18.5 C
Tirana
E martë, 6 Maj, 2025

Largim i Ramës, Basha me të përmbyturit e braktisur

Kryetari i Partisë Demokratike, Lulzim Basha, vizitoi familjet e përmbytura në fshatin Rrushkull në Durrës, ku mbi 15 shtëpi ndodhen ende nën ujë dhe baltë prej 2 javësh. Familja e Aziz Totës me 3 fëmijë të vegjël është ndër më të goditurat, e cila jeton me pak tokë, ndërsa përmbytja i ka shkatërruar çdo mall që kishte. Kryefamiljari Tota i tha Bashës se nuk e ka vizituar asnjë zyrtar dhe nuk ka marrë asnjë ndihmë nga qeveria apo pushteti lokal.
Aziz Tota: Jam pa punë dhe pa asnjë mbështetje. Jam invalid.
Basha: Të ka ardhur dikush për ndihmë?
Aziz Tota: Jo askushi. Ju jeni i pari që keni ardhur. Prej dy javësh s’ka ardhur askush. As nga Bashkia as nga qeveria.
Basha: Ne kemi ardhur këtu t’u shohim dhe t’u themi që qendrojmë afër jush. I prekim dhe i ndjejmë hallet tuaja dhe hallet tuaja do të jenë shqetësimi kryesor i qeverisjes të së nesërmes. Këtu do të vijmë prap për t’i rregulluar këto kanale, edhe për t’u gjendur prapë për të zëvendëndësuar sado pak vlerat materiale të dëmtuara, por mbi të gjitha do të jetë një qeveri që do të jetë afër jush. Nuk do u braktisë. Nuk do u lerë vetëm. Prioritet do të jetë të investojmë në zonat e rrezikuara nga përmbytjet. Prioritet do të jetë të bëjmë këto rrugë, të ndërtojmë shkollat për t’i ardhur në ndihmë fëmijëve tuaj. Këto do të jenë prioritetet e qeverisjes që është afër jush. Kjo qeveri që është larg jush ju ka braktisur me mendje dhe ndaj nuk vjen as me trup këtu t’u shohë, sepse nuk u llogarit më. Nuk mendon më për ju. Unë për këtë ju jap fjalën që qeveria ime, qeveria e ardhshme, në radhë të parë do t’u ketë ju në qendër të vëmendjes. Do të jetë qeveria juaj. Do të jetë qeveria e njerëzve.
Kryetari Basha u takua edhe me fermerë të këtij fshati dhe të zonës së Sukthit, të cilët vuajnë mungesën e titujve të pronësisë, investimeve në infrastrukturë dhe mungesën e plotë të subvencioneve në bujqësi.
“Jemi të varfër dhe nuk i përballojmë çmimet. Bujqësia është jashtë përdorimit. Asnjë kanal nuk funksionon. Rrugët janë copë”, u shpreh një prej fermerëve.
“Ju jap fjalën se siç kam ardhur sot këtu dhe siç ju kërkoj që të vetë ndërgjegjësohemi për nevojën për t’u ngritur dhe për t’u përballur, si kryetar i opozitës, nesër nuk do ju braktis”, tha Basha.
Banorët e zonës kërkuan garanci për votën e lirë për të zgjedhur lirshëm një qeveri tjetër, për të larguar të inkriminuarit nga politika dhe administrata e shtetit dhe për një qeveri pranë tyre.
Banor: Eshtë kthyer në diktaturë ndaj dhe duhet të mblidhemi të gjithë dhe të fitojmë. Të qërojmë gangsterët nga pushteti.
Basha: Kjo është zgjidhja.
Banor: Duhet liri vote. Nëse nuk garantojmë lirinë e votës asgjë nuk është e garantuar
Basha: Ajo garantohet, duke larguar këtë kryeministër. Sepse me këtë kryeministër dhe këtë ministër të Brendshëm nuk ka liri vote.
Banor: Duhet të bashkohemi të gjithë. Nuk ka gjë më të fortë se bashkimi në dinjitet njerëzor. Partia është parti, njerëzit janë njerëz, burrat janë burra. Nëse i jep besën e burrave këtij populli të tërë burrat i ke me vete. Nëse jepet besë partie, ato ikin e vijnë. PD, pastë faqen e bardhë për çfarë ka bërë. E ke thënë që gabime ka mjaft dhe të përgëzoj për ato që ke thënë. Të këshilloj që në momentin që do marrësh pushtetin, mos shih njerëzit që të lustrojnë. Shih hallet e popullit dhe shihe drejt në sy siç po e sheh sot dhe do të ecësh para tij dhe bashkë me ty të gjithë ne bashkë.
Basha: Të lumtë goja. Për këtë të jap fjalën.

Berisha: Rama e shumëzon Kosovën me zero

Nga Shqipëria po largohet shtresa e mesme

– Përshëndetje, ndodhemi në Tiranë dhe kam nderin të intervistoj ish-Kryeministrin e Shqipërisë, ish-kreun e PD, zotin Sali Berisha. Zoti Berisha mirë se erdhët!
Mirëmbrëma, mirë se ju gjeta!

– Zoti Berisha, si i vlerësoni marrëdhëniet Kosovë-Shqipëri këto ditë?
Këto ditë ose këto kohë më shumë se ditë, marrëdhëniet zyrtare Tiranë-Prishtinë përballen me një problematikë të krijuar kryekëput nga Tirana zyrtare, e cila në histori, nga viti 1941 e deri sot, periudhat më të shumta i ka të tradhtisë kombëtare ndaj Kosovës dhe më të shkurtra i ka të interesit kombëtar. Marrëdhëniet e krijuara këto kohë, që nuk janë vetëm të këtyre kohëve, që kanë filluar me ardhjen në pushtet të Edi Ramës, janë trashëgimi e grupit të Ramës nga etërit e tyre. Pse e them këtë? Ishte akt shumë i rëndë dhe nuk u vlerësua aq sa duhet, ndofta as në Kosovë se në Shqipëri jo e jo, vizita e tij e parë e rrufeshme në Prishtinë, fjala e tij në Parlament që detyroi deputetë të LDK të dalin nga Parlamenti. Në një akt shumë të rëndë, por plotësisht të imponuar.

– …gjithsesi LDK ishte në opozitë…
LDK në vitin 2013 braktisi Parlamentin për shkak se ai (Rama) si Kryeministër, në ditën e tij të parë dhe pa bërë betimin tek Presidenti i Republikës, pa marrë votëbesimin vrapoi me një vrull për të cilin s’mund ta qortosh, me një padurim për t’u paraqitur edhe para publikut të Kosovës si Kryeministër i Shqipërisë, por vrapoi me flamurin e përçarjes së plotë të Kosovës, me flamurin e një fraksioni të vogël në Kosovë, që mohon veprën e pavdekshme të Rugovës dhe të njëjtën gjë bëri ky duke menduar se në këtë mënyrë do të mund të rishkruante historinë dhe duke vazhduar kështu në vazhdën tërësisht të etërve të tyre.

– Megjithatë në këtë vizitë a shihej një rendje që të merrte simpatinë e kosovarëve pikërisht me kësilloj veprimesh, që ende pa bërë betimin në Shqipëri të vinte të mbante fjalim në Kosovë?
Absolutisht, në këtë aspekt ishte veprim për t’u përshëndetur, se pavarësisht se nuk kishte bërë betimin i tregoi qytetarëve të Kosovës ndjenjat vëllazërore që ushqen ndaj tyre, por ai erdhi me flamurin e përçarjes, flamur të cilin e kanë mbajtur për 50 vite me radhë drejtuesit e PPSH, paraardhësit e Edi Ramës. Duhet të theksoj se ata kanë mbajtur flamurin e tradhtisë kombëtare. Që në themelim e deri në fund, Kosova ka qenë e tradhtuara e madhe e udhëheqjes politike shqiptare.

– Po vazhdon kjo tradhti edhe me socialistët?…
Jo, është një situatë tjetër tani. Tani Kosova është shtet i pavarur, ka institucionet e veta të pavarura dhe atë që i ka bërë Kosovës udhëheqja politike e Shqipërisë, që nga themelimi i saj, e themeluar dhe drejtuar nga Dushan Mugosha… Njerëzit e kanë të vështirë ta shohin historinë drejt në sy, por Enver Hoxha nuk u emërua sekretar i parë në atë mbledhje. Atij iu dhanë çelësat e financave. PKSH-në e mori në drejtim Mugosha, pra e udhëhoqi një serb. Natyrisht këtu ka dy anë: e udhëhoqi drejt luftës dhe kjo ishte anë pozitive nuk mund ta injorojmë, por e udhëhoqi drejt vendosjes së saj në funksion të plotë të interesave serbe dhe kundërshtim të interesit kombëtar. Dhe kjo faktohet shumë thjesht. Në shtator të 1943 u mblodhën palët që luftonin, Fronti Nacional Çlirimtar dhe Balli Kombëtar, në një fshat këtu afër Tiranës, në Mukje, një konferencë që ndofta pas Lidhjes së Prizrenit dhe Kongresit të Manastririt është një akt tjetër madhor i bashkimit kombëtar. Aty nuk pati përfaqësues të Lëvizjes Çlirimtare të Kosovës, sepse LÇK në atë periudhë kishte problematikën e vet, por ajo konferencë firmosi një dokument, në të cilin përcaktohej zgjidhja e çështjes kombëtare në kuadrin e Shqipërisë etnike, çka do të thoshte se shqiptarët duhet të luftonin kundër okupatorit nazifashist, por shqiptarët do të luftonin së bashku në të gjitha trevat ku ishin, bashkë me Kosovën. Ndërkohë që Enver Hoxha kishte dërguar njerëzit e vet, shqiptarë nga Kosova në tërësinë e tyre, për të luftuar nën autoritetin e një formacioni që s’ekzistonte më si formacion zyrtar. Nuk kishte më Federatë Jugosllave në atë periudhë. Federata ishte inekzistente, madje nuk ishte shpallur akoma nga Tito. Kur ky, në vend se të ndihmonte në ngritjen e njësive partizane të Kosovës, të pavarura nga njësitë serbe, dërgoi emisarët e vet për të ngritur njësitë luftarake partizane në Kosovë nën autoritetin e Partisë Komuniste të Serbisë, madje për ta plotësuar këtë kuadër futi dhe Tropojën dhe një pjesë të Shqipërisë së Veriut nën ombrellën e Kosmetit, që ishte shtabi nacional-çlirimtar i Kosovës. Pra, ky ishte një akt i madh tradhtie kombëtare. Konferenca e Mukjes është përgatitur fund e krye nga këshilltarët dhe misionarët anglezë dhe absolutisht me një qëllim jashtëzakonisht pozitiv për Shqipërinë. Një javë mbrapa është grisur dokumenti me urdhër të Dushanit. Natyrisht këtu, përveç urdhrit të prerë të Dushanit për të grisur atë dokument, ishte dhe interesi personal i Hoxhës sepse konferenca, përfaqësuesit e Enver Hoxhës firmosën njësitë partizane që do të komandoheshin nga një tribun legjendar siç ishte Abaz Kupi dhe komiteti i shpëtimit kombëtar do të kryesohej nga një intelektual i shquar, drejtues kryesor i Ballit Kombëtar, Hasan Dosti. Pra, duke mos dashur të ndajë dhe pushtetin, kjo i leverdisi duke hedhur në kosh marrëveshjen.
Në fund të vitit, dhjetor të 1943 u firmos marrëveshja e Bujanit, në të cilën kanë firmosur dhe serbët.
Cila ishte marrëveshja e Bujanit? Marrëveshja ishte identike me rezolutën e OKB që do të votohej dhjetëra vite më vonë, që i njihte popullit të Kosovës të drejtën për vetëvendosje. E drejta e vetëvendosjes ishte e sanksionuar edhe në Kartën e Atlantikut të aleatëve. Menjëherë mbrapa, marrëveshja e Bujanit u shkelmua nga Hoxha dhe nga Partia Komuniste serbe. PKS mbajti një qëndrim më dinak sepse kërkonte të përdorte atë marrëveshje, jo t’i jepte pavarësi Kosovës, por të përfshinte Shqipërinë dhe të krijonte një Republikë të 7-të jugosllave. Dhe këtu është deklarata e Titos e vitit ’46 që thotë se territoret shqiptare të ish-Jugosllavisë do t’i aneksohen Shqipërisë. Pra, Titoja po krijonte Shqipërinë etnike nën pushtimin jugosllav, serb, për të cilën Tirana zyrtare ishte 100% dakord.

