjej më shumë, them me bindje të plotë se ai më tepër se kudo ndjehet dhe shijohet plot e përplot kudo e në të gjitha moshat. Nuk di si ta shpjegoj, ndoshta kjo ndodh nga malli, se ai është shkrimtari i përjetshëm që di të përshkruajë mrekullisht Shqipërinë e përjetshme, për të cilën ne nganjëherë na zë frika se mos e harrojmë.

*

Shiu e kishim lënë në Tiranë, por edhe atje do të kish vendosur qetësinë dielli. Tanimë kishte ardhur momenti i Çmimit Hafëz Ali Korça, i cili bënte që njerëzit të kridheshin në një lloj mënyre tek e vërteta intelektuale, në mënyrë që turma të mos lëkundej ashtu si e trullosur, me dëshirën që minutat e mbetura të zhdukeshin sa më parë. Këtë Çmim e propozon IETT (Instituti i Edukimit, Trashëgimisë dhe Turizmit) dhe Kolegji Universitar Kanadez i Teknologjisë, në bashkëpunim me AIITC (Instituti Shqiptar i Mendimit dhe i Qytetërimit Islam) Tiranë, si dhe me entet kulturore shtetërore e private të interesuara për jetën dhe veprën e këtij njeriu të madh për kombin tonë…/exlibris.al/

Banesat sociale/ Veliaj “mban peng” 83 mijë m2 apartamente

Bashkia e Tiranës ka përfituar rreth 83 326,1 m2 sipërfaqe ndërtimi, si pasojë e aplikimit të 3% të ligjit të strehimit social, por nuk i shfrytëzon. Ngërçi për vënien në funksion të strehimit të këtij fondi të madh të ndërtimit vjen si pasojë e mosllogaritjes së qirasë nga Enti Kombëtar i Banesave.

“Aktualisht kemi kërkuar bashkëpunimin e Entit Kombëtar të Banesave për përllogaritjen e qirasë sociale me qëllim vënien e këtyre banesave në funksion të programeve të strehimit social”, – shprehet Bashkia Tiranë.

367 leje ndërtimi me sipërfaqe ndërtimore banimi mbi 2000 m2 janë dhënë nga bashkia Tiranë prej vitit 2019 deri në mars të 2024-ës.

Sipas ligjit “Për Strehimin Social”, ndërtuesit janë të detyruar të japin 3% të sipërfaqes ndërtimore mbi 2000 m2 për fondin e strehimit social.

Edhe pse u tha që sipërfaqja ndërtimore për fondin e strehimit social do të jepej në vendin ku ndërtohej, me një vendim të muajit maj, Këshilli i Ministrave vendosi që si këtë sipërfaqe ndërtuesit mund ta japin edhe në vendndodhje të tjera.

Sipas të dhënave nga bashkia Tiranë të përftuara përmes një kërkese për informacion, sipërfaqja e ndërtimit në më shumë se katër vitet e fundit si kontribut për fondin e banesave sociale të bashkisë Tiranë përllogaritet në 83 326,1 m2. Mirëpo, bashkia Tiranë nuk përcakton vendndodhjen e këtyre m2 sipërfaqe.

Të dhëna nga Bashkia e Tiranës 

 

Këto të dhëna, janë pas hyrjes së fuqi të ndryshimeve ligjore në ligjin për “Strehimin social” dhe vendimit të këshillit bashkiak nr.105 të datës 25.10.2019,

Në shtatë vitet e fundit – pa përfshirë 2024, bashkia Tiranë ka dhënë më shumë se 8133 leje të reja ndërtimi dhe ky sektor mban tashmë peshën kryesore të të ardhura në buxhetin e kryeqytetit, si rrjedhojë e vjeljes së taksës së ndikimit në infrastrukturë e vendosur për ndërtimet e reja.

Ligji “Për Strehimin Social”, i miratuar në vitin 2018, parashikon në nenin 19 se çdo subjekt privat që aplikon për leje ndërtimi me sipërfaqe mbi 2000 m2, është i detyruar t’i kalojë shtetit 3% të sipërfaqes për fondin e banesave sociale.

