Merr formë mes polemikave ekipi qeverisës i Donald Trumpit. Më pak se dy javë pas zgjedhjes së tij, mbeten për t’u plotësuar disa vende të rëndësishme në administratën e re, por tendenca në rolet kryesore deri më sot është në avantazh të besnikëve, gjë që nuk e zbut debatin mbi zgjedhjen e manjatit dhe mungesën e diversitetit.
Reince Preibus Emërimi i parë i presidentit të zgjedhur ishte Reince Preibus si “shef i stafit”, një nga detyrat më të larta në Shtëpinë e Bardhë. Zgjedhja e shefit të stafit ka qenë për një “të brendshëm” në Uashington, kryetari i Partisë Republikane, i cili ka kërkuar që të veprojë si një urë mes “mbretit të tullave” dhe establishmentit.
Steve Bannon Emërimi i Steve Bannon si kryestrateg ka qenë deri tani më i diskutueshmi. Një “ish” tek Goldman Sachs dhe për katër vjet në krye të faqes ultrakonservative të internetit “Breitbart News”, Bannon është i lidhur me lëvizjen “alt right”, e lidhur me ideologjinë e supremacisë të së djathtës radikale. Ai, megjithatë, ka shpjeguar për “Hollywood Reporter” se nuk është një “nacionalist i bardhë, por një nacionalist ekonomik”. “Ne do të krijojmë një lëvizje të re politike që kombinon populizmin dhe nacionalizmin, të fokusuar në punën, – tha ai – do të jetë më mirë se revolucioni Reagan, konservatorët do të habiten”.
Michael Flynn Gjenerali me tri yje në pension, të cilit Trumpi i ka ofruar postin e këshilltarit të Sigurisë Kombëtare, është një besnik i manjatit. Ai më parë ka drejtuar Agjencinë e Inteligjencës së Mbrojtjes nën Barack Obamën dhe ishte shumë kritik ndaj administratës së tij në luftën kundër ISIS. Sipas tij, kërcënimi që vjen nga Shteti Islamik duhet të kundërshtohet me veprime më agresive ushtarake dhe ai beson se Uashingtoni duhet të bashkëpunojnë më shumë me Rusinë.
Jeff Sessions Senatorit të Alabamas, gjithashtu një mbështetës i orëve të para të Trumpit, i është ofruar posti i sekretarit të Drejtësisë, një vendim i cili nuk vonoi të ngjallë kritika. Në të kaluarën emërimi i tij si gjyqtar federal është bllokuar për shkak të komenteve të tij raciste dhe ai është i njohur për linjën e ashpër kundër emigracionit. Për të, konfirmimi nga Senati është i nevojshëm.
Mike Pompeo Kongresmen i Kansasit dhe anëtar i Komitetit të Inteligjencës në Kongres, Mike Pompeo do të jetë drejtori i ardhshëm i CIA-s. Ai është një nga kundërshtarët më të fortë të marrëveshjes për çështjen bërthamore me Iranin dhe një mbështetës i mbajtjes së burgut të Guantanamos. Pompeo ka kritikuar ashpër Hillary Clintonin për Bengazin, duke e quajtur sjelljen e saj “moralisht të dënueshme”.
Mitt Romney Ish-kandidati presidencial në vitin 2012, u takua me Trumpin në vendpushimin e tij të golfit në New Jersey dhe është një prej kandidatëve të përshtatshëm për sekretar Shteti. “Biseduam për çështjet ndërkombëtare të sigurisë – tha Romney. Një takim shumë produktiv”. Romney ishte një nga kritikët më të ashpër të miliarderit gjatë fushatës zgjedhore, me të cilin shkëmbeu komente të helmëta, por tani mund të hyjë në administratën e re. Zgjedhja e republikanit të moderuar do të jepte një sinjal të rëndësishëm për afrimin me establishmentin e Partisë Republikane.
Rudy Giuliani Ish-kryetari i Bashkisë së New Yorkut, Rudy Giuliani, i futur në histori për politikën e tij të “tolerancës zero” ndaj krimit, konkurron për sekretariatin e Shtetit. Besnik i “The Donald”, mbështetës pa kushte i luftës ndaj ISIS dhe sloganit “Make America Safe Again”, është mbështetur nga ndihmësit më të afërt të Trumpit, por jo nga përfaqësuesit e Partisë Republikane.
Nikki Haley Guvernatore e Karolinës së Jugut, e bija e emigrantëve indianë, është një tjetër kandidate për rolin e sekretarit të Shtetit dhe është pothuajse e vetmja grua që përmendet në mesin e kandidatëve për administratën e re. Burime të afërta me presidentin e zgjedhur thonë se gjasat janë që në fund zgjedhja të bjerë mbi të.
Chris Christie Emri i guvernatorit të New Jersey-t, shumë afër Trumpit, është në mesin e atyre në listën për sigurinë e brendshme, Ministrinë e Transporteve ose atë të Tregtisë. Tashmë përjashtuar nga drejtuesit e “ekipit të tranzicionit”, kundër tij është burri i Ivankas, Jared Kushner, i cili dëshiron ta bëjë të paguajë për mosmarrëveshjet e vjetra personale.