– …dhe çfarë e ndaloi?
E ndaloi Stalini, për rivalitetin dhe kundërshtitë që pati me Titon. Faktikisht Hoxha, në kundërshtim dhe në të kundërt me atë që kanë thënë tekstet e historisë, jo që nuk pengoi divizionet e Titos të vinin në Shqipëri, por firmosi që divizionet e Titos të vinin në Shqipëri. Firmosi bashkimin doganor, bashkimin monetar dhe në fund, ekziston letra ku i thotë kërko ti që të bashkohet Shqipëria se po ta kërkoj unë nuk bëhet kaq e rëndësishme në botë sa po të kërkojë vetë Marshalli që Shqipëria të bashkohet me ish-Jugosllavinë.
Kështu që në tërësinë e vet, historiku i Tiranës zyrtare është historiku i tradhtisë kombëtare në dekada. Pas rënies së perdes së hekurt kjo histori ndryshoi në mënyrë thelbësore. Por, nëse PKSH u themelua nga Mugosha dhe serbët shfrytëzuan mandatin e Kominternit për të realizuar qëllimet e tyre ndaj shqiptarëve, themelimi i Partisë Demokratike të Shqipërisë vendosi si çështje kryesore, si yll polar të saj çështjen kombëtare. Ndërkohë ishte themeluar edhe në Kosovë partia e parë antikomuniste në Ballkanin e diktaturave komuniste, që ishte LDK dhe ndryshoi në mënyrë thelbësore politika e Tiranës zyrtare ndaj Kosovës.

– A po mundohet Serbia sërish dinake duke tentuar që ta përdorë Shqipërinë që të fillojë negociatat përmes Shqipërisë për Kosovën?
Plotësisht e vërtetë. Jo tani, por që më 2005-2006-2007 Serbia direkt haptazi dhe me kanale të tjera ka bërë përpjekje të mëdha që dialogun ta vendosë me Tiranën dhe jo me Prishtinën. Ofertat që ne të ulemi qoftë dhe me një retreat 48 orëshe dhe të zgjidhim çdo gjë, ishin të përsëritura. Direkt nga udhëheqja e Beogradit…
Kjo ka qenë një tezë e tyre: që ne mund ta zgjidhim shumë mirë bashkë çështjen e Kosovës. Natyrisht refuzimi ishte kategorik. Dhe unë kam punuar që marrëdhëniet midis Tiranës dhe Beogradit të zhvillohen. Është e domosdoshme që të punosh për zhvillimin e marrëdhënieve normale me fqinjët dhe vendet përreth, por me kushtin e vetëm që asnjë diskutim me Tiranën zyrtare për Kosovën nuk mund të bëhet. Në kuadrin e këtyre përpjekjeve unë kam ftuar Tadiç të vinte në Tiranë, e ka pranuar ftesën, do të vinte, u caktua dhe koha, por i ndodhën disa probleme që e penguan të vinte ndonëse ai për takim multilateral kishte ardhur më parë në Tiranë. Kam pritur ministrin e Jashtëm Merkiç dhe e ka patur të qartë që në zyrën time për Kosovën nuk diskutohet dhe i ka qëndruar plotësisht. Kemi diskutuar probleme për çdo gjë përveçse për Kosovën, asnjë fjalë për të.

– Pse kjo tendencë e Serbisë që të diskutohet me Shqipërinë për Kosovën?
Sigurisht, çfaktorizimi i Kosovës i jep asaj një peshë shumë të madhe edhe ndërkombëtare sepse të çfaktorizosh Kosovën do të thotë që edhe bota, edhe ato vende që e kanë njohur do të ridimensionojnë qëndrimin e tyre ndaj Kosovës. Nuk është më Kosova ajo për të cilën ne kemi menduar për pavarësinë e saj dhe e kemi mbështetur, por është një faktor më i vogël për të cilën Tirana mund të vendosë. Dhe kjo është shumë e gabuar!

– Mendoni se ka rënë Rama në këtë kurth?
Edi Rama nuk ka interes kombëtar. Edi Rama është i zhveshur ndaj çdo interesi kombëtar. Edi Rama ka qenë kryetar bashkie kur ka dekoruar Bregoviçin dhe i ka dhënë, i ka vendosur në gjoks çelësin e artë të Tiranës. Mendoi kush se e ka bërë pa qëllim? Absolutisht. Madje do ta tregonte për burrëri dhe heroizëm në vizitën e fundit se kur ja dha çelësin sa gjë e madhe ishte ajo. Çfarë gjë e madhe është të nderosh një të këngëtar të xhelatëve të shqiptarëve në Kosovë? Çfarë merite paska këtu? Ai, po qe se do të kuantifikohet në material veprimi i tij amoral, ai do të ishte i barabartë me njerëz që kanë kryer krime lufte. Rama nuk është budalla. Ai ka probleme psikike të sigurta, por budalla nuk është. Mendon kush se e zgjodhi rastësisht Ivo Andriçin për ta cituar, i cili është një nobelist kriminel. Gjëja më e madhe që mund të bënin artistët dhe shkrimtarët shqiptarë do të ishte të çonin në komitetin Nobël, të çonin dokumentacionin, të paktën për vetëdije, se i ka dhënë çmimin një krimineli, që për shqiptarët është një nga doktrinarët më të rrezikshëm sepse është recent, sepse është nobelist, sepse ka qenë me peshë në mendimin serb. Dhe e zgjodhi kot Rama mendoni ju? Këto janë veprime, të cilat Rama i bën vetëm për të treguar se shumëzon me zero Kosovën dhe interesin kombëtar. Ndaj dhe ata, të cilët e marrin Ramën për hero.
As vetë nuk do ai. Ai madje çuditet kur të tjerët mund t’i thurin lavde. Një njëri që bën këto veprime nuk do. Të paktën ai tregon si është.

– Të paktën foli për Kosovën… apo në emër të Kosovës, kjo është dilemë…
E para një herë, ai foli aty në emër të Kosovës. Nuk po them herën e parë. Herën e parë absolutisht dhe e kam dënuar qëndrimin e Vuçiç. Natyrisht të jem i hapur, jam çuditur me jehonën folklorike që pati tek shqiptarët kërkesa e Ramës që Serbia të njohë Kosovën, sepse atë kërkesë Serbisë ja kishin paraqitur qindra herë qindra zyrtarë të të gjitha atyre vendeve që kanë njohur Kosovën dhe në mënyrë të veçantë përfaqësuesit e fuqive të mëdha dhe është jashtë çdo lloj imagjinate që përfaqësuesi i Shqipërisë të mos mund të thoshte një gjë të tillë, por që e tha bëri mirë, kurse herën e dytë ai shkoi i tëri sikur për të dëshmuar që ai është i mandatuari i shqiptarëve kudo që janë në një kohë që ai nuk përfaqëson interesin e tyre, sepse interesi kombëtar është një dhe i pandarë. Çfarë bën ai? A i kontribuon Edi Rama procesit të normalizimit të marrëdhënieve Prishtinë-Beograd dhe marrëveshjeve të firmosura që nuk zbatohen nga pala serbe? Zero, përkundrazi, e bën më hezitante palën serbe…

– A gjen shpresë pala serbe te ajo kauza e tyre që të hapë bisedime me Shqipërinë duke folur Rama në emër të Kosovës?
Asgjë s’ka të pamundur në politikë. Politika është arti i të vështirës, i të pamundurës. Në këtë kontekst ata edhe mund të shpresojnë, por ata dhe Edi Rama do të dështojnë…

– A ka shpresë Edi Rama?
Padiskutim. Nuk mund të firmoste Edi Rama kurrë një dokument, i cili ishte trilateral, si një dokument të dyanshëm bilateral. Po i lë ato çka tha, fjalët. S’po merrem me to. Po dokumenti, i cili përfshinte projekte, rrugë e hekurudha që kalonin në Prizren, Pejë, Prishtinë etj., si mund të firmosej me Beogradin kështu?
Edi Rama e di shumë mirë, por e bën me qëllim për t’u paraqitur si patroni i shqiptarëve dhe në këtë rast si interlokutor i vetëm i Beogradit. Ai ishte një akt shumë i rëndë.
Shqipëria nuk ka ndonjë kufi me Serbinë. Të jemi realistë, problemet e Shqipërisë dhe të shqiptarëve me Serbinë janë ato të Kosovës. Atëherë ky, del tani dhe na firmos marrëveshje për një shtet, i cili është në konsolidim e sipër të pavarësisë, por në asnjë lloj rrethane, në asnjë lloj ligji e të drejte ajo marrëveshje nuk mund të firmosej dhe nëse ka, nuk besoj, faktorë ndërkombëtarë që inkurajojnë këtë, ata kontribuojnë në destabilizimin e rajonit. Nuk besoj të ketë e them, sepse marrëveshjet që ndërmjetëson Brukseli janë të një rëndësie shumë kryesore për rajonin, janë të një rëndësie përcaktuese për të ardhmen e paqes apo të luftës në rajon. Dhe Edi Rama nuk duhet të luajë me këto.