Pavarësisht kundërshtimit nga Ministria e Financave, Bashkia e Tiranës vendosi ta modifikojë mënyrën e vjeljes së sipërfaqes me anë të një  Vendimi të Këshillit Bashkiak, që i jep të drejtë ndërtuesve ta konvertojnë sipërfaqen e ndërtimit në vlerë monetare.

Në maj të vitit 2022, Ministria e Financave çeli për konsultim një sërë ndryshimesh në ligjin e vitit 2018, mes të cilave edhe nenin 19 i cili ndryshon sasinë e metrave që ndërtuesit duhet t’i japin fondit të banesave sociale. Kjo pas ankesave nga Shoqata e Ndërtuese.

Nëse më parë ndërtuesit ishin të detyruar t’i jepnin fondit të strehimit 3% të sipërfaqes për çdo objekt të ndërtuar mbi 2000m2, me ndryshimet e ligjit ata duhet të heqin dorë vetëm nga 3% e sipërfaqes ndërtimore mbi 2000m2.

Shembull: Nëse më parë një objekt prej 2,500 m2 duhet t’i jepte fondit të strehimit 75 m2 ndërtim, ndryshimi i ligjit e detyron të japë sipërfaqe vetëm për 500 metrat mbi 2000m2, që përkthehet në vetëm 15 metra katrorë.

/Citizens

Gati 20 euro pagesa rrugësh nga Kukësi nga Dhërmi/ A po bëhet Jugu mollë e ndaluar për kosovarët dhe Veriun e Shqipërisë?

Një qytetar i Kukësit që do të udhëtojë me automjetin e tij drejt rivierës së Shqipërisë shumë shpejt do të përballet me 6 trarë pagesash në rrugë. Kapitali publikon koston totale se sa do të kushtojë udhëtimi me një automjet të thjeshtë nga Kukësi deri në Dhërmi sipas tarifave të tenderuara për rrugët koncesionare.

Pagesa e parë është ajo në tunelin e Thirrës. Kalimi nga pika kufitare e Morinës deri në Milot kushton 5 euro për automjetin e thjeshtë. Më pas, vijnë dy ndalesa të tjera. Ato janë në segmentet Milot-Thumanë dhe Thumanë Kashar. Pagesa e kalimit në këto rrugë do të jetë respektivisht 0.6 dhe 2.53 euro me TVSH.

Kjo e çon totalin e pagesave në rrugë nga Kukësi deri në Kashar në rreth 8.1 euro vetëm në një drejtim. Më pas qytetari ka dy alternativa. Ose të vazhdojë nga Durrësi në rrugët dytësore deri në Vlorë ose të zgjedhë Korridorin Blu në dy segmentet e tjera.

Ato janë Kashar-Lekaj dhe Lekaj Fier. Këto dy segmente nuk kanë filluar të ndërtohen, por tenderi i tyre është zhvilluar duke përcaktuar fituesit, por edhe tarifat e kalimit.

Sipas rezultateve të tenderit, tarifa e kalimit në segmentin e parë, ajo nga Kashari në Lekaj do të kushtojë 3.8 euro me TVSH. Ndërsa për segmentin e dytë, atë nga Lekaj deri në Fier tarifa e kalimit do të jetë 2.2 euro të tjera me tvsh.

Pra në total kostoja e pagesave në rrugë nga Kukësi deri në Fier do të jetë 14.1 euro vetëm në një drejtim për një automjet të thjeshtë. Pas këtyre segmenteve ka dhe një ndalesë të fundit pagesë. Ajo është pagesa në tunelin e Llogarasë, e cila sipas ministres së Infrastrukturës do të kushtojë 5 euro dhe nis vitin tjetër.

Këtu mbetet për t’u sqaruar nëse shifra 5 euro është me apo pa TVSH. Nëse është pa tvsh, atëherë pagesa për qytetarin shkon në 6 euro. Por edhe nëse shifra 5 euro është me TVSH, pagesat totale për një automjet që udhëton nga Kukësi deri në Palasë do të jetë 19.1 euro vetëm në një drejtim. Nëse llogaritet dhe kthimi, atëherë kostoja vajtje ardhje e një udhëtimi nga Kukësi në Palasë shkon 38.2 euro.