Kancelarja Angela Merkel kandidon për herë të katërt, por në këtë betejë “Mbretëresha e Gjermanisë” është e goditur rëndë politikisht. Politika e saj është mjaft e kontestuar.
Nuk ka qenë shumë e vështirë të përfytyroje në vitet e fundit imazhin e Merkelit si femër dhe politikane, ajo përmblidhej shkurt me togfjalëshin – një histori suksesi. Ne habiteshim vërtet për stilin jo të zhdërvjellët, për daljet e saj publike disi të thata, për retorikën modeste. Prej kohësh mbeti pa përgjigje pyetja, pse një politikane si ajo të kishte kaq sukses dhe të rrezatonte një autoritet të tillë.
Tani dimë më shumë: Besueshmëria e saj është e pakontestuar. Askush nuk mendonte, se ajo ndjek interesa të tjera veç atyre të kancelares. Edhe stili i saj pak i ftohtë në politikë, kishte diçka qetësuese, po ashtu edhe me jetën e saj private aspak luksoze, ajo fitonte pikë: Merkeli gatuante vetë, shkonte në pushime për alpinizëm – kancelarja i shërbente imazhit të shumë gjermanëve, një kancelare si një gjermane e zakonshme. Në vitin 2013 në fund të duelit televiziv me rivalin e saj demokrat, Peer Steinbrück të socialdemokratëve, ajo iu përgjigj pyetjes së moderatorit për mesazhin ndaj votuesve: “Ata më njohin”. Kjo ishte pozitive, dukej e llogaritur. Po sot shumë vetë nuk e dinë se ç’presin prej Merkelit.

E vetme pa miq
Kjo funksionoi sa kohë që bota ishte ende në rregull. Pra, para krizës së refugjatëve, para Brexit, para Trump. Tani Merkel duhet të përballet me stuhi. Sepse vetëm të dhënat për numrin e ulët të papunësisë, rritjen solide ekonomike dhe arkave të mbushura nuk i qetëson të gjithë. Gjermania, Europa, bota është polarizuar. Kohë të vështira. E numri i partnerëve të vështirë në komunikim shtohet.
Merkel i ka treguar vendin Putinit, disa herë, por në atë kohë imazhi i saj në Gjermani ishte i paprekur ndërsa brenda BE-së ajo ishte një grua me pushtet. Këtë dobësi aktuale, të qenurit e sulmueshme e shfrytëzon edhe presidenti Erdogan, burri i fortë i Bosforit. Madje edhe vende të vogla juglindore, që kërkonin gjithmonë mbështetjen e Gjermanisë që të bëheshin pjesë e familjes së BE-së, janë bashkuar politikisht kundër “kancelares së Europës”, sepse ata kanë nxjerrë në rang të parë shtetin kombëtar. Para këtij sfondi Merkel mbetet të jetë, siç shkroi “New York Times” “mbrojtësja e fundit e Perëndimit liberal”.
Për ta bërë këtë në plan afatgjatë, në shtator të vitit të ardhshëm, asaj i duhet një mazhorancë që të konfirmohet si kancelare, gjë që ka shumë gjasa të ndodhë. Por në rrugën deri në mandatin e ri ka shumë pengesa. Presidentin e ri federal e ofrojnë socialdemokratët: Një dëftesë jo pozitive për partinë më të madhe dhe kryesuesen e koalicionit. Merkel priti gjatë, derisa Sigmar Gabriel krijoi fakte. Kjo do të regjistrohet në kronikë si dështim i saj.