– Ka rrezik që nga këtu marrëveshjet të destabilizohen?
Jo po, o do të zgjidhen problemet me negociata dhe me paqe ose do të vijë një moment që do të zgjidhen me luftë se të pazgjidhura përjetësisht nuk mund të mbeten çështjet. Rëndësia e marrëveshjeve të Brukselit është jetike për Shqipërinë dhe shqiptarët, këto marrëveshje janë plotësisht në avantazhin e tyre. Natyrisht nuk them këtu që s’duhet patur vëmendje të madhe në klauzolat e tyre, por në tërësi këto janë marrëveshje, të cilat normalizojnë marrëdhëniet e Kosovës me Serbinë dhe prodhojnë paqe e stabilitet në rajon.

– Edhe pa u implementuar…?
Marrëveshje janë firmosur shumë dhe do të firmosen marrëveshje, kryesore është implementimi, zbatimi i tyre. Atëherë kjo është çështja më delikate, ky është momenti më delikat. Këtu Shqipëria nuk mund të bëjë as dhe një çerek hapi pa kërkesë të autoriteteve të Kosovës. Këto janë hapa që trashëgimia e PPSH dhe e kësaj partie është problematike. Fatos Nano takonte Millosheviçin. Mund ta takonte në vlerësimin tim vetëm në një rrethanë: kur këtë ta kërkonin autoritetet e Kosovës përndryshe asgjë nuk shërben. Ndonëse ç’është e vërteta nuk firmosi gjë. Kthyen një shishe uiski të dy në 90 min takim…

– Megjithatë disa subjekte politike kanë marrëdhënie të jashtëzakonshme me Edi Ramën. Flas për Partinë Demokratike të Kosovës.
Marrëdhëniet midis partive janë gjë normale dhe unë jam i bindur se Partia Demokratike e Kosovës, që është sot parti në pushtet, që ka presidentin, ka Ministrinë e Jashtme etj., është partia kryesore, kjo nuk mund të pajtohet kurrsesi me këto qëndrime..

– Ministri i Jashtëm Hoxhaj i kundërshtoi, foli në emër të qeverisë së Kosovës…
Ja panë me të rëndë mediat, por ai kishte shumë të drejtë. Deklarata e tij ishte një deklaratë in extremis sepse nëse ti kryen veprime pa asnjë lloj ujdie me përfaqësuesit e Kosovës dhe veprime që implikojnë direkt Kosovën, për llogari të kujt e bën ti këtë? E bën për llogari të Shqipërisë? Jo. Shqipëria dhe shqiptarët në këtë rast kanë një dhe vetëm një interes: atë që ka Kosova. Sot për sot, krahas procesit të integrimit interesi më madhor i shqiptarëve janë marrëveshjet me Serbinë dhe zbatimi i tyre. Po e marrim në një formë tjetër. Dikush mund të thotë është bashkimi kombëtar. Nuk jam kundër, nuk them jo. Por bashkimi kombëtar, bashkimi i dy shteteve të pavarura të konsoliduara në dakordësi me komunitetin ndërkombëtar. Çdo variant tjetër i pretenduar për të ecur drejt bashkimit kombëtar është absolutisht variant që i intereson shumë Beogradit.

– Betimi i luftëtarit të UÇK ka qenë bashkimi me Shqipërinë…
Çdo luftëtar që ka vdekur për liritë ka vdekur për bashkim kombëtar. Kudo. Kjo është e pamohueshme dhe ky amanet, kjo trashëgimi nuk mund të tjetërsohet dhe nuk ka ideal më sublim, më të lartë, më suprem se sa ideali i bashkimit kombëtar. Si do të ndodhë, çfarë duhet bërë?
Së pari, një herë duhet të njohim të vërtetat që 50 vite ndasi, me një kufi me tela me gjemba, kanë krijuar një mur të padiskutueshëm, akull në të dy anët e kombit. Unë i kam sot të freskëta ditët, kur përpjekjet e mia për Kosovën ngjallnin në Shqipëri reagime të forta kundra meje. Unë jam realist dhe duhet të shoh historinë siç është. Por erdhi një moment, dhe ky moment ndodhi në kohën e fatkeqësisë së Kosovës, kur në Shqipëri erdhën 800 mijë të ardhur nga Kosova atëherë shqiptarët realizuan se cilat janë detyrat e gjakut, detyrat e vëllait. Dhe i bënë. Unë kam shëtitur çdo cep të Shqipërisë për të takuar të ardhurit nga Kosova …

– Po heziton t’i quash kosovarë?
Refugjatë s’po i them… Dhe, në atë fatkeqësi kombëtare aty kam parë dhe një mrekulli kombëtare sepse u ndërgjegjësuan masivisht shqiptarët se kanë një vëlla, kanë një motër dhe që është e tyre, dhe që janë një. Dhe kjo pati një rëndësi shumë të madhe. Ndarje të tjera janë të shumta. Infrastruktura mizerabël, e ngelur si në vitet ’40. Përsëri duhet të themi që gjuha u unifikua, por u unifikua nën presion dhe në një akt padrejtësie historike që edhe sot nuk marrin përsipër ta korrigjojnë.

– Duhet korrigjuar?
Padyshim duhet korrigjuar. Këto ditë jemi në ditët e gjuhës, ditët e Kongresit të Manastirit. Nëse ka një rrezik madhor kombi ajo është gjuha. Se po u vu në rrezik gjuha, u vu në rrezik kombi, identiteti, kultura. Çfarë ndodh sot? Ke një krah që vrapon me flamurin e gegnishtes, ke krahun tjetër që i qëndron fanatik standardit që ia imponoi Enver Hoxha dhe faktikisht standardi po shket çdo ditë e më shumë. Ata, të cilët po i largohen standardit bëjnë një gabim fatal sepse standardi nuk është për t’u zhdukur, standardi është për t’u amenduar, për t’u përmirësuar. Se nuk është zgjidhje të ecim drejt gegnishtes së pastër dhe nuk ka qenë ky standardi. Ajo që quhej Komision nuk zgjodhi as Shkodrën, as Vlorën, nuk zgjodhi as Prishtinën, por zgjodhi Elbasanin. Pra, faktikisht këtë që po bëjnë disa të ngutur, shumë të ngutur, dhe mendoj që me shumë lehtësi po e marrin duke mos menduar dëmin që i krijojnë kombit. E dyta, këta të cilët kanë shkruajtur vëllime të tëra “rroftë standardi, lavdi standardi” tani nuk mund të shkelin mbi veprat e tyre. Janë gjuhëtarë, janë studiues dhe kanë shumë gabim, kanë përgjegjësi shumë të rëndë. Është e domosdoshme që të ulen mendjet e letrave, të gjuhës dhe të amendojnë standardin. Është fakt i pamohueshëm që delegacionit të Kosovës i është imponuar standardi në Tiranë në mënyra nga më të pandershmet dhe jam një nga njerëzit që e ndiqja me shumë interes sado që mjek, por gjuhën e ndiqja.

– Megjithatë cilat janë gjërat e tjera të mëdha që i ndajnë shqiptarët? Së fundmi ka filluar të qarkullojë ideja e kombit kosovar.
Është një marrëzi, një trashëgimi e kohës së Titos. Pse e them unë këtë? Tito dhe grupi kroato-slloven i udhëheqjes politike jugosllave, ata ishin magjistarë për të nxjerrë nga librat dhe doktrinat e shkuara të gjitha llojet e koncepteve në ish-Jugosllavi, për të krijuar nocione, fiktivitete, falsitete. Mbajti nja 18 vjet Xhemal Biediçin derisa i futi një bombë në aeroplan a se ç’i ndodhi, vetëm e vetëm se i duhej kombi mysliman.
Tani, këta që pretendojnë për komb kosovar këta janë fund e krye gjak titist jugosllav. Kudo që të jenë.

– Si rodhën reagimet për kombin kosovar? Janë pikërisht post reagime të atyre deklaratave që i bëri Rama në Beograd.
Nuk mund të marr unë etalon për çështjen kombëtare as Edi Ramën, as ata që reagojnë. Se mos harro se edhe reagimet e këtyre që shkojnë në këtë drejtim ka dejza të Ramës. Si mund të flasësh për komb kosovar kur dihej që kjo është një përpjekje e vjetër e Titos? Këta çfarë bëjnë? Këta nxjerrin nga sirtaret teori të tilla të ndryshkura, të pavlerë dhe e bëjnë absolutisht e tërësisht për konfortabilitet personal, për të mos thënë për qëllime antikombëtare.
Ajo s’mund të krijohet. Ajo është një përpjekje e don kishotëve me mullinjtë e erës. S’mund të krijohet komb kosovar.

– Kaq egër ka reaguar dhe Edi Rama…
Edi Rama s’ka interes kombëtar. Problemi është se ky është një nocion që nuk mund të ekzistojë. Ka një komb shqiptar. Po të lexosh, është shumë interesant se si udhëtarë, konsuj, anglez apo të tjerë të fundit të viteve 700 e fillim viteve 800 pyesin tjetrin në rajon se çfarë je ti, disa thoshin jam i kësaj kishe apo i asaj kishe, kurse shqiptarët thoshin unë jam shqiptar. Po pse je shqiptar? Jam shqiptar se flasim shqip. Ndaj fola për gjuhën. Ajo që ndodh me gjuhën është rrezik i vërtetë kombëtar. Nuk duhet kurrsesi që ne të pranojmë një gjë të tillë.
E dini ç’më tha një mik i imi akademik nga Kosova? Erdhën tha një ditë në akademi tre përfaqësues të Shqipërisë. Të tre kundër, për asnjë lloj ndryshimi dhe ishin të tre nga Shkodra tha. I thashë se të tre mbrojnë ato që kanë shkruajtur për standardin, me mijëra e qindra faqe dhe tani ata, kur mendojnë se duhet të preket standardi, shohin faqet e librave të tyre. Po ky është gabim, standard i imponuar. Standardi duhet të ndryshojë, të pasurohet, duhet të hapet se përndryshe standardi do shkojë drejt zhdukjes.

– Duhet të hapen edhe tregjet. Nuk ka bashkim të mirëfilltë të tregjeve Kosovë-Shqipëri.
Jo nuk ka, jam dakort me ju. Se ky (Rama) është njeri që punon me fasada. Ky u zotua se do punojë me vendosmëri, por faktikisht nuk u bë gjë. Ne përgatitëm një skemë për doganat, morëm modelin slloveni-austri, modelin e brendshëm të BE, këta filluan me zotim për këtë, por shoh që nuk po lëviz asgjë. Edhe një herë them se kjo qeveri, Tirana është problematike në raport me çështjen kombëtare, me interesin kombëtar.