Kjo nuk është një kosto e vogël. Veçanërisht tani, që linjat ajrore loë cost ofrojnë bileta edhe 20 euro për destinacione të ndryshme në Europë. Qeveria shqiptare nuk ka paraqitur asnjë studim se cili do të jetë impakti në turizëm i pagesave të shtrenjta në autostradat e Shqipërisë. Dhe duke marrë parasysh shqetësimin e drejtë se rrugët aletrnative dytësore do të jenë të vështira për t’u kaluar, pyetja që shtrohet është vetëm një.

A po bëhet Jugu, molla e ndaluar për shqiptarët e Kosovës dhe atë të Veriut./Kapitali.al

Kuvendi i Kosovës në seancë të jashtëzakonshme/ Miratohet deklarata që përkujton dhe nderon viktimat e gjenocidit në Srebrenicë

Kuvendi i Kosovës, në një seancë të jashtëzakonshme të thirrur për 29-vjetorin e gjenocidit në Srebrenicë, miratoi një deklaratë që përkujton dhe nderon viktimat e gjenocidit.

Në Srebrenicë dhe zonat përreth, forcat serbe të Bosnjës vranë më shumë se 8.300 boshnjakë në korrik të vitit 1995.

Nënkryetari i Kuvendit, Bahrim Shabani, i cili i përket komunitetit boshnjak, lexoi deklaratën që tha se kundërshton mosndëshkimin e kryesve të gjenocidit, krimeve të luftës, krimeve kundër njerëzimit dhe shkeljeve të tjera të të drejtës humanitare ndërkombëtare.

Deklarata thotë se Kosova mbështet kërkimin e paqes së qëndrueshme, drejtësinë dhe pajtimin. Aty po ashtu vlerësohet miratimi i një rezolute nga Asambleja e Përgjithshme e Kombeve të Bashkuara që shpall 11 korrikun, Ditë Ndërkombëtare për Përkujtimin e Gjenocidit.

Shabani tha se Kosova solidarizohet me të mbijetuarit e gjenocidit në Srebrebrenicë, duke theksuar se kujtimi i “Srebrenicës të shërbejë si kujtesë e mprehtë e përgjegjësisë kolektive për të parandaluar tragjedi të tilla në të ardhmen”.

Zëvendëskryeministrja e Kosovës nga komuniteti boshnjak, Emilija Rexhepi, duke folur për gjenocidin në Srebrenicë, theksoi se “është detyra jonë që gjithmonë të kundërshtojmë urrejtjen dhe diskriminimin, të flasim dhe të ngremë zërin kundër një padrejtësie të tillë”.

Një ditë më herët, Qeveria e Kosovës mori vendim që të shpallë 11 korrikun Ditë Përkujtimore të Gjenocidit në Srebrenicë. Ndërkaq, më 2021 Kuvendi i Kosovës kishte miratuar një rezolutë për dënimin e gjenocidit në Srebrenicë në Bosnje e Hercegovinë.

Në Qendrën Përkujtimore Potoçari në Srebrenicë në 29-vjetorin e gjenocidit do të varrosen mbetjet mortore të 14 viktimave të gjenocidit. Viktima më e re që do të varroset ishte 17 vjeç, ndërkaq më e vjetra 68.

Më 2007, Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë në Hagë lëshoi një vendim që thotë se Ushtria e Republikës Sërpska kreu gjenocid në Srebrenicë në korrik të vitit 1995. Atëbotë, Srebrenica ishte zonë e mbrojtur e OKB-së.

Gjykata e njëjtë gjeti Serbinë fajtore për mosparandalimin e gjenocidit. Gjykata po ashtu tha se Serbia ka shkelur obligimin për të ndëshkuar kryesit e gjenocidit.

