Nga Kreshnik ÇOLLAKU

Hera e pare qe jam njohur me Vjosen ka qene ne Washington DC.

Ishte koha kur plazmohej Pavaresia e Kosoves dhe formimi i shtetit te ri. Washingtoni ishte epiqendra strategjike e gjithe asaj perpjekje titanike kombetare por dhe e diplomacise shqiptare e cdo ane te kufirit.

Kosova,pavaresia e saj ishte prioriteti i politikes tone te jashtme.

Washingtoni vizitohej dendur nga aktore politik shqipetar nga te gjitha trojet,sidomos nga Kosova. Personalitet amerikane qe takonin ishin nder me te lartat e me te rendesishmet e diplomacise dhe politikes amerikane.

Faktori shqiptar dhe diplomacia amerikane ishin bere Nje.

Gjithkush qe ka ndjekur zhvillimet e ka marre te mireqene kete bashkerendim strategjik perfekt,si nje dhurate fatlume. Njerezit me te drejte shihnin efektet publike dhe entuziasmoheshin,por pak e dinin se e gjitha kjo kishte ne baze bashkerendimin e perditshem te palodhur te atyre “heronjve te heshtur” qe perpunonin organizonin koordinonin e ndiqnin ne teresi proceset. Nje prej ketyre heronjve te heshtur te cdo levizje takimi deklarate nisme nga Kosova ishte Vjosa Osmani.

Nje diplomate e shkelqyer,nje performance brilante. Perhere modeste perhere larg kamerave fotove,me nje sjellje prej misionareje dhe misioni ishte Kosova.

Njohja jone me tej u shnderrua ne miqesi. Vjosa si mike ishte njeriu plot energji,plot ide. Vjosa ishte mikja e mencur nga mund te merrje mbeshtetje e keshillen por dhe kritiken me perkushtim njerezor te sinqerte.

Prindoni,ishte mik me i hershem se Vjosa,ai ishte nder antaret e afte te stafit te senatorit McCain,patriot i mencur,nje njohes i mire i Kongresit te SHBA, nder ato djem qe e nderojne shqiptarine.

Vjosa me Prindonin me pas krijuan familje. Nje familje e shkelqyer,e Vjosa serish jep me te miren. Edhe pse permes ngarkeses se politikes nje nene e perkushtuar e nje bashkeshorte e denje.

Vjosa u angazhua ne politike e ne politike “beteja” eshte urdheri i dites. Une nuk cuditesha per forcen dinjitetin dhe integritetin se si Vjosa zhvillonte betejat e veta e mbronte ate cka besonte. Politikania mendje kthjellet dhe fjale mprehte nuk ishte surprize per mua.

Sot,LDK e Kosoves simotra historike e PD se Shqiperise,perzgjodhi si kandidate e neser si kryeministre Vjosen.

E perjetova lajmin me kenaqesine e mikut dhe me krenarine e aleatit dhe me admirim per kete perzgjedhje te mencur,ngaqe i bindur se pjekuria politike e LDK per te dhene flamurin e betejes nje politikaneje te re te nje formimi brilant do te jete nje perzgjedhje fituese.

Sfidat qe presin Kosoven jane te medha e jo te lehta.

Por une kam bindjen Vjosa do tia dale.

Nje kryeministre si Vjosa do te beje Kosoven krenare.

Urime dhe Good Luck Vjosa..✌🏻✌🏻

Nga Luçiano BOÇI

Sa më shumë ngushtohet hapësira jetike e Ramës në pushtet, aq më shumë shtohet agresiviteti i tij ndaj medias kritike e gazetarëve kritikë.

I projektuar si regjim kriminal që mbahet në këmbë nga propaganda, kjo ngrehinë e kalbur, ka investuar në këtë sektor miliona euro dhe mijëra interesa.

Ligjet dhe organizmat që mbulojnë mediat, kanë pësuar ndryshime thelbësore, më shumë se çdo fushë tjetër dhe sulme të paprecedenta, sa herë që në horizont i është shfaqur interesi për ta bëre.

Sidomos media online mbetet targeti kryesor në këtë pikë, për shkak të spontainitetit jokontrollues që e karakterizon dhe për arsye se disa prej tyre kanë arritur, me teorinë i pikës së ujit në gurë, ta gërryejnë me sukses themelin kriminal të pushtetit.

Rezultati është i prekshëm nga të gjithë. Liri mediatike e njëjtë me regjimet afrikane. Televizione kombëtare të kapura me tek-tuk ndonjë emision opozitar, sa për sy e faqe dhe televizione neës, me fare pak përjashtime, të presionuar për të bëre vallëzimin dans me pushtetin.

Përtej analizës, gjithçka që prodhohet në këtë parcelë gjigante të jetës e interesit publik, afekton opinionin qytetar në masë të madhe dhe i ngjason hashashit trullosës. Është një lloj kriminaliteti psiko-social i mbrojtur nga shteti që xhiron miliona euro për ata që i kanë themeluar dhe që me paraqitjen mondane, kërkon të zgjasë ditët e një regjimi të diskretituar.