– Çfarë ndodhi realisht me çështjen e shumë përfolur të Portit të Shëngjinit?
Realisht asgjë nuk ndodhi përveç idesë së ekspertëve më të mirë se ai nuk është një port fizibël. Ai që përgatiti një farë maketi, ai nuk e çoi përpara. Po të shkosh në Shëngjin t’i do shohësh një gjë shumë të ngushtë. A mund të bëhët? Mund të bëhet, por do investime të mëdha se port mund të bësh kudo. Edhe malin apo fushën mund ta çash e të bësh port. Në këtë drejtim është jashtëzakonisht e vështirë të mendohej se do mund t’i afrohej Shëngjini Durrësit. Përsëri është port i kufizuar.

– Megjithatë është parë si një lloj tërheqjeje nga ajo fjalë e juaja…
Asnjë lloj tërheqjeje. Kategorikisht. Por po të garantoj se nuk ka patur asgjë reale as nga autoritetet e Kosovës. Sepse për ta bërë atë port, ai është një investim shumë i madh. Unë, gjatë viteve në qeveri jam marrë jo pak me problemin e porteve. Shumë më fizibël dilte ndërtimi i një porti mbi Durrësin.

– Po flisni për Porto Romanon?
Jo, Porto Romano është port energjetik. Por edhe Durrësi ka kufizime. Po të shkosh në Durrës e sheh që sado që t’a zgjerosh, Durrësi është i mbyllur nga qyteti. Dhe e vërteta është që “Deutche Bank” dhe grupe të tjera kishin parashikuar të ndërtonin një port krejtësisht të ri mbi Porto Romanon, ku do t’i jepnin formë tokës dhe zonës në formën e portit. Ky ishte për perspektivën. Sikundër nuk ka dyshim që porti natyral i Shqipërisë është Vlora, sepse aty janë ujërat më të thella. Dhe aty u bë një projekt për ndërtimin e një porti gjigant. Ra kriza financiare dhe ra edhe projekti. Por në vlerësimin tim nuk ka asnjë interes përqendrimi i Kosovës në Shëngjin.
Do shumë shumë investim.

– Kush duhet t’i prijë procesit të pajtimit shqiptaro-serb?
Porcesi i pajtimit shqiptaro-serb nuk po them se është një proçes i vdekur, por është një proçes jashtëzakonisht problematik, sepse ne shumë herë marrim modelin franko-gjerman. Modeli franko-gjerman ishte model i diktuar forcërisht nga superfuqia e botës, SHBA-të. Dhe këtë e thonë vetë francezët dhe vet gjermanët.

– Edhe Ali Ahmeti e thotë këtë. Në intervistën e transmetuar të enjten thotë se duhet patur parasysh modeli gjerman -francez. Megjithatë pretendime territoriale Franca nuk ka patur ndaj Gjermanisë?
Problemi është këtu. Ne na pëlqen ky model, por ai është model i diktuar. Dhe kur dëgjoj francezët ose gjermanët që ne themi të ecim në atë model, ata nën zë qeshin. Po a duhet hequr dorë nga pajtimi? Jo nuk duhet hequr dore. Nuk di deri sot që serbët të kenë kërkuar ndjesë. Çfarë kanë kryer në 80 vite a më shumë në Kosovë…Se ne kemi në memorien tonë luftën e viteve ’98-’99 por ajo e viteve ’45-’47 ka patur katër herë më shumë viktima në Kosovë. Nëse në këtë numërohen 10-12 mijë, në atë tjetrën numërohen të paktën 50 mijë. Vetëm masakra e Tivarit numëron rreth 6 mijë. Harrova të theksoj se, brigadat shqiptare që erdhën gjoja për të çliruar Kosovën faktikisht ndihmuan në mënyrën më të paimagjinueshme instalimin me dhunë të regjimit serb në Kosovë.
Pra, a ka ndërmend Serbia të kërkojë ndjesë për këto? Unë nuk besoj se do ta bëj një gjë të tillë. Serbia ka zgjedhur në mënyrë cinike dhe amorale të bëj viktimën. Nëse vë re takimet e Ramës me Vuçiç, Vuçiç në çdo fjali përpiqet të duket si viktima e konfliktit, si i lënduari i konfliktit shqiptaro-serb, ndërkohë që është xhelati dhe agresori i vërtet i shqiptarëve.

– A duhet të ketë pajtim pa kërkuar falje?
Unë nuk mund të konceptoj se mund të ketë pajtim pa kërkim falje. Para shumë vitesh bëri një gjysëm hapi përpara pastaj u tërhoq. Po ta dëgjosh tani, Kosova është zemra e Serbisë thonë përsëri. Pra, është shumë e vështirë të imagjinosh që serbët të kërkojnë falje. Po midis Nikoliçit sot dhe Pashiqit dikur, përveç ndryshimit se ai ishte një politikan i papërsëritshëm kurse ky është thjesht një radikal i papërsëritshëm, nuk ka ndonjë dallim të madh në qëndrimet dhe konceptet e tyre për Serbinë. Të dy atë qëndrim kanë.

– Jeni ju zoti Berisha ideatori i rrugës së Kombit?
Ideatori i rrugës së Kombit është kjo. E kemi shpallur në ’96 një takim në Kukës. E ka marrë mbrapa Pandeli Majko, i cili si iluminist që është vuri taksën e rrugës së Kombit. E përshëndetëm, mirëpo pasi vendosi taksën futi një brigadë të xhenios, e cila vetëm sa prishi punë në atë segment që bëri dhe nuk bëri asgjë. Pastaj erdhëm ne në pushtet. Sigurisht, ai ishte projekti më kryesor që u bë.

– Me cilin nga liderët kosovarë keni marrëdhënie më të afërta?
Unë kam marrëdhënie normale me të gjithë, pavarësisht se cili është qëndrimi i tyre. Natyrisht unë kam patur, se mohoj, në mënyrë të padiskutueshme trashëgimia ime ishte marrëdhënia me LDK, me Presidentin Rugova dhe në atë kohë kishte vetëm disa parti siç ishte Partia Demokristiane apo Partia e Adem Demaçit dhe me ta kisha marrëdhënie shumë të mira, por natyrisht marrëdhënie kryesore kisha me Presidentin Rugova.

– Vazhdoni të keni marrëdhënie të mira me Isa Mustafën?
Mendoj se shumë të mira i kam.

– Të falsim pak për qeverisjen e Ramës. Ka diçka të mirë në qeverisje, një, sipas vlerësimit tuaj.
Sipas vlerësimit tim kjo qeverisje i ka bërë dëme të pallogaritshme Shqipërisë, në të gjitha aspektet. Ne për fat të keq shumë gjëra jemi të detyruar t’i mësojmë në fatkeqësi, dhe kjo është shumë e hidhur. Diktatura patën të gjitha vendet ish-komuniste, të shkallëve të ndryshme, por atë që i bëri Shqipërisë diktatura, nuk ja u bënë të gjitha diktaturat të marra së bashku vendeve të tjera. Po i lëmë të burgosurit, të pushkatuarit, të internuarit, çfarë ndodhi në vitin ’90, kur u hapën kufinjtë? 25% e kombit u derdh në det ose u largua. Pse ndodhi kjo? Vendi arriti buzë varrit, buzë ekzistencës, e tëra kjo ishte një rrënim i tillë i jetës, i tillë ishte sistemi skllavo-pronar i vendosur në të gjithë Shqipërinë rurale, saqë ata rendën për të shpëtuar frymën. Po marrim këtë qeveri sot. Se unë jam kundërshtar i saj, dhe dëgjuesi natyrisht duhet të ketë rezervat e tij kur unë flas për të. Por ka një tregues përsëri dhe ky është eksodi. Në vitet 2011-2012 pas heqjes së vizave janë të regjistruar nga zyra federale e azilkërkuesve 432 shqiptarë nga Shqipëria. Janë regjistruar jo këtë shtator, por shtatorin që shkoi, 8300 në një muaj të vetëm. Shqiptarët janë të dytët pas sirianëve për azilin, lënë mbrapa dhe afganët. Janë larguar gjatë dy viteve mbi 100 mijë njerëz, por kësaj here jo më njerëzit që nuk kishin kafshatën, por janë larguar shtresa e mesme masivisht.

– Janë larguar edhe nga Kosova po në të njëjtën periudhë..
Jo njësoj, janë larguar dhe ata, por në Kosovë fluksi ra. Dhe ka një gjë tjetër. Emigracioni kosovar bënë edhe bashkim familjesh etj., kurse këtu ka ikje masive. Këtu ikin mjekët, inxhinierët, ikin sepse Edi Rama vret çdo ditë shpresën dhe ofron kanabisin.

– Ka ndonjë gjë të mirë tek Edi Rama si politikan?
Të më thuash ti mua që Edi Rama është një politikan, unë them që ai është një fantazmagorik. Edi Rama politikan nuk mund të bëhet! Atë e ka prurë seriali mashtrimeve në pushtet, por vetëm për politikë që ai nuk është, është një nulitet politik.

– A ju ka tensionuar ju dhe zotin Nano Edi Rama?
Jo absolutisht. Se çfarë opinionesh ka ajo është tjetër punë. Por të vërtetat janë të tjera. Fatos Nano ka dhënë dorëheqjen, se mund të ishte edhe sot në vend të Ramës ndoshta, por Nano është një politikan që humbi zgjedhjet me një përqindje të ngushtë dhe dha dorëheqjen, jo vetëm nga qeveria, por dha dorëheqjen nga partia dhe ja dha atë Ramës. Nano mund të mos jepte fare dorëheqjen dhe sot është në një moshë që mund të krijojë fare mirë një parti tjetër. Sali Berisha humbi zgjedhjet, mund të mos jepte dorëheqjen në mënyrë absolute për asnjë lloj arsye, dha dorëheqjen për shkak të një vendimi të tij prerë të brendshëm, që zgjedhjet e para që unë do humbas, unë do them mirupafshim. Unë kam konceptuar të gjithë jetën time një kontratë me Kosovën dhe një kontratë me Shqipërinë. Me Kosovën, jam përpjekur të bëj çka kam patur mundësi të bëj. Kosova kishte udhëheqjen e vet, fitoi luftën, u bë e pavarur. Eshtë realizimi i ëndrrës sime më të madhe. Asgjë s’kam patur brengë më të madhe se sa Kosovën e pushtuar, ajo ka qenë brenga shpirtërore që nga fëmijëria ime deri ditën që është realizuar dhe e quaj veten më të lumtur e më me fat që unë pashë një gjë të tillë, dhe dhashë atë çka pata mundësi të jap. Bëra me zgjedhësit në Shqipëri, çdo program e kam konsideruar një kontratë. Kam punuar me përkushtimin më të madh ta zbatoj. Zgjodhën kontratë tjetër, mirupafshim.

– A do të riktheheni sërish në krye të PD?
– Kurrë! Largimi im është pa rikthim.