Para këtij vendimi, disa gjykata kanë dënuar më shumë se 50 persona me mbi 700 vjet burgim për gjenocid dhe krime lufte në Srebrenicë.

Në mesin e tyre janë edhe ish-presidenti i Republikës Sërpska, Radovan Karaxhiq, dhe komandanti i përgjithshëm i ushtrisë së atëhershme serbe, Ratko Mlladiq. Të dy janë dënuar me burgim të përjetshëm./REL

“Korrupsioni, pengesa kryesore për integrimin e Shqipërisë në BE”- Gonzato: Reforma në Drejtësi po funksionon! SPAK duhet lënë të bëjë punën e vet

Ambasadori i Bashkimi Evropian në vendin tonë, Silvio Gonzato në një takim që ka pasur në qytetin e Shkodrës në kuadër të programit “BE për bashkitë”, ka folur edhe për Reformën në Drejtësi dhe SPAK në veçanti.

 

Ai tha se Reforma në Drejtësi është duke funksionuar dhe se Prokuroria e Posaçme duhet lënë të bëjë punën e vet.

Gonzato theksoi se është pikërisht korrupsioni pengesa kryesore e Shqipërisë në rrugën drejt BE-së.

“Ne nuk flasim për hetime që po zhvillohen, por mund të them se ajo që po ndodh është ajo që ne kemi pritur. Dhe natyrisht se Reforma në Drejtësi e vitit 2016 është duke funksionuar. Ne duhet të lejojmë SPAK të bëjë punën e vet, të krijojmë hapësirën qe ta bëjnë këtë. Në të njëjtën kohë mund të them se ndoshta ajo reforme siguron se sistemi gjyqësor është i pavarur, i pavarur nga ndikimi politik.

Dhe problemi që të gjithë e dimë që është pengesa kryesore e Shqipërisë në rrugën drejt BE është korrupsioni.

Mendoj se është sinjal i mirë, unë besoj dhe shpresoj se SPAK do bëjë punën e tij. Por ne nuk duam të shikojmë aspektin ndëshkues, por edhe strukturën, atë mjedis që krijon këtë mundësi për korrupsion të adresohet”, u shpreh ai.

Shoqëria e fragmentuar dhe “vallja e jetës” individuale

NGA JOSEP BORRELL 

Në korrik 1995 u shkrua një nga kapitujt më të errët në historinë moderne evropiane. Mbi 8300 djem dhe burra u vranë sistematikisht dhe u varrosën në varre masive në kodrat që rrethojnë qytetin e Srebrenicës. Sot, 29 vjet më vonë, 14 nga ato viktima, të cilat janë identifikuar vetëm së fundmi, do të prehen në memorialin dhe varrezat e Srebrenicë- Potoçarit.

Për familjet dhe të dashurit e tyre, po mbaron më në fund një periudhë e gjatë dhe e dhimbshme pasigurie. Srebrenica mbetet një plagë e thellë në historinë e Evropës. Paaftësia për ta parandaluar këtë gjenocid është një barrë që vazhdojmë ta mbajmë. Si Gjykata Penale Ndërkombëtare për ish-Jugosllavinë ashtu edhe Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë e kanë përcaktuar pa mëdyshje këtë mizori si gjenocid. Jemi zotuar të mos harrojmë kurrë – as viktimat, as dhimbjen e vazhdueshme të familjeve dhe të dashurve të tyre.

Kujtesa e tyre na detyron të punojmë çdo ditë për të siguruar që historia të mos përsëritet në një botë ku paqja ndihet gjithnjë e më e brishtë. Duke caktuar 11 korrikun si “Ditën Ndërkombëtare të Reflektimit dhe Përkujtimit të Gjenocidit të vitit 1995 në Srebrenicë”, Asambleja e Përgjithshme e Kombeve të Bashkuara e ka ngritur rëndësinë e kësaj tragjedie përtej Evropës. Megjithatë, një tendencë shqetësuese për mohim vazhdon në Bosnje dhe Hercegovinë, si dhe në të gjithë rajonin. Çdo mohim i këtij gjenocidi është një fyerje e thellë për drejtësinë dhe një pengesë për pajtimin. BE-ja ka një qëndrim të qartë: nuk mund të ketë vend për mohimin e gjenocidit, revizionizmin historik apo glorifikimin e kriminelëve të luftës në shoqëritë që vlerësojnë të vërtetën dhe drejtësinë. Pajtimi është përgjegjësi e të gjithëve.