Teknika programore që përdoret është e sofistikuar dhe e ngritur në stadin e një industrie perfide, që në pjesën më të madhe komandohet nga zyra e propagandës në Kryeministri, sikurse nga drejtorë e pronarë ambiciozë interesash.

Por ky stad ende nuk kënaq orekset e Ramës. I njohur për detajin e hakmarrjes, ai është i angazhuar personalisht për të bërë zgjedhje drejtuesish emisionesh, panelesh e temash.
Tingëllon absurde për cilindo, por ai që e njeh mekanizmin që Rama përdor për të kontrolluar deri në psikopati cdo opinion kundërshtar, e kupton më së miri.

Kjo mënyrë sjellje e tij shpjegon sot sulmet banale ndaj emrave me zë dhe ndikues në opinion.

Goditjet ndaj Rakipit ishin paralajmëruar kohë më parë, që kur gazetari i njohur u kërcënua me jetë.

Rasti i Krastës është një vazhdimësi logjike e palogjikës së Ramës, i cili gazetarin e ka të listuar në blacklistën personale, ku gjenden dhe shumë emra të tjerë të njohur e të panjohur.

Rastet e Zhejit e Lubonjës, shpalosin kompleksin e inferioritetit të tij që në pushtet shfaqet si agresivitet dhe sulm personal ndaj njerëzve që mbartin e transmetojnë vlera.

Lista e atyre gazetarëve që kanë pësuar sulme nga Rama është e gjatë. Ndërsa ajo e tyre që e kanë prekur arrogancën e tij qoftë dhe njëherë është ezauruese.

E gjithë kjo panoramë vizaton qartë gjendjen e rënduar të Ramës dhe reaksioni që prodhohet është më i fortë dhe se vetë emisionet rresht që do kishin në shenjestër qeverinë e tij.

Por a e di Rama efektin e veprimeve të tij?

Sigurisht ai ka kalkulimet e tij dhe vazhdimisht provokon me veprime të tilla. Ajo që duket se e josh atë drejt vendimeve të tilla është nga një anë, zhurma që ato bëjnë duke larguar përkohësisht vëmendjen nga pikat e nxehta të politikës siç është kriminalizimi dhe kriza ekonomike.

Por ajo që prevalon më shumë, duket se është mbytja e zërave kundër, e shoqëruar me ndjenjën e një hakmarrje psiko-rrugore që Rama e ka sa të lindur aq dhe të grumbulluar nga kurba problematike personale e ndërtimit të imazhit personal.

Personat në fjalë në shumë raste kanë dëshmuar se me dijenitë e tyre, mund ta shkërmoqin kollaj gjatësinë e Ramës.

Në fjalët e rrëfimet e tyre plot kuptim e stil, Rama zbulohet siç është.

Një banalitet njerëzor që fati, mediat dhe intriga me krimin e çoi në pallatin e pushtetit.
I kapur me dëshpërim Rama në rrëzim e sipër, kërkon të bëjë kurban ata që dikur i dhanë pamjen e zotnisë, njeriut që shkëlqen me mosmirënjohjen e tij.

Ndërkohë që ai vazhdon të mbysë zërat opozitarë, opozitarizmi ndaj tij është shndërruar falë opozitës politike dhe gazetarëve e mediave me personalitet, në një mision qytetar. Mision që është drejt finalizimit, sado që media e blerë e trysnuar e censuruar të detyrohet ta sfumojë atë. Gazetarët në Shqipëri gjithsesi janë më të lirë falë profesionalizmit të tyre e karakterit, se sa mediat.

Nga Bujar NISHANI 

Prej disa vitesh tashmë projekti evropian i shqiptarëve dhe rruga e proçesit të integrimit të Shqipërisë në kulturën dhe modelin perëndimor është minuar në mënyrë sistematike dhe mbi një platformë politike të ideuar dhe zbatuar me fanatizëm.

Shqiptarët mund të shohin sot mjaft prova të këtij synimi antievropian, shërbimi antiperëndimor e misioni antishqiptar.

Shkatërrimi i institucioneve të shtetit, kalbëzimi i parimeve të një sistemi demokratik, korrupsioni dhe hajdutëria masive, dorëzimi i shtetit tek grupet e krimit të organizuar, imponimi i emigrimit masiv veçanërisht i trurit dhe rinisë, degradimi i pushteteve të ekujlibrave të shoqërisë e mjaft të tjera e dëshmojnë sot këtë platformë antievropiane dhe antishqiptare.

Një prej detajeve më të liga të asgjesimit të mundësive të përjetimit të lirisë dhe të drejtës për zhvillim e përparim është rikthimi i qëndrimit armiqësor ndaj pronës private të sekuestruar prej etërve menjëherë pas vendosjes së rregjimit komunist dhe të rivendosur si politikë e sjellje shtetërore sot prej bijëve.