– Si i shihni marrëdhëniet e pasardhësit tuaj zotit Basha me Kosovën? Nuk është që opinioni në Kosovë e njeh mirë..
Normal, sepse ai është një udhëheqës i ri, i një gjeneratë tjetër, por unë i shoh absolutisht me potencial të shkëlqyer. Lulzim Basha ka punuar në Kosovë me përkushtim të madh në ndërtimin e institucioneve. Ka qenë në grupin e atyre që ka mbledhur fakte dhe dëshmi kundër Milosheviçit në Hagë. Me gjysmën e gjakut është Pejan. Lulzim Basha, ka merita shumë të veçanta në rrugën e Kombit, sepse e vërteta është se duke qenë se tek unë presionet nuk ecnin, kundërshtarët e saj brenda dhe jashtë Shqipërie, por sidomos jashtë, që të gjitha lëshonin presionet më primitive ndaj tij. Kurse ai kishte një përgjigje; unë jam ministër për këtë rrugë. Se në fakt, unë atë i kisha thënë. Pse po më emëron mua në këtë post më pati pyetur atëherë. Për këtë rrugë i thashë. Ky është një mision i imi, ne do bëjmë rrugën sikur ç’të bëhet dhe ai i qëndroi dhe përdori të gjithë zotësinë e tij. Lulzim Basha është një politikan shumë i zoti.

– Ka akuza të mëdhaja për vjedhje të parave me rrugën e Kombit
As dhe një qindarkë. Cilido që akuzon është i shpëlarë nga çdo lloj morali.  Çmimi i saj në Shqipëri është të paktën 30-40% më i lirë se i autostradave kroate që ndërtoheshin në të njëjtën kohë, dhe është më i lirë vetëm e vetëm se s’kishte korrupsion. Sepse terreni i Shqipërisë ishte më i vështiri që mund të ekzistonte. Bechtel rendit rrugën e Kombit në dy-tre projektet ndër më kryesoret për nga vështirësitë, është një nga bizhutë e punëve të kësaj kompanie e rendit me La Manshin dhe me një punim tjetër. Ata të cilët nuk dinë, nuk e njohin si ka qenë terreni përpara sidomos nga përtej Rrëshenit e deri në Kalimash, sigurisht tani me rrugën nuk mund ta kuptojnë atë. Çmimi mund të ishte më i lirë po të mos ndodhte katastrofa në tunel, se tuneli lëvizi, shkëmbi i tunelit  ishte 700 m dhe doli i shkrifët dhe aty u bënë edhe punime suplementare, jo pak madje. U mor një ekip që dha zgjidhjen madje, ekip austriako-gjerman, katedër universitare ishte. Në këtë aspekt ajo është autostrada me koston më të ulët dhe në terrenin më të vështirë e ndërtuar në rajon. Cilido mund të shkojë të marrë të dhënat, një një kohë kur ndërtonim ne me 8 apo 9 milionë euro, Kroacia i ndërtonte me 13 mln euro.

– Para se të bëhej kryeministër Edi Rama tha merrni shembull autostradën e Kosovës se si ndërtohet, më lirë dhe më mirë.
Duhen bërë krahasimet, sepse Edi Rama nuk di as njërën e as tjetrën. Por realisht nuk di sa ka kushtuar, por terrenet janë të pakrahasueshme.

– Të ndalemi pak te qeverisja në Kosovë. Si e vlerësoni qeverisjen në Kosovë?
Nuk preferoj të merrem me problemet e qeverisjes në Kosovë. Nuk është se nuk e ndjek, e ndjek jo pak. Them se është treguar një qeveri me mjaft durim, dhe me durimin e saj ka kapërcyer situata të paimagjinueshme..

– Siç janë?
Siç janë gazi në Parlament etj.

– Thuhet se gaz do ketë në rast se rikthehet marrëveshja për demarkacionin…
Ajo është një veprim në vlerësimin tim në kundërshtim flagrant.. Për marrëveshjen di që qeveria po e rishqyrton ose do e rishqyrtojë.

– Nuk ka deklarata publike për këtë?
Jo ka publike. Qeveria ka ftuar në mënyrë të vazhdueshme opozitën që të vijë e të thotë ç’kërkon konkretisht. Por tani ka një gjë. Pse unë kam ca rezerva. Thirra një mik timin dhe më thotë se 13 varre i kam në anën tjetër. Dhe unë i besoj plotësisht që i ka 13 varre në anën tjetër, nuk ka shtuar asgjë. Por problemi është tjetër. Ky harron se të gjitha këto vija janë në troje shqiptare, ky është fati ynë. Këto vija kufiri po hiqen që të gjitha në troje shqiptare. Kjo është e vërteta. Dhe çdo vijë kufiri, përveç nga Veriu i Mitrovicës, që të gjitha janë vija në troje shqiptare. Çfarë do t’u themi ne?
Autoritetet amerikane thonë që është perfekt, se nuk ka asnjë devijim. Ka një deklaratë të tillë nga Departamenti i Shtetit. E kam shumë të vështirë të mos i besoj, të jem i sinqertë. Pse? Sepse i kanë të gjitha mundësitë për t’i verifikuar. Kanë satelitët, kanë çdo gjë. Dhe unë nuk besoj që ta kenë lëshuar këtë deklaratë pa një bazë. A kanë ngelur toka? Kanë ngelur, sepse këto janë të gjitha vija që hiqen në territore shqiptare. Unë absolutisht do ta quaja normale, që përsëri të ngrihet një komision ta rishqyrtojë dhe ta faktojë..

– Pra, ju mendoni që do ishte mirë të rishqyrtohej?
Unë mendoj që duhet punë bindëse, sepse shoh që kundërshtitë aty janë jo vetëm të një pale, ka kundërshtira jo të pakta. Unë mendoj që autoritetet e Kosovës kanë treguar një durim të jashtëzakonshëm, sepse absolutisht, ja ku jam, nuk do ta kisha pranuar një gjë të tillë në Parlament. Jo. As që futeshin dot në Parlament më ata që bëjnë ato veprime. Me bomba? Eshtë e paimagjinueshme të futesh në Parlament me bomba. Nëse do ta çosh vendin në konflikt, atëherë futu me bomba.

– Ju mbështesni figura si Ramush Haradinaj..
Jo shiko, unë nuk pranoj kurrë asgjësimin me dhunë të Parlamentit të Kosovës. Derisa t’i fut mina, fut gazin lotsjellës, t’i e asgjëson seancën. Atë mund ta bësh një herë, por dy herë se bën dot kurrë. Ata i admiroj për durimin. E drejtë është ajo që bëjnë ata, jo qëndrimi im. Duhet të tregosh durim, duhet të tregosh tolerancë, dhe ata i kanë treguar të gjitha këto, por ata, me atë që kanë bërë i kanë bërë një dëm të jashtëzakonshëm Kosovës, dëmë të pakrahasueshme. Nuk vjen kush më për të investuar në Kosovë. Ka ardhur ndonjë kompani këto kohë? Kush vjen të investojë në një vend ku hidhen bomba gazi në Parlament? Asnjëri.

– Dhe për këtë e ka fajin opozita e tëra?
Në fakt, unë thashë se nuk do e kisha toleruar këtë. Mos më pyet tani të bëj unë gjykatësin, por është një gjë që nuk do e kisha toleruar në mënyrë absolute. Edhe po të isha opozitë nuk do e bëja kurrë.

– Qeveria në Kosovë, koalicioni qeverisës ka numra të frikshëm. Çështja e demarkacionit mes Kosovës dhe Malit të Zi, shumë kohë pas nënshkrimit që ka bërë ministri i Punëve të Jashtme në atë kohë, Hashim Thaçi dhe ministri i Punëve të Brendshme, Skënder Hyseni, shumë kohë më pas është dërguar në Parlament. Dhe duke patur parasysh këtë numër të frikshëm opozitës, sipas arsyetimit të tyre, nuk i kishte mbetur mënyrë tjetër mos ta pengonte në këto forma.
Kishte një mënyrë tjetër opozita. Opozita iu drejtua GJ. Kushtetuese, opozita bënte deklaratën politike se kurrë nuk do ta njohë, dhe kjo është. Nuk është mënyrë ajo që opozita t’i diktojë shumicës me bombula gazi, të shkatërrojë Parlamentin. Pse? Sepse në fakt kjo është rruga e defaktorizimit të Kosovës, e paraqitjes së Kosovës si një shtet invalid. Çdo qeveri ka vështirësi për të kaluar një ligj apo një marrëveshje, nuk është vetëm e tyre kjo, por asnjë qeveri nuk është përballur me një situatë të tillë në Parlament, me futjen e gazit lotsjellës.

– Njëri nga kriteret për procesin e liberalizimit të vizave, dy na kanë mbetur, është çështja e luftimit të korrupsionit dhe e demarkacionit?
Absolutisht e padrejtë. Qytetarët  e Kosovës meritojnë plotësisht liberalizimin e vizave dhe gjykoj se kjo është një gabim që buron nga probleme të brendshme të Bashkimit Europian dhe rroftë sebepi të themi bëni dhe këtë e bëni dhe atë. Probleme të tilla, për përcaktime, për demarkacione e të tilla si këto ekzistojnë edhe në vende të tjera, por ato janë procese që zgjidhen, sepse sot askush nuk shkon drejt luftës për zgjidhjen e këtyre problemeve. Po s’të pëqeu kjo ka Gjykatë Ndërkombëtare, ka Arbitrazh Ndërkombëtar, ka patur raste që vet BE ka krijuar treshen e të urtëve për t’i dhënë zgjidhje, por këto janë probleme që nuk mund të përdoren për t’i mohuar të drejtën e lirisë së lëvizjes qytetarëve të Kosovës. Eshtë një qëndrim absurd. Më vjen keq që e paraqesin këtë kur qëllimi është tjetër kund. Ndoshta është ndonjë nga këto vendet që nuk ka njohur Kosovën e që ka qëndrim jo miqësor ndaj saj dhe krijon probleme aty.

– Pra, BE është i padrejtë me Kosovën?
Plotësisht. Në drejtim të vizave është plotësisht i padrejtë. BE në raport me Kosovën duhet të ketë vetëdije, sepse ka qenë pjesë palcore për shumë vite me qeverisjen e saj, duke patur nën kontroll të plotë pushtetin gjyqësor. Nëse në Kosovë ka korrupsion dhe s’është luftuar korrupsioni, përgjegjësia më kryesore është e atyre që kanë udhëhequr dhe drejtuar drejtësinë e Kosovës. Ndofta kanë dështuar ata, atëherë urdhëro të gjendet model tjetër.

Intervista në InfoBox dhënë drejtorit të RTV Dukagjini, Ermal Panduri!

