“T’i japim fund komplotit ndaj ish-të përndjekurve”, Basha: Programi i PD parashikon fondin e kujtesës që do të ruaj vendet dhe dëshmitë e vuajtjeve të komunizmit që shoqëria të largohet nga kulti i idividit

Duke folur për padrejtësitë që u janë bërë ish-të përndjekurve politikë, kreu i Demokratëve Euroatlantikë, Luzim Basha, është shprehur se një investim kryesor është që t’i japim fund komplotit të heshtur të bashkëpunëtorëve në të dyja krahët që duan ta mbajnë këtë histori të fshehur nga sytë e publikut.

Në podcastin e radhës Basha tha se numri i njerëzve që kanë vuajtur në diktaturë është dhjetëra herë më i madh se sa numri i atyre që e kanë shkaktuar këtë vuajtje. Për këtë ai shprehu zotimin se në program e prezantuar në 1 qershor është edhe një inciativë që quhet fondi i kujtesës që parashikon në radhë të parë ruajtjen e gjithçkaje që përbën kujtesën historike në vend të rrënimit të tyre.

Basha sqaroi se ruajtja e të gjithë vendeve me këtë ngarkesë të jashtëzakonshme historike dhe psikologjike për terrorin komunist dhe regjistrimi i dëshmive të të mbijetuarve të terrorit komunist, do jenë dëshmi që shoqëria të lragohet nga idhujtaria apo kulti i individit.

Pjesë nga fjala e Bashës:

Çfarë duhet bërë, duhet bërë e kundërta. Numri i njerëzve që kanë vuajtur në diktaturë është dhjetëra herë më i madh se sa numri i atyre që e kanë shkaktuar këtë vuajtje. Nuk është e vërtetë bashkëfajtorë dhe bashkëvuajtës. Numri i atyre që e kanë shkaktuar këtë, është dhjetëra herë më i vogël se numri i atyre që e kanë përjatuar këtë terror, këtë vuajtje. Vrasjet, pushkatimet pa gjyq, me gjyq, burgosjet, internimet, torturat, traumat që janë shkaktuar familjeve. Atëherë investimi i parë dhe kryesor është që t’i japim fund këtij komploti të heshtur, bashkëpunëtorësh në të dyja krahët për ta mbajtur këtë histori të fshehur nga sytë e publikut dhe për ta zhdukur nga kujtesa e shqiptarëe, nga kujtesa e shoqërisë. Si bëhet kjo? Sa kohë dëshmitarët i kemi akom mes nesh, duke regjistruar këto dëshmi, sic po bëjnë disa gazetarë, studiues, studiuese me sakrifica të jashtëzakonshme. Por duhet të jetë një përpjekje e organizuar, e financuar, e mbështetur nga qeveria shqiptare. Nuk mund të jetë diçka vullnetare, sporadike apo me projekte periodike nga institucionet e huaja të cilëve u shprehim mirënjohjen por është e pamjaftueshme. Të ketë një fond të veçantë, të jetë fondi i kujtesës. Ky është një nga angazhimet tona kryesore të programit tonë të shpallur në 1 qershor. Fondi i kujtesës parashikon në radhë të parë ruajtjen e gjithçkaje që përbë kujtesën historike në vend të rrënimit të tyre. Ne ishim në Spaç dhe e pamë se si po degradonte situata, sikundër jemi informuar që duan të krijojnë një Spaç avadizmi shumë larg në autostradë për arsye turistike dhe t’i heqin nga vendi, nga tempulli i vuajtjeve ku është kampi dhe burgu i Spaçit. Pra e para është konservimi, ruajtja e të gjithë vendeve me këtë ngarkesë të jashtëzakonshme historike dhe psikologjike për terrorin komunist. Dhe për këtë nuk ka nevojë të shpikim gjë, shohim përvojën më të mirë që është përvoja e Gjermanisë për çështjen e denazifikimit, kampet e përqendrimit dhe vendet me tortura çnjerëzore. Dhe bashkë me këtë sigurisht ku është e mundur akoma regjistrimi i dëshmive të të mbijetuarve të terrorit komunist, siç kemi zotin Shefqet këtu apo gjetja, rigjetja, rilokimi i dëshmive të atyre që nuk jetojnë më por që e kanë dhënë një pjesë e tyre të dëshmisë. E dyta ka të bëjë me natyrën aktive e këtij fondi të kujtesës. Ky nuk është thjesht një fond muzeal. Është diçka për t’iu përcjellur brez pas brezi shqiptarëve në mënyrë që kjo të mos përsëritet më kurrë. Sepse fatura që po e paguajmë dhe do e paguajmë, po fillojmë ta paguajmë e kësaj harrese të investuar bashkërisht nga të dyja krahët e politikës që kanë diçka për të fshehur nga jeta e tyre para 1990-ës, fatura është që fenomenet që çuan në ndërtimin e diktaturës më të egër, po rikthehet. Sepse kur diktatura, ti ia përcjell brezave përmes propagandës komuniste siç janë filmat e kinostudios “Shqipëria e re” pa asnjë sqarim që mitizojnë diktaturën, kur t’i fsheh pjesën e dhimbshme. Atëherë pasojat e kësaj amnizie kolektive duken tek rikthimi i fenomeneve sic është idhujtaria, siç është kulti i individit që sot është më i pranishëm se kurrë në 34 vite. Qoftë tek Edi Rama, qoftë tek Sali Berisha, qoftë tek të tjerë njerëz të ciët pretendojnë t’i rikthejnë shqiptarëve një metodë, një metodologji të politikës përmes imponimit individual siç ishte metoda e Enver Hoshës. Zëvendësoi Zotin me veten e tij, hajde me mua se e di unë se si bëhet. Zëvendësoi debatin e ideve politike me kultin e individit.

