As agresiviteti i Donald Trumpit, as kërcënimet e Kinës apo një Brexit pa marrëveshje nuk e rrezikojnë ekonominë gjermane dhe prosperitetin ekonomik sa impulsi i dobët i investimeve, thekson Thomas Straubhaar.

Shqetësimet, nëse dhe kur ekonomia gjermane po futet në recesion nuk po na lenë të flasim për rreziqet e arsyet që e vënë më shumë në pikëpyetje mirëqenien. Që nga koha e krizës financiare në vitin 2008 dhe menjëherë rënien ekonomike që pasoi në këtë vend investohet shumë pak.

Nëse në vitin 1991 investimet përbënin 10% të prodhimit të brendshëm bruto, në vitin 2008 ishin 8%, kurse momentalisht ato arrijnë vetëm 6-7% të prodhimit të brendshëm bruto.

Se sa dramatike është në plan afatgjatë tempi i ngadalë i investimeve në të ardhmen e ekonomisë gjermane, kjo lexohet në produktivitetin e punës. Ai është pasqyra e investimeve, sepse mat vlerën e krijuar mesatarisht për fuqi punëtore apo për orë pune.

Aty duket qartë, nëse punëtorët, themelet e ndërtimit i hapin me dorë, lopata apo me eskavatorë e pajisje të rënda, tjetra – nëse të dhënat përpunohen me dorë, makina llogaritëse, apo përmblidhen e përpunohen nga algoritme komplekse, lazeri apo inteligjenca artificiale.

Sa më shumë kompjutera dhe robotë vihen në punë, aq më i lartë është produktiviteti, edhe sepse me automatët e rinj përparon procesi teknik i prodhimit. Sa më me eficience dhe efektivitet të prodhohet, aq më atraktive bëhen ofertat, aq më të larta xhirot e prodhimit, dhe aq më shumë e ardhur mbetet në fund, që mund të shpërndahet tek puna, kapitali, pra njerëzit dhe makineritë.

Ngadalësi në produktivitetin e punës
Produktiviteti i punës për orë në Gjermani u rrit në fazat e rritjes ekonomike në pjesën e dytë të viteve 70-të – realisht (pra llogaritja e pastër) me 3,4% në vit. Në vitet 80-të me 3,0%, në vitet 90-të afër 2,2% dhe në vitet 2000 deri në fillim të 2008-s me 1,4%. Ndërkohë në dekadën e fundit – nga mesi i viteve 2009 deri në mesin e vitit 2018, fazë e rritjes ekonomike ky produktivitet u rrit me 1,1%.

Kjo zvarritje në produktivitetin e punës si pasojë e investimeve të pakta dhe me këtë edhe ngadalësim të risive, do të ketë pasojat e saj dhe do ta vërë në pikëpyetje më shumë se çdo gjë tjetër prosperitetin ekonomik të Gjermanisë – më shumë se agresiviteti i Trumpit, kërcënimet e Kinës dhe një Brexit pa marrëveshje. Sepse rritja e produktivitetit të punës është baza nga rrjedh rritja e rrogave.

E këtu ka një rregull të thjeshtë: Akvititeti ulët i investimeve sot – të çon nesër në progres të pakët në produktivitetin e punës, gjë që i bën rrogat të mos lëvizin nga niveli që kanë, ose të rriten ngadalë, më ngadalë se në vendet, ku standard është blerja pa para në dorë, ku standard është zyra pa letra e pa sekretari, ku software-t robotikë bëjnë përpunimin e të dhënave për sigurimet, ku inteligjenca artificiale ndihmon në diagnostifikimin mjekësor dhe vlerësimin e pamjeve të grafive.

Ka një sërë arsyesh për aktivitetin e ulët të investimeve dhe progresin e dobët të produktivitetit të punës. Por një aspekt meriton vëmendje të veçantë, sepse ka për të luajtur rol të rëndësishëm për përmirësimin në të ardhmen.