Kapet në Itali me 18 kg kokainë, 4 kg heroinë e 30 mijë euro

Një shqiptar i kërkuar nga drejtësia italiane dhe që deri më tani jetonte në arrati, u arrestua dje nga policia vendase. Në pranga përfundoi Kleton Bici, 27 vjeç, i cili u arrestua në Olbia. Ndaj tij ishte lëshuar një urdhër arresti ndërkombëtar nga Drejtoria e Antimafia në Qarkun e Cagliari në muajin maj.
Emri i tij lidhet me hetimet e quajtura “East Pole”, që ka çuar në burg rreth 30 persona me kombësi italiane dhe shqiptare, pjesë të një grupi kriminal që merrej me trafikun ndërkombëtar të drogës.
Aktivitetet e bandës kishin të bënin me trafikun e heroinës dhe kokainës në Shqipëri, Itali dhe Holandë. Nga operacioni janë sekuestruar 18 kg kokainë, 4 kg heroinë, një pistoletë “Beretta”, rreth 30 mijë euro para të gatshme dhe disa makina luksoze për udhëtime të gjata.
Shqiptari i arrestuar u dërgua në burgun “Sassari” në Paleta, duke u vënë në dispozicion të drejtësisë.

Hetuesi belg: Frroku, i penduar, do të flasë për lidhjet e drogës nga lart

Detaje spektakolare kanë rrjedhur dhe sa vijnë e po dalin gjithnjë e më shumë nga fronti i bandave shqiptare të trafikut të drogës, të cilët prej janarit duken si të zëna në çark. Por e gjitha kjo ka lidhje me ardhjen e një dedektivi kyç në Tiranë, që e njeh shumë mirë mafien shqiptare.
Bëhet fjalë për dedektivin belg, Steven Van Deneste, i cili dëshmoi para katër ditësh në gjyqin e ish-deputetit të mazhorancës, Mark Frroku, të cilin e njeh shumë mirë, pasi ka hetuar dosjen e tij në Belgjikë dhe ia numëroi të gjitha të pabërat. Për gati 5 orë dëshmi në Gjykatë, oficeri belg, Stiven Van Deneste, mësohet se u ka qëndruar besnik veprimeve dhe konkluzioneve të tij, sipas të cilave, Mark Frroku është i njëjti person që në Belgjikë njihej edhe me emrat Besnik Morina, Dritan Frroku dhe Piro Soprani dhe që është i implikuar në këtë dosje për vrasjen e Aleksandër Kurtit.
Sa i takon motivit, mësohet se oficerët belgë i kanë qëndruar versionit që i ndjeri Aleksandër Kurti kishte rënë në dashuri me një vajzë shqiptare, që shfrytëzohej nga Frroku dhe të tjerë shqiptarë për prostitucion. Pikërisht kjo lidhje dashurie dhe kërkesa për ta tërhequr vajzën nga prostituimi, kanë qenë shkak i konfliktit me pasojë vrasjen e Kurtit.
Por ajo që ka sjellë Van Deneste përbën një element shumë të rëndësishëm në hetimin jo vetëm të këtij grupi kriminal. Në kontaktet që ka pasur me oficerët antitrafik shqiptarë, dedektivi belg ka bërë të ditur se, Arben Frroku ka shfaqur dëshirën të pendohet dhe t’i hapet drejtësisë; t’i tregojë gjithçka, trafiqet lidhjet, por ajo që është më e rëndësishme, të gjitha segmentet e politikës shqiptare me mafian e drogës në Europë.
Siç mësohet, vetë Arben Frroku i ka bërë të ditur hetuesve holandezë se, familja dhe të afërmit e tij rrezikohen të vriten dhe të “kallen të gjallë” 7 breza. Ai ka kërkuar që edhe Mark Frroku ta kryejë dënimin në Belgjikë dhe jo në Shqipëri.
Në këmbim të disa kërkesave, ai ka bërë të ditur se do të tregojë sekrete që do të “tundin” gjithçka në Shqipëri, pasi bëhet fjalë për bosët e vërtetë të drogës në këtë vend, të cilët janë shumë lart dhe në majat e politikës dhe ounturage-s së saj.

Si u arratis dhe si u arrestua Arben Frroku në Holandë

Arben Frroku, i dënuar me burg përjetë për vrasjen e Kryekomisar Dritan Lamaj u arrestua në Holandë në mesin e muajit mars të këtij viti. Arrestimi i tij u mbajt i fshehtë nga autoritetet shqiptare, ndërsa lajmi u publikua fillimisht nga ish-kryeministri Berisha dhe më pas autoritetet holandeze konfirmuan ndalimin e Frrokut në Aeroportin “Shiphol” të Amsterdamit. Zyrtarët e Tiranës jo vetëm që e mbajtën të fshehtë arrestimin në Holandë, por Tahiri nuk po dërgonte dosjen e plotë të të dhënave të Frrokut në mënyrë që të pengohej mbajtja e tij në burg, pasi ai ishte ndaluar me dokumenta greke, me identitetin e shtetasit Renato Xhepa. Duket se mosdërgimi i të dhënave nga Ministria e Brendshme për Frrokun ka qenë i qëllimshëm.
Pas deklaratës së ish-Kryeministrit Berisha për arrestimin e Frrokut në Holandë, është kërkuar informacion nga Zyra Qendrore Interpolit dhe Europolit për këtë çështje. Fillimisht Zyra e Interpolit ka sjellë një përgjigje negative, ndërsa më pas zyrtarisht është dhënë informacion për ndalimin e shtetasit Renato Xhepa, i dyshuar se është Arben Frroku. Tashmë Frroku ndodhet në burg në Holandë dhe mesa duket ka kërkuar t’i hapet drejtësisë, duke treguar lidhjet e drogës me zyrtarë të lartë shqiptarë.
Frroku u shpall i pafajshëm nga Gjykata e Krimeve të Rënda për vrasjen e Kryekomisar Dritan Lamaj në shkurt të vitit 2013, por Prokuroria apeloi vendimin. Pak ditë para se Apeli i Krimeve të Rënda të jepte vendimin me burg përjetë për Frrokun, ai u largua jashtë vendit. Arben Frroku u dënua me burgim të përjetshëm të formës së prerë nga Gjykata e Apelit.
Arben Frroku u arratis nga Shqipëria më datën 20 qershor të vitit të kaluar, dy ditë para zgjedhjeve lokale, pasi e kreu misionin e tij për t’i dhënë fitoren PS-së në Pukë. Prokuroria zbuloi se, Frroku nuk ishte regjistruar në sistemin TIMS, kur kaloi në pikën kufitare. Frroku u ndalua nga Policia e Malit të Zi në kufi me Kroacinë, ku u mbajt për rreth pesë orë për verifikim, pasi ka rezultuar person i shpallur në kërkim. Autoritetet e Malit të Zi e kanë mbajtur të izoluar Frrokun, duke i kërkuar Ministrisë së Brendshme shqiptare të dhëna ndaj tij, por Tahiri u konfirmoi autoriteteve malazeze se ndaj Frrokut nuk ka asnjë urdhër arresti. Pas konfirmimit nga Ministria e Brendshme shqiptare autoritetet malazeze e lanë të lirë Frrokun për të udhëtuar drejt Kroacisë.
Frroku ka mundur të largohet nga vendi pak ditë, pasi jepej vendimi i Apelit, duke mos hasur në asnjë pengesë as për faktin që ishte ende i dyshuari kryesor për vrasjen e komisarit Dritan Lamaj dhe pse sipas Prokurorisë të gjitha provat dhe dëshmitë faktonin se ishte ai autori që qëlloi mbi komisarin.

Dedektivi Steven Van Deneste, hetuesi i dosjes “Frroku”

Dedektivi Steven Van Deneste ka qenë një nga hetuesit kryesorë për vrasjen e Aleksandër Kurtit në vitin 1999 në Belgjikë. Sipas dosjes së Prokurorisë belge, Aleksandër Kurti ra në kurthin e “Lumes”, një prostitute shqiptare me inicialet L.A. Ai kishte njohur prostitutën shqiptare me emrin “Jeta”. Kishte shkuar me të një ditë në hotel. Një ditë tjetër i shkon në vendin e punës dhe sheh bashkë me të Lumen, të cilën ai e kishte njohur që në Shqipëri, pasi ishin nga e njëjta zonë. Aleksandër Kurti i thotë Lumes se, “do t’u tregojë familjarëve të saj se ç’punë bënte ajo në Bruksel”. Ky fakt e tremb Lumen. Por situata bëhet më e rëndë, kur ai i gjen numrin e telefonit përmes Jetës dhe i përsërit të njëjtin kërcënim.
Lumja njofton për këtë Nardin, Leonard Frrokun, vëllanë e Mark Frrokut. Ndërsa Nardi njofton Lek Bib Djafën, Aleksandër Vukën dhe Hilë Morinën. Këta të tre njoftojnë Alfred Kolën që ka njohje me Aleksandër Kurtin. Por në kurth do ta fuste Lumja. Ajo i telefonon dhe i lë takim në stacionin e trenit. Problemin që kishte shkaktuar Aleksandër Kurti me kërcënimin se do të njoftonte familjarët e Lumes e merr vesh edhe vëllai i tij, Nikolas Kurti. Tre ditë para vrasjes, ai i ka telefonuar motrës së tij dhe i ka kërkuar që “kunati i saj të takojë Benin, Arben Frrokun, pasi në rast të kundërt dikush do të vritej brenda 24 orëve”.
Aleksandër Kurti që mbante dokumente kosovare me emrin Azem Shkreli, në raportin e Prokurorisë thuhet se ka ndërruar jetë ekzaktësisht në orën 18:05. Me vete kishte një biletë treni për në Londër të blerë në orën 17:05. Nisja e trenit bëhej në orën 17:56, ndërsa mendohet se ai e ka ndjerë rrezikun se do ndiqej nga grupi i tutorëve. Më tej nga rrëfimi i vëllait të tij mësohet, se viktima kishte konflikte edhe me Arben Frrokun, vëllanë e Markut. Policia e gjeti në agoni në orën 17:45, në stacionin e trenit “Gare de Midi”.

Aksident i rëndë në mes të Tiranës, dy të vdekur

Një aksident i rëndë ka ndodhur mbrëmjen e djeshme në zonën e ish-Bllokut në kryeqytet. Ngjarja e rëndë ndodhi rreth orës 21:20 në Bulevardin “Bajram Curri”, pranë urës së “Bllokut”. Burime zyrtare nga policia e kryeqytetit bënë të ditur se nga aksidenti kanë humbur jetën dy të rinj që udhëtonin me motor, të identifikuar me inicialet, K. H., 21 vjeç dhe E. D., 22 vjeç.
Mësohet se drejtuesi i motorit me targa “AP 105” dhe pasagjeri pas tij ka humbur kontrollin dhe për pasojë është rrëzuar. Ndonëse ata u dërguan me urgjencë në Spitalin e Traumës, nuk kanë mundur t’i mbijetojnë plagëve të marra. Ndërkohë, policia ka shkuar në vendngjarje, ndërsa grupi hetimor ka nisur hetimet për zbardhjen e plotë të këtij aksidenti.
Ndërkohë, një i moshuar ka mbetur i plagosur rëndë, pasi është përplasur nga një automjet në Maliq. Ngjarja ndodhi mbrëmjen e djeshme, pranë vendit të quajtur “Kryqëzimi i Libonikut”. Burime zyrtare nga Policia e Korçës bënë me dije se shtetasja A.A, rreth 44 vjeçe, e cila ishte duke drejtuar mjetin tip “Volkswagen”, me targa AA303 KK, ka aksidentuar shtetasin T.D, rreth 77 vjeç, banues në Libonik, këmbësor në rrugë.