Tërmeti politik
Deri para vitit 2015, vitit të valës së madhe të refugjatëve kaluan më shumë se 10 vite që shkruan historinë e Merkelit. Historia e saj, fëmijëria, rinia, studimet në RDGJ, sfondi i familjes protestante, pak lidhje politike, por shenja të vullnetit- të gjitha këto të lidhura me ndryshimin e vitit 1989 e bënë Merkelin të ngjitej në sistemin politik të burrave, pas epokës së Helmut Kohlit. Në kohën kur Kohl humbi “shenjtërinë” për shkak të një afere donacionesh të partisë së tij, ende të pasqaruar, ajo ndërhyn me energji dhe zgjidhet në vitin 2000 si kryetare e partisë, CDU. Ora e lindjes së mitit Merkel – me tendencë ngjitjeje deri në verën 2015.
Që atëherë realiteti ka ndryshuar shumë më shpejt se politika. Në politikën e refugjatëve u duk se Merkeli kishte gjetur temën e saj, më shumë se kaq, ajo kishte një vizion politik. Në vend të imazhit të njohur për heshtje të gjatë, vendime të vonuara, ajo tregoi vullnet për të marrë vendime – së paku gojarisht. Një akt human, pa llogari politike, “një moment i bukurisë politike”, shkroi më vonë “Der Spiegel”. Prej kohësh ajo pjesërisht është penduar për atë që nuk mund të parashikonte dot në pjesën e dytë të 2015-s, nuk dëshironte të ndalte: Futjen e pakontrolluar të qindra mijëra refugjatëve. Që atëherë dëgjoheshin zëra: E di ajo se ç’bën?

Humbje kontrolli në kufi
Angela Merkel nuk ia doli dot që momentin historik ta kthente në një politikë racionale. CSU u ngrit kundër saj, landet gati nuk e përballonin dot më fluksin, frika reale dhe ajo e imagjinuar në shoqëri u rritën, gjë që ndihmoi rritjen e AfD-së. Madje edhe në partinë e saj pati shumë zëra kritikë. Kësaj i shtohet humbja e reputacionit në BE. Fillimisht kancelarja lejon hapjen e kufijve për qindra mijëra refugjatë, pa ujdi me partnerët europianë për shpërndarjen e barrës me vendet e tjera. Pasoja: Kur iu deshën Merkelit, partnerët europianë i kthyen kurrizin.
Ka shumë gjasa – nëse mund të bëhen më parashikime – që Merkel të jetë kancelare për një mandat të katërt. Kjo për faktin se ajo me unionin që ka pësuar humbje, bashkë me socialdemokratët e rrënuar në elektorat mund të krijojë një koalicion me bazë të gjerë. Por a do të ishte ky vullneti i votuesve, përgjigjja ndaj votuesve të protestës? Problemi i saj: Merkeli është vërtet personi Nr. 1 brenda CDU/CSU në zgjedhjet e Bundestagut, por ajo do të ishte kancelare e një peizazhi politik mjaft të polarizuar. Vitet më të vështira Merkel i ka përpara. Këtu mbetet e hapur edhe pyetja, nëse Merkel mund ta vendosë vetë fundin e epokës së saj si kancelare.

Sipas një njoftimi të Shtëpisë së Bardhë, Presidenti i SHBA-së, Barack Obama dhe Presidenti rus, Vladimir Putin, biseduan shkurtimisht për Sirinë dhe Ukrainën gjatë punimeve të samitit të APEC-ut në Peru. Ky është takimi i tyre i parë pas fitores së zgjedhjeve në SHBA nga Donald Trump.
Të dy udhëheqësit janë duke marrë pjesë në takimin e Bashkëpunimit Ekonomik të Paqësorit, që pritet të përqendrohet tek çështja e tregtisë dhe e Presidentit të zgjedhur amerikan, Donald Trump.
Më herët dje, Presidenti Barak Obama përcolli një mesazh optimizmi në një takim me 1 mijë të rinj aktivistë nga Amerika Latine dhe Karaibet, në Peru. “Mos paramendoni më të keqen”, tha ai, duke iu referuar shqetësimeve për presidencën e ardhshme Trump.
Zoti Obama u prit me entuziazëm nga të rinjtë e mbledhur në Lima të Perusë, ku ai iu përgjigj pyetjeve nga salla. Ai i inkurajoi ata duke u thënë se kanë në dorë të ardhmen e tyre dhe se nuk duhet të ushqejnë frikë për presidentin e ardhshëm amerikan. Fushata nuk është gjithmonë parathënie e mënyrës si qeveris një president, tha zoti Obama. Fushata shpesh zhvillohet me synimin për të mobilizuar bazën, por qeverisja bazohet në realitetin konkret dhe zgjidhjen e problemeve, u shpreh presidenti amerikan para të rinjve.
Pas takimit të hapur me të rinjtë, zoti Obama zhvilloi dje bisedime me presidentin kinez, Xi Jinping, ku u diskutua kërcënimi i ambicieve bërthamore të Koresë së Veriut.
Dy udhëheqësit folën edhe për Marrëveshjen e Parisit për të penguar ngrohjen e planetit, një nga shembujt e bashkëpunimit mes dy fuqive botërore.
Zoti Obama ndodhet në Lima për Takimin vjetor për Bashkëpunim Ekonomik në Azi-Paqësor.

