Nga Erl KODRA

Shqipëria përballë Edi Ramës

–Vetëm Partia Demokratike e Shqipërisë mundet të jetë shpëtimi ynë–

Kur Partia Demokratike humbi zgjedhjet e vitit 2013 dhe Sali Berisha dha dorëheqjen, shumë prej figurave të saj natyrshëm projektuan ambiciet për karrierat e tyre politike. Dhe nuk ishte një garë dosido, por ishte hapur vendi për të zëvëndësuar Sali Berishën, njeriun që themeloi Partinë Demokratike dhe fitoi mbi Partinë e Punës, duke thyer kështu hegjemoninë e terrorit komunist në Shqipëri.

Partia Demokratike i ka dhënë shumë vendit 30 vitet e fundit. Shembja e pushtetit të partisë-shtet, me një ndër policitë sekrete më të frikshme të planetit nuk ishte e lehtë. Historia do të shkruhet, dhe me siguri do të dalin në dritë ngjarje të jashtëzakonshme, që kanë shenjuar fort luftën e paprinciptë që është bërë kundër Partisë Demokratike dhe interesave të vendit. Reformat e mëdha politike dhe ekonomike kanë vulën e Partisë Demokratike, që pavarësisht disa gabimeve serioze, këto reforma kanë qenë në themel të orientimit euroatlantik të vendit. Në këtë kuptim, askush nuk mund të mohojë vlerat perëndimore të Partisë Demokratike.

Ardhja e një lideri të ri në krye të një partie politike gjithmonë përkon me ridimensionimin e saj, me një proces të thellë reflektimi, me kohezionin për të mbajtur gjallë frymën e themelimit, por edhe për të “larë mëkatet” e së kaluarës. Askush nuk është i pagabueshëm, për më tepër në rrethanat e Shqipërisë së viteve të vështira të tranzicionit. Shqiptarët janë një popull i vogël, që për 45 vjet u sunduan me dhunë dhe gjak nga një parti terroriste. Në këto rrethana, sigurisht që punët nuk do të ishin të thjeshta.

Lulzim Basha mori përsipër barrën e rëndë të liderit të një partie që kishte bërë epokë në Shqipëri. Një punë tejet e vështirë, duke patur në vëmendje të gjitha rrethanat që po kalonte vendi, por mbi të gjitha, fitoren e padiskutueshme të Rilindjes së Edi Ramës.

Pas largimit të Fatos Nanos në vitin 2005 si Kryetar i PS-së, Partia Socialiste filloi një fazë transformimi të thellë, që për fat të keq rezultoi në një operacion të rrezikshëm mafioz, ku politika “socialiste” u përzie me Mafian e Drogës dhe Ndërtimit. Të gjithë shqiptarët e dinë dhe kanë prova të pakundërshtyeshme se Edi Rama, Kryetar i Bashkisë Tiranë, dhe Edi Rama Kryetar i Partisë Socialiste krijoi një grupim të rrezikshëm financiaro-politik, grup që menaxhonte sektorin e ndërtimit dhe sektorin e narkotikëve, si dhe të tjera aktivitete të paligjshme. Fitorja e Rilindjes në zgjedhjet e vitit 2013 erdhi edhe për shkak të presionit financiar që realizoi ky grup mafioz i drejtuar me dorë të hekurt nga Edi Rama. Propaganda e shfrenuar nëpërmjet shumicës mediatike të vendit dha rezultate; dhe Edi Rama zyrtarisht u shpallë Kryeministri i shtetit 100 vjeçarë të shqiptarëve.

Në rrethana të caktuara, njerëzit janë të prirur të harrojnë të vertetat e mëdha, sidomos kur propaganda përsëritet dhe u serviret atyre në forma të ndryshme. Në të vertetë, propaganda kundër Partisë Demokratike nuk kishte rreshtur asnjëherë, sepse ish-terroristët e Partisë së Punës nuk do t’ia falnin kurrë rrëzimin e regjimit të tyre. Për më tepër, tani që pinjolli Edi Rama, një artist liberal i artikuluar, ia kishte dalë të rilindë pushtetin e tyre, duke grumbulluar para dhe pasuri të madhe, me synimin e qartë për t’a bërë akoma më të madhe.