“Gungëngrehina 2”

Dr. Fatmir TERZIU

Nuk ishte e thënë të qëllonte si në rrëfenjat e pleqve të moshuar. Sipas gjasave një gozhdë, një litar dhe një shpatë e atillë e mprehtë, ishte mospërputhje e qëlluar. Ndërsa ardhësit e pajtuar shënonin me imtësi detajet e tre gjërave të rrëfyera ngutshëm, ikësit e pakuptimtë grisnin fletët e shënimeve të tyre. Eh, gozhda kishte ndoshta arsye tjetër të ngulej në atë vend ku bashkë me litarin mbante në ajër të vrarë nga errësira, atë shpatë tek e cila shkruhej e fshihej e panjohura. Gjithsesi, të dy palët ishin mesorja e duhur e asaj strehëze të zymtë, ku dukej se rrëfenjat ishin shpirtëzuar dhe silleshin anekënd asaj skute për të bërë lojën shpirttrazuar. Loja kishte kohë që kishte nisur. Si të gjithë lojërat, ajo në fillim kishte emocione, dhe më pas ishte kthyer në një përplasje të paimagjinuar. Loja kishte në vend të një mjeti të zakonshëm, një nga këto tre gjëra të rrëfyera nga të vjetrit dhe kjo ishte “sorda” e tipit të fundit. Ishte projektuar, pikturuar dhe gatuar nga një dorë. Ajo dorë, që kishte projektuar mjaft të tjera, kishte shansin e saj historik të ripërsëriste ato veti, të cilat i kishte dëgjuar në kohë tjetër nga të afërmit e saj, babai dhe ata që metonin kohërave të tilla lojëra. Dhe thuajse vetë rrëfenjëzat e shpirtëzuara habiteshin. Krejt rastësisht ndodhte të përshpirteshin me veten. Të silleshin si të tromaksura. Të mos besonin në sytë e veshët e tyre. “Të ngrihej xhelati i asaj “sorde” e të bënte këtë dhuratë për viktimat e tij?!” Si rrethanë, tre gjërat vetërrethsilleshin rreth shpirtngjallmjes së rrëfenjave dhe prandjenja udhëkryqej vetvetiu.
Dilnin herë pas here, merrnin pak ajër të pastër, dhe prapë shkonin e strukeshin aty, ku mjerisht mosbesimi kishte vdekur, dhe ishte ngjallur pikërisht alibia. Diçka vazhdonte të mbetej si në ëndërr. Gozhda e njohur e Krishtit, litari lënë buzë varrit dhe “sorda” e kasaphanës gjysëmshekullore, si në korr nisën të thërrisnin “Rruajna o Zot mendtë e kresë!”, “O Zot i madh çfarë po ndodh me ne?!” Pingulthënia e asaj lutjeje bëhej më e fortë kur rrëfenjëzat e shpirtëzuara graviteshin mes asaj zhurme të lebetitshme. Kjo ishte e pathëna dhe e pashkruara që sillej në atë kockëzim të sheqerosur nga fjalët e sordëbërësit. Dhe dukej se qasja e shpirttrazuar sillej në vetvete si një shkulje e nëndheshme e tërë asaj gungëngrehine që kishte bazament një ndërrmarje të strukur nga shkatërrimi masiv. E gjitha në fakt strukej mbi dhe nën shkatërrim. Ngrihej dhe ulej brenda një nate. Ulej dhe ngrihej brenda një dite. Në njëzetë e katër orët e para të fjalëve prekëse të sordabërësit gungëngrehina ishte premtuar të bënte art. Dhe kjo ishte një komedi më vete. Në fillim nisi me një akt. E pastaj iu shtua akti i dytë, ndaj dhe mori edhe emrin “Gungëngrehina 2”. Nga brendësia e saj vetë ai mjeshtër, ai projektues i gjallë, solli kombinimin e të gjallës me të vdekurën, duke rikrijuar kështu vetë atë që kishin premtuar Klasikët e Mëdhenj, madje jo vetëm ata katër të njohurit, dhe ai i pesti mes tyre. Dhe pastaj silleshin si në një paradë të madhe mode libra të mëdhenj e me kapakë të trashë, ku thuhej se ishte vetë shpirti i padalë i të tre gjërave që bekonin gungëngrehinën e radhës.
Dhe goxha punë u dilte kalemxhinjve të artit. Ata më të përmendurit, ndoshta jashtë treshes, dhe ata që kufinjtë i risollën me treshe të tjera, shkrimbërësit e kohërave me diell të lirë, shkrimtarët e fisit të ri, kërkonin me ngulm të paktën fatin e ri të shpirtngjallmjes së këtyre shpirtrave të lënë në këtë gungëngrehinë. Aty ishte gracka. Një grackë ku pandehshëm ranë të gjithë. Gungëngrehina nisi të fliste. Nuk ishte thjesht kockërri. Nuk ishte vetëm çimentim. Ishte goja vetë. Goja e asaj sorde që varrej në atë litar dhe që mbahej nga ajo gozhdë. Goja e tillë sapo kishte dalë nga Panairi i radhës, ku vetëm libri mungonte, dhe fliste pa libër për nënë, babë, farë e fis, se kishte fatin të ripërsëriste ato të cilat i kishte vetë libri i saj i lexuar hershëm. Posi një zonjë e rëndë, me përkëdhelitë e shumta të xhentëlmenëve modernë, të zyrambajtësve të sotëm e të djeshëm, goja si gojë hynte papandehur kudo e ngado në gojëra të tjera. Dhe ashtu gojë më gojë nisi të rrëfente rrëfenjëza të reja, të reja e më të bukura. Rrëfenjëza të strukura nën shkulma e prishje të maramendshme nën dhe mbi gungëngrehinë. Të gjitha ishin premtuar nga goja-gojës se edhe kështu bënin dhe tejçonin art. Dhe me atë art thuhej se luhej një lojë tjetër dhe atje lart.
Ajo lojë kishte qëllim më vete. Në fillim projektonte perde të holla dhe pastaj padukshëm ua qepte retinave të atyre që silleshin si të hutuar rrugëve të vendit e Botës e pastaj atyre që shtriqnin e shtriqnin duart e tyre rrugëve e rrugicave afër vetë gungëngrehinës artsjellëse. Dhe loja e atjetejshme, e gatuar nga lartësia i shihte këta duar e sy që endeshin në rrjedhën e gungëngrehinës art teksa kërkonin bukë, punë, pak ajër të pastër. Pastaj mundoheshin të shkundeshin nga të tjera gjëra: “Në gjashtëmujorin e parë, lindshmëria pësoi rënien më të madhe që nga viti 1990. Ulja me 29% e lindshmërisë së bebeve në raport me fundin e vitit të kaluar, është një episod i frikshëm për zhvillimet demografike në vend. Bashkë me emigracionin e lartë, rënia e lindshmërisë në nivelet më të larta historike është tregues i qartë se, shoqëria po përjeton një fazë depresioni. Demografët shpjegojnë arsyet që kanë çuar në këtë situatë, duke sugjeruar disa “receta”. Bizneset e arsimit parashkollor shumë shpejt do të vihen në vështirësi dhe tregu do të përballet me humbjen e forcës së aftë të punës…” Kjo nuk ishte në atë gungëngrehinë. Ishte në një “Monitor” ku fjalë të tjera përziheshin e shpirtrazoheshin deri në dhimbje me rrëfenjat e pleqve të moshuar. Sipas fakteve një gozhdë, një litar dhe një shpatë e atillë e mprehtë, ishte tejpërputhje e qëlluar. Ndërsa ardhësit e pajtuar grisnin me imtësi detajet e tre gjërave të rrëfyera ngutshëm, ikësit e pakuptimtë groposnin fletët e shënimeve të tyre. E gjitha thuhej se ishte art, atje poshtë dhe atje lart tek “Gungëngrehina 2”.