Në podcastin me radhës me Ermalin dhe Marsidin, Basha është shprehur se në Shqipëri ka një investim 34-vjeçar që terrori i ushtruar ndaj ish të përndjekurve politik të harrohet. Sipas kreut të Demokratëve Euroatlantikë, këtë e bëjnë ish-oficerët dhe ish-bashkëpunëtorët e sigurimit të shtetit të cilët duan që historitë të harrohen për shkak të implikimit të tyre në to.
Basha gjithashtu shprehet se vijojmë të përballemi me njerëz të trajnuar nga KGB që duan të mbajnë nën sundim përmes terrorit një popull të tërë.

Pjesë nga fjala e Bashës:

Fjala e parë që më vjen në mendje është amnizi, harresë. Këtu ka një investim 34 vjeçar që kjo të harrohet. Dhe investimin, po e përdor terminologjinë e Marcelit, e bëjnë oficerët, ish oficerët dhe ish bashkëpunëtorët e sigurimit të shtetit. Ata duan që kjo histori të harrohet. Të harrohet për shkak të përfshirjes së tyre në këtë histori. Të harrohet për shkak të krimeve të përbindshme që kanë kryer mbi bashkëqytetarët e tyre. Dhe ky nuk është një investim individësh, ky është një investim politik me gjithë përmasat e veta, duke përfshirë dhe përmasën mediatike, kulturore, arsimore, të harrohet kjo pjesë e tmerrshme e historisë së tmerrshme të popullit të Shqipërisë nën diktaturën komuniste. Pra ne përballemi me një aparat të ndërtuar nga diktatura me procedura standarte operative sovjektike të KGB-së, njerëz të trajnuar për të mbajtur nën sundim përmes terrorit një popull të tërë. Njerëz të trajnuar për të mbajtur nën sundim popullin përmes frikës dhe terrorit psikologjik, të cilët vazhdojnë të investojnë politikisht për harresën. Dhe këtë ne e shohim kudo, por ka disa maja të këtij investimi që nuk i shpëtojnë vëmendjes së askujt, sado pak interes të ketë për këtë çështje. Është vendi i vetëm që nuk ka një qendër kombëtare të kujtesës. Ajo që i bashkon këta është investimi në harresë, për ta zhytur gjithë këtë në një amnezi të përhershme. Në mënyrë që kur të vdesin brezat që kanë përjetuar dhe këtë pjesë të historisë tonë. Pse e bëjnë, sepse kanë interesin e tyre.