Historia shtatë vjeçare e pushtetit të Edi Ramës është e mbushur fund e krye me krime kundër shtetit, kundër pronës dhe kundër interesave të shumicës absolute të qytetarëve shqiptarë. Për çdo ngjarje politike dhe ekonomike të prodhuar nga Edi Rama, mund të gjenden lehtësisht disa vepra penale. Aktiviteti i tij politik është i përzier me krim dhe korrupsion, me konspiracion dhe aktivitet të hapur antikombëtar. Dëmet e pariparueshme që ka pësuar vendi zor se mund të rikuperohen edhe për një dekadë. Në këto rrethana çështja është se si mund të ndalet regjimi i Rilindjes, pa shkaktuar dëme të tjera, të krahasueshme vetëm me dëmet që pësoi vendi përgjatë regjimit komunist.

Opozita e Partisë Demokratike nuk ishte një opozicion i zakonshëm, ku mund të konkurosh me programe, frymë dhe ide. Ajo u gjend e mbërthyer brenda një Parlamenti kriminal, ku kapot e krimit lokal kishin marrë fuqi politike. Të gjithëve u kujtohet Parlamenti i 2013-tës ku ligjin e bënin vrasës dhe trafikantë qeniesh njerëzore, mafiozë brutalë që kishin vrarë dhe vrisnin pa pikë mëshire. Ata ishin “figurat politike” të Kryeministrit artist, me të cilët Edi do të ndante pasuritë publike dhe financat e shtetit. Mafia e Ndërtimit, Trafikut të Drogës dhe Qenieve Njerëzore kishte marrë pushtet polititik; ku tashmë, nuk do të ishte nevoja për të vënë gjoba “jashtë ligjit” siç mafia vepron rëndomë, sepse gjobat do t’i vilte nëpërmjet taksave të shtetit. E shkrova edhe më sipër, historia do të zbardhet një ditë, dhe krime të tilla nuk mund të parashkruhen.

Në vitin 2013 dikush ishte kujtuar të dokumentonte një listë me emra mafiozësh të përfshirë në politikë, kryesisht nën patronazhin direkt të Edi Ramës. Ajo listë me emra dhe mbiemra u përfshi në një Raport Konfidencial të OSCE, raport i cili “rrodhi” në media në vitin 2015. Partia Demokratike ndërkohë kishte filluar betejën e saj me Mafian parlamentare të Edi Ramës, betejë e cila u kurorzua me sukses të plotë. Partnerët e Ramës në Parlament filluan të binin njëri pas tjetrit, por ndërkohë, Kryeministri kishte filluar operacionin gjigand të kanabizimit të Shqipërisë nën kujdesin personal të Ministrit të Brendshëm Saimir Tahiri.

Lufta është për jetë a vdekje. Ramës i duhet të angazhojë të gjitha burimet e tij njerëzore dhe financiare për t’u përballur me opozitën, për t’a denigruar atë, për t’a delegjitimuar. Operacioni duhet të jetë shumë planësh dhe i egër. Do të blihen me çdo çmim figura afër opozitës, mundësisht figura kryesore të saj. Mediat dhe gazetarët duhet të blihen me çdo kusht, po ashtu edhe shoqëria civile. Lulzim Basha duhet të portretizohet si njeri dembel, që fle shumë, që gënjen edhe për orën, dhe që mundësisht nuk është i aftë për të ngjallur shpresë. Ai duhet tallur keq në aspektin personal, dhe për këtë nevojiten njerëz. Dhe njerëzit joshen me para. Vetëm për para Edi Rama nuk ka problem. Ai investon shumë, ai është investitori më i madh në Shqipëri. Prandaj nuk është e çuditshme pse kaq shumë media, individë dhe portale, përfshirë edhe shoqërinë civile janë kundër Partisë Demokratike; duke kryer sulme të paprincipta kundër saj.

Një informacion i dorës së parë thotë se Edi Rama ka interesa direkte në të gjitha fushat kryesore të ekonomisë shqiptare; duke filluar që nga ndërtimi, portet, aeroportet, mineralet, resortet turistike dhe bankat. I njëjti burim e përcakton atë si kumbarin më të fuqishëm të mafias në botën shqiptare, me një pasuri që përllogaritet në miliarda euro. Për arsye objektive, sepse përllogaritje të tilla janë shumë të vështira që të jenë ekzakte, nuk mund të flitet me shifra të sakta, por me siguri që flitet për miliarda euro.

Një pasuri e tillë vjen vetëm nga një burim: Mafia!