Reformat e ndihmës sociale (Hartz IV) patën efekte anësore
Agenda 2010 që filloi nga mesi i dekadës së kaluar nën kancelarin e atëhershëm, Gerhard Schröder dhe qeverinë socialdemokrate me Të Gjelbrit dhe reformat e tregut të punës që morën emrin e Peter Hartz kishin si synim të fusnin në tregun e punës sa më shumë vetë.

Presioni ndaj atyre pa punë u rrit, pra që të punonin edhe në punë të paguara keq. Si rezultat në Gjermani u rrit punësimi. Papunësia ra nga 5 milionë në fillim të vitti 2005 në aktualisht 2,275 milionë vetë në verën e vitit 2019 – një sukses i madh.

Por suksesi i punësimit në Gjermani pati një efekt anësor. Ai u bazua në rroga të ulta për punëmarrësit si shpërblim për krijimin e ruajtjen e vendeve të punës. Por nëse për firmat fuqia punëtore bëhet e lirë, mungon motivimi në kuptimin ekonomik për të investuar në makineri, robotë dhe teknologji të reja digjitale. Pse të investosh në automatë të shtrenjtë, kur puna është e lirë? Pasoja – Gjermania nuk pati hov modernizimi.

Pra, u punësuan njerëz, por nuk u vunë në përdorim makineri. Kështu ende në këtë vend shumë punë kryhen me dorë dhe nga fuqia punëtore e jo nga robotët dhe automatët – gjë që është e mundur dhe një gjë e zakonte në ekonomitë mjaft të zhvilluara.

Shumë më tepër se në Gjermani, në vende të tjera futen në përdorim software dhe algoritme në përllogaritjen e rrogave, në llogaritë e biznesit, në logjistikë, në financa e sigurime, e tek blerja shitësit apo mjekët tek përcaktimi i diagnozës janë bërë të tepërt.

Si në RDGJ?
Ajo që ishte tipike për RDGJ, punësimi i plotë e garantim e vendit të punës përballë një produktiviteti të ulët të punës, rrogave të ulta e mirëqenies së përgjithshme të dobët – e kërcënon Republikën Federale të Gjermanisë në epokën e digjitalizimit dhe ekonomisë database, – nëse ky vend ende u mbetet dogmave të vjetëruara të shoqërisë industriale.

Në të ardhmen do të bëhet fjalë për produktivitet e jo për punësim masiv me çdo çmim. Një strategji e bazuar në ruajtjen e vendeve të punës, sepse fuqia punëtore është e lirë, gjë që robotët dhe inteligjenca artificiale do ta bënin më mirë e më lirë 24 orë në ditë/7 ditë të javës është e destinuar të dështojë.

Aftësia konkurruese dhe mirëqenia në plan afatgjatë do të sigurohen vetëm me më shumë investime (edhe në arsim e shkencë) dhe me këtë edhe me më shumë inovacion dhe një produktivitet më të lartë të punës.

Politika e tregut të punës në të ardhmen duhet të jetë – të punohet më pak, por më mirë, më me motivim dhe më të shëndetshëm e të balancuar e produktivë se sot. Vetëm kështu do të mund të paguhen ato rroga të larta, që mundësojnë një standard më të lartë jetese për brezat e ardhshëm.

Policia e Hong Kong-ut përdori të dielën gaz lotësjellës dhe nxorri për herë të parë pompat e ujit në përpjekje për të shpërndarë protestuesit anti-qeveritarë. Mijëra protestues kishin dalë në rrugë.

Të shtunën, protestat u bënë të dhunshme për herë të parë në gati dy javë, pasi qindra demonstrues të veshur me të zeza dhe të armatosur me shkopinj bejsbolli dhe shufra bambuje hodhën bomba me benzinë dhe tulla mbi policinë.

Policia e Hong Kongut vringëlloi shkopinjtë e gomës dhe hodhi gaz lotsjellës për të shpërndarë protestuesit, të cilët kishin krijuar barrikada rrugore të improvizuara duke përdorur skela bambuje jashtë një stacioni policie dhe një qendre tregtare aty pranë.