Kreu i PD-Demokratët Euroatlantikë, Lulzim Basha, në podcastin e radhës me Ermalin dhe Marsidin si dhe me praninë e ish të përndjekurve politik, ka folur për tradhëtinë që i është bërë kësaj kategorie e cila sipas tij, nuk është rastësi por vazhdim i Katovicës.

Basha tha se bashkëpunimi i fshehtë i pasardhësve të ish PPSH dhe një pjesë të drejtuesve të PD ka qenë në kurriz të të ish të përndjekurve politik të cilët vazhduan të mbeten pengje të përndjekjeve.

Për këtë Basha tha se në programin e Demokratëve Euroatlantikë, zotimi i parë është përmbyllja totale e dëmshpërblimit ekonomik-financiar për të përndjekurit politikë dhe pasardhësit e tyre.

Pjesë nga fjala e Bashës:

Kjo është një temë që sa herë që trajtohet, ne prap jemi në borxh me të përndjekurit, me familjet e tyre, me shoqërinë dhe me historinë. Siç e tha me të drejtë edhe Ermali, edhe pjesëmarrësit duhet në radhë të parë t’i drejtohemi përfaqësuesve të ndëruar që kemi këtu në këtë tryezë, të vetëdijshëm që mund të ishin shumë më shumë, por për arsye dhe të administrimit të kohës, për diçka që nuk ka të bëjë vetëm me atë që ka ndodhur deri tani, por me atë që do të ndodh nesër. Domethënë që kjo është ajo që na bashkon sot në këtë bashkëbisedim, në këtë Podcast, çfarë do të bëjmë nesër për të përndjekurit politik. Çfarë do të bëjmë për të përndjekurit politikë ne që kemi borxh kaq të madh e të pashlyer. Dhe Partia Demokratike janë Dermokratët Euroatlantikë. Të pashlyer dhe të akumuluar edhe për shkak të tradhëtisë kronologjike ndaj interesave të të përndjekurve politikë.

Tradhëti kronike që nuk është rastësi, por është vazhdim i Katovicës. I bashkëpunimit të fshehtë midis pasardhëses direkte të Partisë së Punës së Shqipërisë, partisë së diktaturës, Partisë Socialiste të Shqipërisë, e kam fjalën për krerët politikë të kësaj partie dhe një pjese të rëndësishme të drejtuesve të Partisë Demokratike ndër vite që sa herë vinin fushatat lundronin me flamurin e të përndjekurve politikë dhe sa herë qeverisnin, qeverisnin me komplekset e mëkateve dhe të fajeve të bashkëndara me Pëartinë Socialiste. Se me të vërtetë ka bashkëfajtorë, por këta bashkëfajtorë nuk janë të gjithë qytetarët shqiptarë, në veçanti nuk janë të përndjekurit dhe familjarët e tyre. Bashkëfajtorët rekrutuesit dhe të rekrutuarit e Sigurimit të Shtetit që kanë kontribuar në fazën e parë të diktaturës për t’i përndjekur ata qindra mijëra shqiptarë dhe kanë vazhduar të mbeten peng i kësaj përndjekje, në veçanti bashkëpunëtorët dhe ta reflektojnë atë në vendime dhe mos vendime politike që i takonin Partisë Demokratike, se çfarë do kërkonin tek Partia Socialiste e Shqipërisë?!

Ndaj dhe në programin tonë, zotimi i parë është përmbyllja totale e dëmshpërblimit ekonomik-financiar për të përndjekurit politikë dhe pasardhësit e tyre. Por kjo vetëm pas një rishikimi që do të zhbëjë padrejtësitë e fundit që u hodhën në kurrizin e të përndjekurve, ku për një të përndjekur politik, për një kategori të përndjekurish politikë, dëmshpërblimi ishte më i ulët sesa dëmshpërblimi që morën anëtarët e byrosë politike për dënimin që morën në burg për periudhën 92-96. Por këtu unë dua të ndalem, sepse siç e thatë me të drejtë fjala në fillim duhet t’u takojë këtyre përfaqësuesve të ndëruar.

Kreu i PD-Demokratët Euroatlantikë, Lulzim Basha, ka përkujtuar 75-vjetorin Masakrën e Qafës së Valmirit.

Basha shkruan se veglat e verbra të Sigurimit Komunist ekzekutuan 4 mirditorë dhe pushkatuan 10 të tjerë më 17 gusht 1949, si një akt hakmarrjeje pas vrasjes së Bardhok Bibës.