Sigurisht që Partia Demokratike do të gjendej në këtë situatë, jo për faj të saj, jo për paaftësi të saj, por saktësisht se ajo ka luftuar me Mafian e Kryeministrit Edi Rama. Dhe më besoni, nuk ka luftë më të ndyrë se sa lufta me Mafian. Poshtërsisht, Edi Rama nuk kurseu as trupën diplomatike në Shqipëri, duke e blerë atë, duke e shantazhuar me video dhe me afera korruptive, aq sa ambasadorë të rëndësishëm u kthuen në zëdhënës të Kryeministrit, ndërsa zbatonin egërsisht Reformën në Drejtësi, duke e kthyer vendin në një shkretëtirë ligjore, dhe duke i lënë fushë të hapur vullnetit pervers të një njeriu të lig.

Vjedhja e zgjedhjeve të 2015-të, 2017-tës dhe votimet moniste të 30 Qershorit 2019 janë provat e pakundërshtueshme se Edi Rama i ka kapur të gjithë; perderisa akoma nuk u gjend një ambasador i huaj që të dënojë me gjysëm fjale.

Po ashtu, “opozita” parlamentare e Edi Ramës është investimi direkt i tij, investim që me gjasë do t’a përdorë në kohën e duhur. Dhe koha është tani. Shënojeni mirë; unë dyshoj se Reforma Zgjedhore do të votohet në Parlament.

***

Kritika kundër Partisë Demokratike është normale, por sulmet kundër saj duhen dekriptuar. Edi Rama është i pamëshirshëm në përdorimin e qenieve njerëzore; ai i blenë, i shet, i shtypë me këmbë dhe i dhjet në parlament. Ai nuk udhëhiqet nga parime, por nga instinkte. Ai është varianti “demokratik” i Enver Hoxhës që realizonte “zgjedhje të lira” me një Parti, ku gjithmonë fitonte me 99.999 % të votave.

Diçka duhet t’a keni mirë në vëmendje këto kohë; për 1000 arsye kjo luftë është ndër më të ndyrat në Historinë e Shqipërisë. Në fakt është në lojë e ardhmja e vendit për disa dekada me rradhë. Ju që sulmoni opozitën nga naiviteti, ose të nxitur nga propaganda e stërholluar e Edi Ramës, dijeni se po i bëni shërbimin më të mirë një bastardi të neveritur. Përndryshe, vetëm Lufta Civile mund ta rrëzojë këtë përbindësh.

Ndaj mendohuni mirë. Vetëm Partia Demokratike e Shqipërisë mundet të jetë shpëtimi ynë.

Të tjerat janë dokrra hini.

Nga Luçiano BOÇI

REVOLUCIONI SAPO KA FILLUAR

Duke dashur të delegjitimojë fitoren e opozitës ndaj tentativës së tij për të kapur procesin zgjedhor dhe për t’iu shmangur identifikimit biometrik, Rama nxitoi të hedhë stigmën për revolucionin e mbaruar.

Jo zoti RAMAVIRUS gaboheni!

Revolucioni sapo ka filluar!

Gongu i djeshëm i “konsensusit”, ishte paralajmërimi i këmbanave të zemërimit qytetar dhe fillimi i një shndërrimi politik të pakthim.

Ka nisur era e re e shporrjes nga drejtimi i vendit, të bandës më famëkeqe politiko-kriminale, që mbajti peng për shtatë vite integrimin evropian.

E largimit me çdo kusht të atyre që e zhveshën e ropën, e katandisën këtë vend në parajsën e krimit dhe ferrin e jetës normale.

E përzënies me votë të regjimit që varfëroi shqiptarët, i mori liritë, dinjitetin e nderin, i degdisi me përdhunë nga sytë këmbët, i mashtroi, i sundoi e grabiti për hir të karriges së një njeriu dhe interesave babëzitëse të një kaste.

E kthimit të normalitetit, përkundrejt çmendurisë, harbutërisë, dhunës e përdhunimit sistematik nga kllounët me veladon politik.

Mirësevjen revolucion!

Nga Gentian GABA

Dakordësia e arritur mbrëmjen e së premtes nuk është fundi i rrugëtimit drejt zgjedhjeve të lira dhe të ndershme, por është një hap më shumë drejt tyre. Në ‘ditën ndërkombëtare të mjedisit’, ndër të tjera, u vendos se vota e shqiptarëve do të jetë ‘bio’, në gjurmën e identifikimit elektronik, dhe depolitizimi, një term që nuk mund të lidhet lehtë me administratën shqiptare, do të mbetet për ditë më të mira të gjësë sonë publike.

Është një gotë gjysmë plotë për interesin publilk, ngase ajo që u nënshkrua, nuk ka të bëjë vetëm me aspekte teknike të administrimit zgjedhor, por me nisjen e një procesi politik, zbatimi i 15 kushteve, që do t’i japë jetë një rrethi virtuoz nga i cili do të përfitojë e gjithë shoqëria jonë. Sepse çdo kusht përfaqëson një hap, ndoshta të ngadaltë, por të sigurtë drejt normalitetit politik dhe institucional.