Një prej akteteve të para antikushtetuese të rregjimit të sotëm, ishte rrëzimi i ligjit të krhimit dhe kompesimit të pronës sekuestruar prej komunistëve pas Luftës së Dytë Botërore, një ligj që megjithë problematikat dhe vakumet që mbartëte, kishte funksionuar prej gati 25 vitesh e vijonte të përmirësohej.

Asgjesimi i këtij ligji risolli platformën politike të ri/sekuestrimit të pronave të shtresës së pronarëve të hershëm e të vërtetë por të klasifikuar si armiq të sistemit përfaqësuar nga ish-stalinistët shqiptar.

Politika e rivendosur antipronar u shoqërua dhe vijon të kompletohet me një platformë agresive propagande mediatike brenda vendit dhe lobimi me qarqet e ekstremit të majtë në ambjentin dhe institucionet ndërkombëtare.

Sot është e provuar se sipas këtij ligji bolshevik-bis, e njëjta pronë vlerësohet me dy standarte të ndryshme pasi pronarët kompensohen me një vlerë deri në 100 herë më të vogël ose konsiderohen të kompensuar për shkak të metodologjisë së ndryshuar të vlerësimit ku qëndron në fakt edhe kapsula e helmit të urrejtjes politike e klasore prej bijve të etërve.

Urrejtja klasore e rilindjes së ish stalinistëve shqiptarë është aq e thellë pë pronarët real sa që edhe pse Gjykata Kushtetuese ka rrëzuar disa prej ne neneve të ligjit famëkeq të risekuestros, përsëri qeveria aktuale asnjëherë deri sot nuk inicioi plotësimin e këtyre pjesëve të shfuqizuar të ligjit, por vazhdoi të zbatojë të njëjtën metodologji, të miratuar me Vendim të Këshillit të Ministrave duke kryer një shkelje të rëndë, pasi një dispozitë e shfuqizuar e ligjit nuk mund të plotësohet me VKM.

Megjithëse ka përfunduar afati tre vjeçar i përcaktuar që ATP të realizonte vlerësimin financiar të të gjitha vendimeve rezulton se ka një numër shumë të lartë të vendimeve për kompensim të pronës për të cilat ATP nuk ka realizuar vlerësimin financiar.

ATP ka shqyrtuar vetëm 1/3 e tyre, për të cilat pothuajse tërësisht është vendosur refuzimi i njohjes së pronës, ç’ka konfirmon urrejtjen klasore të bijve të etërve.

Si në çdo platformë të ekstremit të majtë, propaganda, korrupsioni dhe ideologjia e trushplarjes, përshkon edhe këtë platformë antipronës të trashëguar apo fituar me punë, djersë e ligj.

Prej ditës së parë të rikthimit të kësaj politike të urrejtjes klasore, qeveria ka shpenzuar më shumë para në reklamimin dhe propogandimin e lajmeve të rreme “fake news”, për gjoja kthime e kompensime pronash se sa për vetë proçesin e pronarët e grabitur.

Po kaq skandaloze dhe korruptive ka qenë dhe mbetet fushata lobuese e qeverisë aktuale që në mënyrë të vazhdueshme përpiqet “t’i mbushë mendjen” Komitetit të Ministrave të Këshillit të Europës, se ligji i ri stalinist ka zgjidhur të gjitha problematikat e konstatuara dhe realizon të gjitha rekomandimet e dhëna nga Gjykata Europiane.

Izolimi i qytetarëve nga marrja e informacioneve administrative për të djegur të drejtën e tyre ligjore për ti ndjekur çështjet në rrugë gjyqësore është filli djallëzor që ka përshkuar të gjithë sjelljen e urrejtjes klasore prej kësaj qeverie.

Qeveria ka gënjyer pa skrupuj Gjykatën Evropiane sistematikish.

Referimi i saj se janë ekzekutuar 500 vendime për kompensim, fsheh të vërtetën dramatike se ky numër vendimesh të ekzekutuara përbën vetëm 2 përqind të numrit të vendimeve për kompensim, në një kohë që ka kaluar 1/3 e afatit 10 vjeçar brenda të cilit, sipas ligjit duhët të përfundojë proçesi i kompensimit të plotë të pronarëve, si dhe ka vënë në dispozicion vetëm gjysmën e shumës që ka patur si deryrim, madje dhe me vlerën skandaloze të pronës që vetë qeveria cakton, sipas asnjë lloj logjike tregu e juridike.

Tashmë standarti i kthimit të pronës së sekuestruar nga rregjimi komunist mbetet në peshoren e fundit të mbrojtjes të së drejtës fondamentale, në gjykimet e Gjykatës Evropiane të të Drejtave të Njeriut në Strasburg, e cila duhet të lirojë nga bllokimi i gjatë vendimet mbi të drejtën, lirinë, anti/ksenofobinë ndaj një populli që pret prej më shumë se gjysëm shekulli të rifitojë të drejtën e grabitur me dhunë, pronën e vet të uzurpuar dhe shfrytëzuar nga të tjerë.