Ai nuk është një qëllim abstrakt: duhet të jetë një praktikë e përditshme që përshkon politikën, arsimin dhe të gjitha anët e jetës së përditshme. Është veçanërisht roli i liderëve politikë në rajon që të refuzojnë retorikën përçarëse dhe të promovojnë në mënyrë aktive pajtimin. Kjo kërkon pranimin e fakteve historike, nderimin e viktimave dhe nxitjen e një kulture paqeje dhe bashkëpunimi. Në mars, krerët e vendeve anëtare të BE-së vendosën të hapin negociatat e anëtarësimit në BE me Bosnje dhe Hercegovinën. Fillimi i këtij udhëtimi drejt anëtarësimit në BE sjell shpresë të përtërirë për stabilitet politik, rritje ekonomike dhe një të ardhme më të mirë për qytetarët e BH-së.

Ai nënvizon angazhimin e BE-së për ta mbështetur Bosnjën dhe Hercegovinën për krijimin e një shteti dhe shoqërie demokratike funksionale ku mbizotërojnë pluralizmi, drejtësia dhe dinjiteti njerëzor. Ne treguam se është e mundur: vetë BE-ja u konceptua për të sjellë paqen dhe pajtimin në një kontinent evropian të ndarë prej kohësh nga luftëra të përgjakshme vëllavrasëse. Kjo nuk do të kishte qenë e mundur pa pranimin e fakteve të vërtetuara historike dhe një angazhim për të ndërtuar institucione të afta për të siguruar një paqe të qëndrueshme. Gjenocidi i Srebrenicës është një kujtesë e ashpër e asaj çka mund të ndodhë kur urrejtja nxitet dhe promovohet nga elitat politike. Është detyra jonë e përbashkët të sigurojmë që ky kujtim të shërbejë si një kujtesë e fuqishme e pasojave të një urrejtjeje dhe intolerance të tillë. Është detyra jonë e përbashkët të sigurohemi që këto mizori të mos ndodhin më kurrë. Bashkimi Evropian qëndron përkrah Bosnje-Hercegovinës në këtë përpjekje.

Siguria e gazetarëve në fokus, Kryeprokurori Olsian Çela takon Kreun e Zyrës së KiE në Tiranë

Prokurori i Përgjithshëm Olsian Çela dhe Kreu i Zyrës së Këshillit të Evropës në Tiranë, Giulia Re, u takuan sot për të diskutuar mbi çështje që lidhen me sigurinë e gazetarëve, duke u fokusuar në forcimin e kapaciteteve institucionale në hetimin e këtyre çështjeve.

Gjatë takimit Prokurori i Përgjithshëm theksoi rritjen e angazhimit institucional të prokurorisë në këtë drejtim, duke e konsideruar si një nga prioritetet në punën e prokurorisë.

Nga ana e Kreut të zyrës së Këshillit të Europës, u shpreh vullneti për të vazhduar mbështetjen e prokurorisë në drejtim të trajnimit të mëtejshëm të prokurorëve dhe oficerëve të policisë gjyqësore, sa i përket lirisë së shprehjes dhe sigurisë së gazetarëve, aktivitete që organizohen në kuadër të projektit të përbashkët mes Bashkimit Evropian dhe Këshillit të Evropës ‘Mbrojtja e lirisë së shprehjes dhe medias në Shqipëri’.

Në takim u ra dakord për nevojën e thellimit të koordinimit dhe bashkëpunimit mes palëve në të ardhmen.

1...906907908...8 265Faqja 907 nga 8 265

Kryesore

Continue to the category
Më shumë
© 2024 Rilindja Demokratike Euroatlantike