I rrezikuari i madh nga ky pushtim i butë është ai që ka kapur në mënyrë arbitrare të gjitha pushtetet në vend. Krejt i vetëdijshëm se implementimi i urdhëresave europiane përbën një demontim të pushtetit të tij, Rama përfitoi nga çdo vjegë, natyrore apo politike, për të vonuar zbatimin e tyre ose për ta bërë opozitën refraktare.

‘Në këtë proces janë dy tema faktikisht. Eshtë tema e vendosur në tryezën e forcave politike nga Bashkimi Europian, që për herë të parë në historinë e vet ndërhyn në një çështje ekskluzive të politikës së brendshme që zgjedhja e një sistemi dhe një kodi zgjedhor që të gjitha vendet e kanë sipas vullnetit të parlamenteve të tyre.’- do të shprehej Rama të enjten në Parlament, i ngashëryer nga fakti që BE po i imponon atij i cili e ka të shkruar në historinë e tij alergjinë ndaj konsensusit, ndjekjen e një udhe të përcaktuar nga opozita shqiptare. Anispe, përpara se të përpiqej ta zbehte këtë shtrëngim në sytë e qytetarëve, do të ishte e udhës që të pyeste ‘gurunë’ e tij zgjedhor, Gjiknurin, i cili është familjar me konceptin hinduist të karmës. Parimit shpirtëror të kauzës dhe efektit ku qëllimi dhe veprimet e një individi (shkaku) ndikojnë në të ardhmen e atij individi (efekti).

Kësisoj karma e keqe e Ramës është pasojë e makutërisë së tij për pushtet, e shkeljeve të njëpasnjëshme, zgjedhore dhe jo, që bota tashmë di, efekti i të cilave u mishërua në detyrimin për të mos hedhur asnjë hap përpara pa opozitën. Andaj erdhi në jetë edhe ‘Këshilli Politik’, si një gjetje sui generis, për të adresuar jashtë një Parlamenti të bërë de facto nul në çështjet zgjedhore. Një tryezë ndërpartiake që dëshmon me vetë ekzistencë e saj, se akuzat e ngritura nga Basha janë publikisht të pranuara, jo vetëm nga ndërkombëtarët, por edhe nga autorët e tyre; të cilët, me shkuarjen te Pallati i Kongreseve u detyruan ta ndiqnin agjendën e opozitës.

Kjo e fundit, e ngarkuar gjithashtu me përgjegjësi nga dora që i zgjatën aleatët, dha në këmbim një ‘Po’ që nuk është vetëm në dobi të saj, por edhe të agjendës europiane të Shqipërisë. Shumëkush mund të kishte kërkuar një betejë të paepur me shëmbësin e zgjedhjeve dhe rendit ligjor, përshkallëzimi i të cilës do ta mbante vendin në një gjendje konstante instabiliteti; por ato janë hesape që bëhen pa pasur parasysh realpolitikën e fuqive të mëdha. Të cilat nuk do të lejonin që vendi të kthehej në një fushëbetejë midis palëve, kur institucionet e drejtësisë janë një ‘ground zero’ edhe për shkak të tyre. Etaloni i këtij ngërci në të cilët vetë të huajt janë pjesë, është cështja Dako. I shpallur ‘non grata’ nga Shtetet e Bashkuara për akte të rënda korrupsioni, veçse i paandrallur nga drejtësia e re shqiptare.

‘Raison de l’état’, dhe arsyeja qytetare, sugjeronte se pas votimit të kushteve në Bundestag, të merreshin vendime të bazuara në realitetin e marrëdhënieve të forcës dhe kontekstit historik. Nëse kriza do t’i shpëtonte këtij realizmi, ajo do të kthehej në një konflikt të pafundmë, që do të shpërblente vetëm mbajtësin dhe përqëndruesin aktual të tij.

Tani hapet një faqe e re për të ardhmen. Oreksi i shoqërisë është më i madh se ai që mund të ofrojë marrëveshja e së premtes. Megjithatë ky është një fillim i mbarë nga i cili do të lindin mundësi të reja, sidomos nëse kemi parasysh se agjenda e parashtruar nga sfiduesit e Ramës, përmban edhe 14 pika të tjera. Dhe e vërteta është se kur ato të jenë përmbushur, fituesit do jenë qytetarët.