Kolonja

Arian GALDINI

Nuk kishte zgjedhje. E megjithatë sot ka një Kryetar të ri Bashkie. Kolonja nuk ka bërë çudi as kësaj rradhe. Besnikëria e kësaj zone ndaj së majtës partiake është pothuajse epike. Erseka, Leskoviku, e fshatra të tëra janë në varfëri e mjerim migjenian për ata që kanë mbetur. Shumë kanë ikur prej aty. Kush nuk ka çarë ferrën, robtohet për të siguruar mbijetesën. Deputeti dhe Kryetari i Bashkisë janë zotërit e krahinës.
Të tjerët janë ose të punësuarit e këtyre, ose hallexhinjtë që nuk duhet ta prishin me këta sepse përndryshe mbeten jetimë përballë shtetit. Shteti është po aq i frikshëm aty sa edhe të fortët e zonës. Banorët nuk kanë asnjë qasje tjetër me shtetin dhe të fortët përveçse si ajo që kanë me zjarrin. Nuk luajnë kurrë me të se e dinë që përvëlohen. 75 vjet aty, shteti ka qenë në duart e të majtëve. Të tjerë pos të majtëve, në ato anë njohin pak ose asfare. Ndoshta kjo ishte edhe arsyeja pse PD dhe opozita, në këtë proces zëvendësimi të Kryetarit të Bashkisë së Kolonjës me një emër tjetër, vendosi të mos ua prishë terezinë qytetarëve të atjeshëm.
U propozoi një emër të njohur për ta. Vëllain e një ish-deputeti socialist, të cilin e kandidoi Partia e një ish-ministri socialist. Pikërisht, me këtë vendim politik që mori PD dhe opozita për të mos ua tollovitur rendin banorëve që humbën një Kryetar, e u duhej ta zëvendësonin me një tjetër Kryetar, Kolonja u kthye metaforikisht në Kalonja. Vendimi politik i PD dhe opozitës ishte për tia kaluar kandidatin një emri të majtë të propozuar nga një parti të sapo marrë nën frenat e kontrollit nga një tjetër i majtë. Opozita nuk u ndal, por kaloi rradhën në Kolonjë. Aq shumë u kalua aty, sa dita e djeshme, pra dita e zëvendësimit, jo dita e votimit, kishte si protagoniste në ekrane deputetë socialistë dhe ish–deputetë socialistë që ndërkalleshin për procesin zgjedhor.
Për mua që drejtoj një Parti politike në koalicion me PD, e sidomos si aktivist politik e civil prej 25 vjetësh, që ngahera kam qenë qartazi i pozicionuar djathtas, ishte si një ditë romuzesh me veten, ndërsa shihja ish – deputetë të PS që akuzonin PS për manipulim zgjedhjesh e shitblerje votash. E në fakt, u bë ca kohë që ky kalim nuk bëhet vetëm në Kolonjë. Ngado shoh me shumë ngazëllim të mediave pranë opozitës që të heroifikojnë deputetë a ish – deputetë të PS që shajnë Rilindjen, sesa kërkim lajmi tek aktivistët dhe intelektualët politikë dhe civilë që janë të lirë ose të djathtë.
Mediat pranë opozitës u bëjnë eko me bollik të gjithë të majtëve e komunistëve të pakënaqur me Rilindjen, pa gjetur fare hapësirë e kërkim lajmi tek figurat e reja aktiviste a intelektuale të lirë apo të djathtë. Mediat pranë opozitës bëjnë bujë me salcën revolucionare, ndërkohë që nuk bëjnë asnjë përpjekje për të ngjallur shpresën me mendim, mendimtarë dhe veprimtarë të lirë a të djathtë. Kësisoj, Kolonja nuk kishte si të bënte përjashtim. Sidomos Kolonja. Këtu fillon edhe problemi dhe sfida e vërtetë e opozitës. Do të pranojmë se Shqipëria është e tillë, si Kolonja, e majtë dhe do të marrim ngjyrën e ambjentit, apo do bëhemi pigmet për t’i dhënë në ngjyrën e shpresës ambjentit? Do tejkalojmë apo do kalojmë?
Do dalim përtej vetes apo do i bëjmë transplant vetes? Deri tani, vetëm kemi kaluar duke lëshuar. Deri tani jemi puthur me Ilir Metën, kemi përqafuar Ben Blushin, i kemi lënë të na fusë duart Agron Duka dhe po bëjmë dashuri me Kastriot Islamin. Njerëzit e lirë apo ata të së djathtës nuk janë askund në horizont. Të tillë, edhe pse ka shumë, nuk përfillen. Këta edhe kur veprojnë, deklarohen e shfaqen, përçmohen, sulmohen, lihen në harresë, pengohen.
Në projeksionin publik të opozitës ka vetëm qarkullim të të përhershmëve, të listëporosisë së partisë, të klientelës dhe të të majtëve të pakënaqur a të zhgënjyer me Rilindjen. Kaq e fortë është bërë kjo e vërtetë, saqë opozita sot ka heroinë një studente që beson si Nexhmija dikur tek komunizmi, vetëm e vetëm pse kjo vajzë skuqi me salcë ministren e Arsimit. Mes shpresënxitjes dhe salcëqitjes, të krijohet përshtypja se opozita zgjedh këtë të fundit. Transplanti i vetvetes ka shkuar në përmasa dramatike. Ne kemi një koalicion opozitar, por kërkojmë një Aleancë transversale.
Po u afrohemi zgjedhjeve të qershorit 2017 me një panoramë të zymtë. Shumica e majtë është në lojën e saj të matjës dhe përballjes së forcave që të prishin ekuilibrin e vjetër për të bërë ose jo një marrëveshje të re. LSI synon rritjen. PDIU gjithashtu. LIBRA po provon të gjejë këndin e hyrjes. PS do që të rikonfirmojë pozicionin e saj si parti e parë, duke vendosur gardhin e kanabisit, plehrave, të fortëve dhe trysnisë së pushtetit, që të mos lejojë asnjë subjekt tjetër politik që ta kafshojë aty brenda në elektoratin e saj. Zhvillimet e dhjetorit e në vijim, ose do të kenë vulën e kalimit, ose do të ngrenë paradigmën e re të tejkalimit.
Kur Lulzim Basha thotë se PD dhe ne si koalicion opozitar do ta bëjmë demokracinë të madhe sërisht, shpresoj që të ketë parasysh pikërisht tejkalimin. Përndryshe, ashtu si në Kolonjë dje, edhe në zgjedhjet parlamentare të qershorit 2017, nuk do të kemi zgjedhje, por zëvendësim. Kolonja apo Kalonja, është selfie më dëftuese e opozitës sesi nuk duhet të jemi. Ose ngrihemi në këmbë e rezistojmë duke konfirmuar, kërkuar e inkurajuar njëri-tjetrin, ose kalojmë dhe pranojmë transplantin e vetvetes dhe zëvendësimin. Ama, në zëvendësim, ne nuk na pyet kush për emrat. Do të jenë po të majtët që do të caktojnë se kush do të zëvendësojë kë e kur.

Të rinjtë, vezë dhe domate kundër Beqes

Disa të rinj kanë qëlluar sot ministrin e Shëndetësisë, Ilir Beqaj me domate, vezë e ilaçe. Të rinjtë protestuan përpara Ministrisë së Shëndetësisë dhe bllokuan hyrjen e ndërtesës. Ata mbajnë në duar parulla me shprehjen “Suksese në jetë”, shprehje thënë nga ministri Beqaj në bisedën telefonike me drejtorin e pushuar nga detyra të Fondeve të Sigurimeve Shëndetësore në Tropojë.
Të rinjtë e quajtën zotin Beqaj “hajdut” dhe kërkuan dorëheqjen e tij.
Policia ndërhyri për të larguar të rinjtë nga hyrja e ministrisë.
Flet organizatori i sulmit të sotëm ndaj ministrit të Shëndetësisë, Ilir Beqajt, i cili së bashku më 9 shokë të tij hodhi vezë, domate dhe paracetamol para Ministrisë së Shëndetësisë. Rigert Kapllani bashkë me 9 shokë të tij, mes të cilëve dhe Endrit Memija flet për Hashtag.al, duke treguar pse ndërmorën këtë sulm si dhe detaje nga organizimi.
Përshëndetje Rigert, të kontaktojmë nga Hashtag.al. Pse e organizuat? Kush ishte në grup? Çfarë kërkoni nga Beqaj?
Ne kërkojmë dorëheqjen e Beqjas. E goditëm, sepse është hajdut dhe duhet të mbajë përgjegjësi për lekët që ka marrë. 1.7 milion vetëm me një dorë. Nuk do e lëmë me kaq deri sa të dorëhiqet.
Sa të rinj ishit? Kush? Si u soll policia?
Ishim 10 veta, sepse e menduam si deklaratë. Policia nuk u soll keq vetëm na kërkuan mos të prekim kangjellat e ministrisë. Dje na e morën banderolën.
Jeni pjesë e ndonjë partie? Kë përfaqësoni?
Ne jemi të rinjtë e Aksionit Qytetar në PD.

Çfarë do bëjë byroja, do përjashtojë popullin?

PD dënoi dje përjashtimin nga punimet e Parlamentit për 5 ditë të Kryetarit të Grupit parlamentar të PD, Paloka. Sekretari i Përgjithshëm i PD, Ristani tha se populli është në revoltë ndaj Beqes dhe hajdutëve të tjerë, duke ngritur pyetjen “mos tani do të përjashtojnë edhe popullin?”
“Byroja e Kuvendit, si bijëz besnike e byrosë së dikurshme, përjashtoi sot kryetarin e Grupit parlamentar të PD-së, z.Edi Paloka, i cili nuk lejoi një tjetër abuzim të Ilir Beqës, kësaj radhe në Kuvend, kur kërkoi me arrogancë të vjedhë edhe foltoren e Parlamentit.
Pasi ka vjedhur miliona euro në shëndetësi, pasi ka vjedhur miliona euro me firmën e tij private që kap çdo tender të qeverisë, pasi trafikon vendet e punës sipas interesit personal dhe të partisë, Ilir Beqja, kampioni i korrupsionit të Edi Ramës, tentoi të vjedhë dhe fjalën në Parlament.
Reagimi i Edi Palokës është thjesht shprehja, pasqyrimi i revoltës së popullit për këtë simbol të hajdutërisë dhe abuzimit. Populli është në revoltë ndaj Beqës, ndaj Ramës, dhe ndaj kusarëve të tij.
Siç doli sot në rrugë dhe tentoi t’i bllokojë rrugën drejt zyrës, ku ndan koncesionet dhe milionat me klientët e tij.
Çfarë do bëjë byroja, ka ndërmend të përjashtojë popullin?”, tha Ristani. Kryetari i Grupit parlamentar të PD nuk lejoi Beqen të flasë nga podiumi i Parlamentit një ditë pas skandalit të përjashtimit të një drejtori të Shëndetëissë nga Beqja. Drejtori u shkarkua, sepse nuk kishte marrë pjesë në mbledhjen e Partisë Socialiste dhe skanadali u denoncua në media. Vendimi abusrd i Beqes solli reagim të deputetëve të opozitës në Parlament. Paloka ka ndërprerë për disa minuta fjalën e ministrit dhe kjo ka çuar në vendimin e djeshëm të Byrosë për të përjashtuar Kryetarin e Grupit parlamentar të PD. Vendimi është votuar nga deputetët e PS. Deputetët e LSI kanë abstenuar në këtë votim.

Debati në Komision, Vokshi: Ku do shkojnë 47 miliardë lekë?

Premtimin për shëndetësinë falas nuk e kanë besuar as vetë deputetë të mazhorancës. Petrit Vasili nënkryetar i LSI u shpreh se s’ka besuar asnjëherë në këtë premtim. Po ashtu, Vasili shprehu ankesa edhe për mospërfshirje në buxhet të investimeve të reja në shëndetësi.
Vasili: Në gjuhën e popullit është shërbimi falas. Nuk e kam besuar fjalën falas. Ky objektiv për një mijë arsye objektive është i pamundur të realizohet.
Beqaj: Ne kemi përfunduar këto ditë dy projekte të rëndësishme. Është një vlerësim ndërtim dhe pajisje 9.3 milionë euro.
Deputetja demokrate Albana Vokshi kërkoi që Beqaj të pranojë dështimin e shëndetësisë falas.
Vokshi: Sistemi kontributiv ke thënë i dështuar, ke thënë do ta ndryshojë. Nuk të shpëton zhurma, por përgjigju pyetjes.
Sipas parashikimit, Ministria e Shëndetësisë do të mbështetet në vitin 2017 me një buxhet prej 47 miliardë e 30 milionë lekësh që është me rreth 3 % më i lartë se viti i kaluar.
Në komision nuk munguan edhe batutat lidhur me incidentin e mëngjesit ku disa të rinj kanë hedhur domate dhe vezë në drejtim të automjetit të ministrit.
Vokshi: Domatet dhe vezët para ministrisë që ju drejtoni do ta kishin ndryshuar marrëdhënien tuaj me mashtrimet dhe gënjeshtrën.
Një grup të rinjsh të PD e pritën daljen e ministrit me një pankartë dhe thirrjet hajdut.