Autoritetet në Francë thonë se e kanë shkatërruar një qark terrorist, që kishte përgatitur komplot në Francë.
Ministri i Brendshëm, Bernard Cazeneuve, tha dje se 7 individët me origjinë franceze, marokene dhe afgane, janë arrestuar në qytetet Strasburg dhe Marsej, gjatë fundjavës.
Arrestimi i të dyshuarve të moshës ndërmjet 29 dhe 37-vjeçare, “na mundëson ta parandalojmë sulmin terrorist të përgatitur gjatë në tokën tonë”, tha ministri Cazeneuve.
Ai nuk e ka identifikuar cakun e sulmit të planifikuar.
Franca mbetet në gjendje të jashtëzakonshme, një vit pas sulmeve nga militantët e Shtetit Islamik (IS) në Paris, nga të cilat ishin vrarë 130 vetë.
Ministri Cazenueve tha se 418 vetë janë arrestuar në kuadër të operacioneve antiterror prej fillimit të këtij viti.
Strasburgu është në gjendje alarmi të nivelit të lartë para fillimit të tregut të Krishtlindjeve më 25 nëntor.

Në konferencën e APEC-ut, Bashkësisë Ekonomike të Aziatik-Paqësorit, kaloi si një fantazmë që sjell frikë dhe shqetësim zgjedhja e Donald Trumpit si president i Shteteve të Bashkuara. Por presidenti Barack Obama ende në detyrë u përpoq t’i qetësojë shtetet e APEC-ut. Ai u shpreh se zgjedhja e çdo presidenti sjell pasiguri. Obama kërkoi që t’i jepet një shans presidentit të ri. “Nuk është e njëjta gjë si të bësh fushatë elektorale dhe si të qeverisësh”, tha ai.

Apel për tregtinë e lirë
Megjithatë emri Donald Trump lidhet drejtpërdrejt me proteksionizmin, të cilit i tremben shumë krerë shtetesh në takimin e Perusë. Refuzimi i marrëveshjeve të tregtisë së lirë ishte tema qendrore në fushatën e Trump. Kryeministri i Zelandës së Re, John Key tha se proteksionizmi nuk mund të jetë rruga e vetme. “Ka një dëshpërim të madh, sepse Trump vë pikëpyetje mbi të gjitha arritjet e grupit të APEC-ut. Por edhe sikur Shtetet e Bashkuara të mos duan të marrin pjesë në tregtinë e lirë, presidenti Trump duhet ta dijë se ka shtete të tjera që e dëshirojnë dhe duan të bëjnë këtë”.
Ky apel nuk drejtohet vetëm për Zelandën e Re dhe dhjetë shtetet e Paqësorit, me të cilët SHBA po punonin për krijimin e zonës më të madhe të tregtisë së lirë në botë, e nxitur edhe nga Obama dhe e menduar fillimisht si mur kundrejt Kinës, që po ashtu e kërkonte një zonë të tillë konkurrente.

Obama për dialog dhe demokraci
Ndërkohë tani Kina kërkon që të nxisë bashkëpunimin në një projekt, ku të marrin pjesë të 21 shtetet e APEC-ut, nën drejtimin e Kinës. Kina nuk do të mbyllë dyert, ka thënë kreu i shtetit kinez, Xi Jinping. “Ne ndajmë qëndrimin, që të gjitha vendet pjesëmarrëse të APEC-ut, të punojnë në frymën e partneritetit për të krijuar një ekonomi botërore stabël, të qëndrueshme me një rritje ekonomike të ekuilibruar”.
Ndërkohë Obama në Peru sërish u shpreh pas turit të lamtumirës në Greqi dhe Gjermani, për dialog dhe demokraci. “Jam një amerikan krenar. Puna ime si president është të mbroj interesat e vendit tim. Por unë them gjithmonë, se mënyra më e mirë për të mbrojtur interesat amerikane është jo vetëm të shohim veten, por edhe fqinjin tonë. Se nëse digjet shtëpia e tyre, vjen dita të digjet edhe shtëpia jonë”. Në Lima u zhvillua shkurt takimi i pritur me shumë interes mes presidentit Obama dhe atij rus, Vladimir Putin. Marrëdhëniet mes Uashingtonit dhe Moskës janë në krizë për shkak të luftës në Siri. Obama u shpreh se ka kërkuar nga Putin zbatimin e marrëveshjes së Minskut. Ai kritikoi politikën ruse në Siri.