Ndërkohë, Kina liroi një punonjës të konsullatës britanike, Simon Cheng, ndalimi i të cilit nxiti tensione. Ai u arrestua për 15 ditë në Shenzhen, pak larg kufirit nga Hong Kong, për gjoja shkelje të rregullave të menaxhimit të sigurisë publike.

Autoritetet thanë se respektuan të drejtat ligjore të Simon Chengut, dhe thanë se ai kishte pranuar akuzat për të cilat ishte arrestuar. Kjo është një përgjigje standarte nga policia kineze, përkundër faktit që zotit Cheng nuk iu dha mundësia të mbrohej në gjykatë. Familja e Chengut tha në Facebook se ai ishte kthyer në Hong Kong.

Protestuesit kishin kërkuar lirimin e tij për disa ditë, dhe Britania tha se e mirëpriti lajmin.
Ndërsa tubimet hynë në muajin e tyre të tretë, protestuesit gjithashtu prenë një “pajisje inteligjent” të shqetësuar se po përdorej për mbikëqyrje nga autoritetet kineze.
Qeveria e Hong Kong-ut thotë se pajisja përdoret kryesisht për të mbledhur të dhëna për trafikun, motin dhe cilësinë e ajrit.

Demonstratat disa javore në Hong Kong filluan me thirrjet për të ndaluar një projekt-ligj ekstradimi, i cili tani është hequr. Por protestat janë zgjeruar duke përfshirë kërkesa për demokraci të plotë.

Presidenti amerikan, Donald Trump, tha të hënën se vizita e ministrit të Jashtëm iranian, Mohammad Javad Zarif në Biarritz, ku po mbahet takimi i lartë i G-7, nuk ishte befasi.

Presidenti Trump u tha gazetarëve, derisa po fillonte një takim me presidentin egjiptian, Abdel Fattah El-Sissi, se e respekton faktin që ministri Zarif qëndroi në Biarritz për të takuar presidentin francez Emmanuel Macron dhe të tjerët.

Ai tha se ishte në kontakt me presidentin Macron, “E dija çdo gjë që bënte ai dhe e kam miratuar çdo veprim të tij”. Marrëdhëniet ndërmjet Iranit dhe Shteteve të Bashkuara janë shumë të tensionuara që kur presidenti Trump u tërhoq vitin e kaluar nga marrëveshja ndërkombëtare që frenonte programin bërthamor të Iranit në këmbim të lehtësimit të sanksioneve.

Presidenti Trump më pas shtoi më shumë sanksione, veçanërisht duke synuar sektorin e naftës në Iran, gjë që ka dëmtuar rëndë ekonominë iraniane. Ai tha të hënën se nuk kërkon “ndryshimin e regjimit” në Iran, por, kërkon që ai “t’i jap fund terrorizmit”.

“Mendoj se do të ndryshojnë. Vërtetë mendoj. Besoj se kanë shansin të shndërrohen në një komb të veçantë”, tha presidenti Trump. Ai nënvizoi se çdo marrëveshje e re me Iranin do të kërkonte që programi bërthamor i Iranit të mos përdoret për zhvillimin e armëve, dhe ndryshe nga marrëveshja e vitit 2015, do të përfshinte kufizimin e programit të raketave balistike të Iranit.

Presidenti Trump tha se nuk ishte i interesuar të takohej të dielën më ministrin Zarif, meqë “do të ishte shumë herët” për bisedime të tilla. Presidenti Macron takoi të premten ministrin Zarif në Paris, para fillimit të takimit të G-7-tës, por më pas e ftoi atë të dielën në qytetin bregdetar Biarritz, ku po mbahet takimit pas diskutimeve të rrepta të së shtunës mbrëma ndërmjet udhëheqësve botëror rreth Iranit.

Në samit, Macron prezantoi një plan për të ulur tensionet në rritje në Gjirin Persik duke hequr pjesërisht embargon e naftës amerikane ndaj Iranit në këmbim të kthimit të Teheranit për të zbatuar në përputhje të plotë marrëveshjen e vitit 2015 që kufizon programin e tij bërthamor.