“Asnjëri prej të dënuarve nuk kishte lidhje me këtë ngjarje, por ata u zgjodhën si pjesë e një strategjie terrori ndaj një krahine që kurrë nuk i ishte nënshtruar diktaturës” – shkruan Basha më tej.

Ai më tej thotë se Masakra e Qafës së Valmirit ka dëshmuar për 75 vjet për këtë aparteid, një njollë e shtetit shqiptar dhe se është angazhimi i demokratëve euroatlantikë ta shlyejmë këtë njollë turpi për politikën shqiptare.

Postimi i plotë i Bashës:

75 vjet më parë, diktatura komuniste ndërmori një fushatë të pamëshirshme për të thyer rezistencën e Mirditës. Në një akt të tmerrshëm terrori publik, 14 nga bijtë më të shquar të kësaj krahine u varën dhe u pushkatuan në Masakrën e Qafës së Valmirit.

Në përputhje me urdhrat e vetë diktatorit gjakatar, veglat e verbra të Sigurimit Komunist ekzekutuan 4 mirditorë dhe pushkatuan 10 të tjerë më 17 gusht 1949, si një akt hakmarrjeje pas vrasjes së Bardhok Bibës. Asnjëri prej të dënuarve nuk kishte lidhje me këtë ngjarje, por ata u zgjodhën si pjesë e një strategjie terrori ndaj një krahine që kurrë nuk i ishte nënshtruar diktaturës.

Masakra u krye në prani të mijëra banorëve të detyruar të shikonin këtë krim makabër. Në raportimet e Sigurimit të Shtetit, theksohet se bashkë me të varurit dhe të pushkatuarit, një valë e gjatë arrestimesh dhe internimesh u vu në zbatim.

Jehona e masakrës përshkoi mbarë vendin. Me një sjellje të qartë racizmi krahinor dhe fetar, hierarkët komunistë deklaruan se “të gjithë ata që kanë qenë kundërshtarë të politikës sonë, i konsideronim armiq dhe përpiqeshim t’i zhduknim nga faqja e dheut, edhe pse asnjëri s’meritonin të vriteshin”.

Masakra e Qafës së Valmirit mbetet një nga aktet më terroriste që diktatura komuniste ka kryer ndaj Mirditës. Ajo krahinë u përball me një sulm të egër, që synonte gjunjëzimin dhe thyerjen e krenarisë së saj, që buronte nga një histori e lavdishme.

Mirdita, kjo trevë vitale, katolike dhe antikomuniste, nuk i nënshtrohej lehtë diktaturës. Për këtë arsye, zona ka përqindjen më të lartë të të vrarëve, të burgosurve dhe të internuarve nga regjimi komunist. I gjithë vendi, por edhe vetë demokracia shqiptare, i ka borxh Mirditës për çmimin e lartë të sakrificës që ajo pagoi për të mbajtur gjallë idealin e lirisë dhe dinjitetit njerëzor për 50 vjet.

Në këtë zonë duhet të ishin zbatuar për 30 vjet rresht politika të diskriminimit pozitiv, jo vetëm për të rehabilituar të persekutuarit nga diktatura, por edhe për të nxitur investime që do të rrisnin numrin e të arsimuarve dhe të bizneseve të reja, duke ndihmuar fshatrat të rimëkëmben dhe të rigjallërojnë traditat e tyre të shkëlqyera. Fatkeqësisht, këto politika kanë munguar.

Masakra e Qafës së Valmirit ka dëshmuar për 75 vjet për këtë aparteid, një njollë e shtetit shqiptar. Për ushtrimin e këtij aparteidi jo nuk ka patur asnjë ndjesë; përkundrazi, zyrtarë të diskredituar dhe përfaqësues të krimit dhe korrupsionit janë sponsorizuar nga pasardhësit e diktaturës.

Është angazhimi i demokratëve euroatlantikë ta shlyejmë këtë njollë turpi për politikën shqiptare duke i dhënë fund hipokrizisë dhe abuzimit me të përndjekurit politikë dhe pasardhësit e tyre.

Lavdi përjetë martirëve të Mirditës!